آخرین سال فعالیت دولت تدبیر و امید را سپری می‌کنیم. دولتی که با شعار اعتدال و میانه‌روی در 24خردادماه سال1392 به پیروزی رسید و با شعار تدبیر در امور و امید به آینده تلاش کرد ایران را از پیچ خطرناک و مهلک چالش هسته‌ای با جهان به سلامت بگذراند و در عرصه داخلی نیز تلاش کرد طی سه‌سال گذشته ویرانی‌ها و بی‌نظمی‌ها و بی‌برنامه‌بودن‌های امور مختلف داخلی را به‌سامان نسبی برساند.

اقداماتی که مردم ایران در هفتم اسفندماه سال گذشته و دهم اردیبهشت سال‌جاری با رای خود پای صندوق‌های رای نشان دادند که همچنان به فرجام آن، همچون فرجام برجام در سیاست خارجی امید دارند،امیدی که ناشی از یک تجربه تاریخی بود.

اواخر دولت اصلاحات، عجله برخی از اصلاح‌طلبان در دست‌یابی به اهداف تعریف‌شده در دوم خرداد، تا بدانجا پیش رفت که بحث عبور از خاتمی را نیز مطرح کردند و از یادها نرفته که در آخرین حضور رئیس دولت اصلاحات در دانشگاه تهران چه اتفاقاتی روی داد!

عجله در دستیابی به اهداف ‌ترسیم شده در دوم خرداد در کنار برخی اشتباهات تاکتیکی دیگر باعث شد تا در انتخابات1384جریانی پوپولیستی با زدن برچسب‌های غرب‌زده، مستکبر، ضدارزشی و رفاه‌زده به اصلاح‌طلبان و استفاده از تشکل‌ها و هیات‌های مذهبی و شعارهای مورد اقبال طبقه محروم جامعه همچون عدالت و مهرورزی وارد عرصه سیاسی ایران شده و مناصب مهم نظام را در اختیار بگیرند. اگرچه در دوران افول دولت مهرورز، اختلاف‌نظر در تقسیم قدرت باعث شد تا همان تشکل‌ها و هیات‌ها به اصلی‌ترین مخالفان دولت محمود احمدی‌نژاد تبدیل شوند.

فارغ از این‌که این اعتقاد نیز وجود دارد که این دوران نیز باید امتحان خود را به ملت ایران پس می‌داد تا مشخص شود کسانی که با فریاد وااسلاما، منتقدان فعالی هستند، الزاماً مدیران خوبی نیستند؛ اما هزینه‌هایی که طی این دوران بر کشور و ملت وارد شد و ساختار پنهانی و مافیایی که ایجاد شد، کار را به جایی رساند که دکتر روحانی در همایش انتظار و امید صراحتاً به ناامیدی و انفعالی عمومی اشاره کرد و گفت:«...برخی حتی به من گفتند که چرا به صحنه آمده‌ای و ثبت‌نام کرده‌ای؟مگر کشور را نمی‌شناسی و نمی‌دانی مکانیزم صندوق رای چگونه است!؟»

طی سه سال گذشته، در کنار مشکلات ریزودرشتی که یا از قبل پیش‌پای دولت بوده یا ایجاد شده یک نکته مهم نیز در سپهر فکری حتی همراهان منش و روش و رویکرد دولت اعتدال مشهود است و آن‌هم لزوم بازخوانی مجدد تعریف اعتدال در کنش سیاسی است!

اعتدال را رئیس دولت تدبیر و امید به خوبی تعریف کرد:«...اعتدال به معنای انتخاب راهی بین راست و دروغ و یا راهی بین منفعت ملی و از بین بردن منافع ملی نیست. اعتدال یک روش و بینش است. اعتدال یعنی راهی که با همه مردم با ادب سخن بگوییم و به پاسخی گوش دهیم که توام با ادب باشد.»

شکی نیست که بدنه اصلی ستادهای حامیان دولت تدبیر و امید را در سراسر کشور، نیروهای اصلاح‌طلب تشکیل دادند و اگر رئیس دولت اصلاحات نیز نامزد شده بود، بدون شک همین افراد برای ایشان ستاد ایجاد می‌کردند، شاید به همین دلیل و با توجه به تجربیات هشت ساله اصلاحات و هزینه‌هایی که بابت هشت سال حضور خرافه‌گرایان پوپولیست بر کشور وارد شد و در شرایطی که دلواپسان رانت و قدرت برای شکست دولت تدبیر و امید لحظه‌شماری می‌کنند و از هیچ اقدامی ابا ندارند، آنچه از دوستان و همراهان دولت تدبیر و امید و علاقه‌مندان به سرافرازی ایران و ایرانی انتظار می‌رود، تامل، تحمل و تعقل بیشتر است که اگر این‌گونه نشود در خرداد سال آینده «تَکرار» دولت اعتدال بسیار سخت خواهد بود.

برچسب ها: فرشید خدادادیان ، تدبیر و امید ، دولت