مشکلات پیام نور شوشتر / نه کتابخانه دارد نه نمازخانه !

شوشان : دانشگاه پیام نور شوشتر از سال 1385 و با 50 دانشجو در شهرستان شوشتر آغاز به کار کرد. این دانشگاه هم اکنون در ششمین سال تاسیس خود قرار دارد و با 2300 دانشجو در سی رشته دانشگاهی در حال فعالیت است.

با وجود اینکه شش سال از تاسیس این واحد دانشگاهی میگذرد و تقریبا قریب به یک سال است که این دانشگاه در محل جدید خود و در فاصله یک کیلومتری شوشتر واقع شده اما با گذشت این زمان ، مشکلات فراوانی پیش روی دانشجویان این واحد دانشگاهی است به گونه ای که همیشه گلایه مندی دانشجویان را به همراه داشته است.

این واحد دانشگاهی در حالی در خرداد 90 به بهره برداری رسید که فاقد هرگونه امکانات رفاهی ، محوطه سازی و ... بوده است و در حال حاضر تنها چیزی که قابل مشاهده است یک ساختمان آموزشی که اطراف آن را بیابان و تپه های خاکی احاطه کرده اند و فاقد از هرگونه فضای سبز و حتی نیمکتی برای استراحت دانشجویان می باشد.

یکی از دانشجویان دانشگاه پیام نور شوشتر با انتقاد از وضعیت فعلی دانشگاه گفت: در حال حاضر ترم 6 دانشگاه را نیز در این واحد دانشگاهی گذرانده ایم اما از هیچ گونه امکانات رفاهی بهره مند نبوده ایم و در فواصل زمانی بین کلاس ها که شاید ساعت ها به طول انجامد باید در گرما و آفتاب داغ در حیات، زمان خود را سپری کنیم. حتی جایی برای نشستن و استراحت نیز وجود ندارد و فضای نشستن دانشجویان تنها روی تپه هایی است که در بیابان های اطراف ساختمان آموزشی قرار گرفته اند .

وی ادامه داد: دانشگاه ما کتابخانه ندارد و ما برای استفاده از کتاب های ویژه تحقیقات دانشجویی باید از دانشگاههای دیگر و یا کتابخانه های عمومی استفاده کنیم.

یکی دیگر از دانشجویان واحد پیام نور شوشتر با اشاره به اینکه این واحد از داشتن یک سلف و یا نمازخانه نیز محروم است عنوان کرد: در یک سالن که به سالن کنفرانس نامگذاری شده درطول ترم همزمان هم به عنوان سلف دانشجویان و هم به عنوان کلاس استفاده میشود و این امر مشکلات و گاهی بحث هایی را بین دانشجویان ایجاد کرده است.

جدا از اظهاراتی که این دانشجویان بیان کرده اند، مشاهدات عینی خبرنگار شوشان نیز گویای این واقعیت است و آنچه که بیشتر به چشم می آید ایجاد یک راه خاکی سنگریزه شده از درب اصلی دانشگاه تا ساختمان آموزشی است که با عبور سرویس های شهری به داخل دانشگاه گرد و غبار زیادی هوا میشود وشاید ایجاد یک واحد دانشگاهی با این امکانات محدود برای شهری مثل شوشتر مناسب نباشد.

نبود استراحتگاه و حتی سایبانی برای استراحت دانشجویان در این گرمای طاقت فرسا و آفتاب سوزان اگر چه به ظاهر بی اهمیت جلو دهد اما نبود آن برای دانشجویان این واحد بسیار سخت میباشد.

در ادامه رئیس دانشگاه پیام نور شوشتر در این خصوص اعلام کرد: دانشجویان معمولن مقایسه ای که با دیگر دانشگاه ها انجام میدهند مقایسه صحیحی نیست زیرا از عمر این دانشگاه بیش از 5 سال نمیگذرد و از تاسیس آن نسبت به شهرهای مجاور فاصله زیادی دارد اما با این وجود نسبت به قبل پیشرفت خوبی داشته است و اگر 15 سال از زمان تاسیس گذشت پیشرفت ما نشان داده خواهد شد نه با گذشت 5یا 6 سال.

آیا برای رفع کمبود امکانات در دانشگاه اقداماتی انجام شده

مصطفی عابدی پور در گفتگو با خبرنگار شوشان عمده کارهای انجام شده در این واحد دانشگاهی را راه اندازی ساختمان آموزشی جدید عنوان کرد و افزود: در محل سابق دانشگاه بزرگترین مشکل ما کمبود فضای آموزشی بود که با راه اندازی این ساختمان این مشکل حل شده.

وی ادامه داد: سایت جدید ما به لحاظ اینکه مسافت زیادی با شهر دارد برای انشعابات آب ،برق ، و .. مشکلات زیادی داشت و به این دلیل مجبور بودیم که برای این انشعابات هزینه های زیاد تری را پرداخت کنیم که تاکنون نیز از انشعابات مخابرات و آب نیز بهره مند نشده ایم و آب رسانی به دانشگاه را هفته یک بار با تانکر و در مخزن های ایجاد شده در دانشگاه انجام میدهیم.

وی در خصوص علت مشکل آبرسانی به دانشگاه اظهار داشت: از سال گذشته با انعقاد قراردادی با اداره آب مبلغ 800 میلیون ریال بابت انشعاب آب و یک میلیارد و 400 میلیون تومان نیز برای خطوط انتقال آب واریز کرده ایم اما تاکنون به دلیل اینکه این واحد در انتهای خطوط انتقال شبکه قرار گرفته در جهت اجرای این قرارداد اقدامی صورت نگرفته و پاسخی نیز از سوی مسئولان دریافت نشده.

چرا در جهت فضاسازی محیط دانشگاه اقداماتی انجام نشده است.

رئیس دانشگاه پیام نور شوشتر در پاسخ به این سوال در خصوص فضاسازی محیط اطراف دانشگاه عنوان کرد کار محوطه سازی زیادی در این دانشگاه صورت گرفته تا به فضای فعلی رسیده ، قبل از ورود به این محوطه تمام محیط های اطراف به شکل دره و گودال بوده که با اخذ اعتبارات توانستیم آنها را پُر کرده و به این شکل در آوریم.

وی افزود: اهدافی برای توسعه دانشگاه پیام نور دیده نشده و قراردادهایی هم که تاکنون منعقد شده مثل ساخت مسجد نیز با توجه به اینکه بیش از یک سال از تاریخ تحویل آن میگذرد هنوز اجرا نشده اند ، این که گیر کار کجاست نمیدانم و این که در چند سال آینده قرار است چه اقداماتی انجام شود نیز اطلاع ندارم.

وی ادامه داد: زمان زیادی نیست که ما در واحد جدید آموزشی فعالیت میکنیم و با توجه به ناهموار بودن زمین، مسافت زیادی که با شهر داشت و...اعتباراتی که اختصاص داده میشد در جهت انجام اموری بود که به چشم نمی آمد و تنها کمبود امکانات رفاهی را بیشتر نشان میداد و زمان زیادی میخواهد تا بتوانیم بخشی از مشکلات را حل کنیم.

عابدی پور همچنین در خصوص اینکه آیا افتتاح این دانشگاه با این سطح امکانات برای دانشگاهیان قابل قبول است نیز اضافه کرد: این افتتاحیه فقط ویژه ساختمان آموزشی بوده و یک افتتاحیه کلی است که با دیگر پروژه های دانشگاهی توسط ویدئو کنفرانس انجام شده و افتتاحیه رسمی صورت نگرفته و در خرداد 90 برای استفاده و رفع مشکل کمبود جا مورد بهره برداری قرارگرفته است.

با پیگیری این کمبودها و ضعف ها در یک واحد دانشگاهی آن چه حائز اهمیت است لزوم ایجاد برنامه های فرهنگی ، آموزشی و یا نشست های علمی است که همواره نقش موثری در رشد و ارتقای سطح علمی و فکری دانشجویان دارد که به گفته دانشجویان تاکنون برنامه ای در این جهت و ویژه دانشجویان برگزار نشده است که این امر محیط مناسبی را برای یک واحد دانشگاهی فراهم نمیکند . نبود کتابخانه در یک واحد دانشگاهی نیز مسئله ای است که باید بیشتر به آن توجه کرد و شاسته است که در جهت احداث یک کتابخانه در این واحد و در شهری که مردمان آن از قدیم الایام با کتاب انس داشته و عالمانی بزرگ را نیز در خود پرورش داده همت کرد و این امر همت مسئولین را میطلبد.

آگر چه تنها 6 سال از تاسیس این واحد دانشگاهی در این شهر میگذرد و به گفته رئیس دانشگاه زمان زیادی نیست اما گویا این زمان آنقدر زیاد نیست که بتوان یک دانشگاه را به یک سطح معمولی از امکانات رفاهی و آموزشی رساند و در این شهر باید همه چیز در دفتر خاطره ها ثبت شود تا شاید بعد از گذشت عمرها و با چشیدن شیرینی افتتاح های متفاوت به صورت کلی ، رسمی ، جزئی و .. توسط مدیران مختلف شیرینی که اگر باقیمانده باشد به دهان مردم این شهر نیز برسد.