شب گذشته نشست ادبی در کافه 28 واقع در سینما هلال اهواز با موضوع خوانش و نقد داستان کوتاه "قلب افشاگر" اثر ادگار آلنپو برگزار شد.
به گزارش شوشان ، در آغاز این نشست فریاد شبانی، راوی برنامه، داستان را اجرا کرد.
پس از او سروش رستگار، استاد معماری دانشگاه آزاد اسلامی اهواز، به شرح زندگینامه آلنپو پرداخت.
وی از آلنپو به عنوان مبدع داستانهای کارآگاهی و اولین کسی که از راه نویسندگی امرار معاش کرد نام برد و افزود: پلیس در داستانهای آلنپو غایب است و در داستانهایی چون "سوسک طلایی" یا "قتل در خیابان مورگ"، "مرگ"، "تباهی" و "هذیان" به چشم میخورد همان طور که آلنپو واپسین روزهای عمرش را در هذیان به سر برد.
در ادامه هومان مهرآذین، هنرمند هنرهای تجسمی، به نقد داستان از دیدگاه روانکاوانه پرداخت و دلیل کوتاه بودن داستان را این دانست که فکری در پس آن چه که اول شخص داستان انجام میدهد نیست.
وی گفت: او به درون خود باز میگردد و همچون کودکی بی فکر هر آن چه را که میداند بیرون میریزد.
مهرآذین اظهار داشت: رگههای لوسینی و نوعی پوچی در داستان "قلب افشاگر" دیده میشود.
او این داستان را با آثاری چون "مسخ" نوشته کافکا و "در انتظار گودو" از ساموئل بکت مقایسه کرد و گفت: پوچی که در "قلب افشاگر" میبینید از نوع مثبت است چراکه درد و رنج اول شخص داستان به نتیجه میرسد.
این هنرمند در مقابل پوچی "مسخ" را منفی شمرد و دلیلش را این دانست که در پایان "مسخ" ما "گرگور زامزا" (شخصیت اصلی داستان مسخ) را به دست فراموشی میسپاریم و اثری از او نمیبینیم.