اجناس بی کیفیت چینی در بازار خوزستان

شوشان / میثم نظری : در سال تولید ملی ، حمایت از کار و سرمایه ی ایرانی حیف است که با بی کیفیت ترین لباس های چینی بخواهیم فرهنگ فاخر ایرانی مان را نشان دهیم .

آمار و ارقام نشان می دهد که در سال ۹۰ نسبت به سال ۸۹ حدود 11.64 درصد واردات پوشاک افزایش داشته و در سال گذشته ۲۲ میلیون دلار صرف خرید پوشاک وارداتی شده است

آمار گمرک ایران نشان می دهد که امارات متحده عربی، ایتالیا و چین ۳کشور عمده مبداء واردات پوشاک به کشوردر سال ۱۳۹۰ بوده چینی ها با ارسال پوشاک ارزان رتبه اول صادرات ارزان پوشاک به ایران را به خود اختصاص داده اند.

به قولی شرکت هایی از بحران های اقتصادی در دنیا جان سالم به در می برند که بتوانند سرمایه گذاری خوبی در منطقه خاورمیانه و آسیای شرقی داشته باشند چرا که مردم این نواحی در زمینه پوشاک به خوبی خرج می کنند.بیشتر تولیدکنندگان البسه چینی هستند و بسیاری از شرکت های تولیدی نیز سعی در انتقال خط تولید خود به این کشور را دارند.

در کنار هیاهوی واردات البسه از چین که نمی توان به راحتی دست واسته ها رادر این زمینه را قطع کرد در داخل کشور نیز شاهد بی نظمی و سلیقه ای بودن قیمت ها هستیم .

در این روزها که پوشاک جزو کالای ضروری مردم محسوب می شود و باید به راحتی در سبد خانوارها قرار گیرد عدم نظارت قوی و مناسب به سودجویان این فرصت را داده است که در بازار جولان بدهند. هم اینک بازار پوشاک اهواز روی آرامش را به مردم نشان نمی دهد .مسئولین می گویند فروشندگان حق دارند 20 تا 25 درصد به قیمت های خرید خود بیافزایند این در حالی است که همواره در نقاط مختلف شهر شاهد تخلفات عدیده ای هستیم .

اجناس موجود در فروشگاه یا برچسب قیمت ندارند و اگر هم دارند فروشنده باقیمتی متفاوت از برچسب،این اجناس را به خریداران عرضه میکنند .

عدم نظارت کدامیک باعث این تخلفات شده است ؟سازمان بازرسی و نظارت برقیمتها یا عدم برخورد جدی و قاطع سازمان تعزیرات ؟!فروشندگان پوشاک بخصوص در پاساژهای زیبا و بزرگ شهر علت این گران فروشی را اجاره سنگین مغازه های خود میدانند به عبارتی این فروشندگان هم سود بالا و هم هزینه اجاره خود را از عموم مردم طلب میکنند يكي از خريداران لباس، مي گويد، فروشندگان هزينه اي كه براي زيباسازي فروشگاه هاي خود مي كنند را به قيمت لباس ها اضافه مي كنند و از مشتريان پول اضافه مي گيرند!

حتي اگر قبول كنيم كه كيفيت محصولات مراكز مختلف فروش متفاوت است، نمي توانيم بپذيريم كه اين تفاوت در حدي است كه قيمت لباس در يك بازار، سه برابر مدل مشابه همان لباس در بازار ديگر باشد!

در وضعيت فعلي با توجه به گران فروشي بيش از حد فروشندگان پاساژهاي مدرن شهر، مي توان مدعي شد كه بيشترين سود حاصل از عرضه، نصيب كسبه مي شود و قيمت تمام شده براي دوخت لباس ها بسيار كمتر از قيمت فروش است

از طرفی همیشه شاهد این هستیم که سازمانهای مربوطه خواهان معرفی متخلفین و پیگیری شکایات به صورت کتبی هستند که این موضوع به معنای صرف وقت زیاد برای مردم است و عموم مردم بااین شرایط از پیگیری پشیمان میشوند.بالاخره این بی تفاوتی مسولین در کنترل بازار و عدم تفاوت عمده مردم در خرید لباس باعث می شود تا شاهد فرهنگ های گوناگون و ضد و نقیض در جامعه باشیم.