منکرهای فراموش شده (5)

دکتر علیرضا مخبر دزفولی

رئیس شورای هماهنگی فعالیت های فرهنگی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی استان خوزستان

راستش را بخواهید هرچه می خواهم از منکر "هتک آبروی افراد"در نگاه اولیای الهی بگذرم و به منکر دیگر بپردازم و بعد از آن هم به امید خدا به معروف های فراموش شده گذری داشته باشیم دلم نمی آید....

به روزنامه ها و فضای جامعه که نگاه می کنم می بینم سرشار است از این منکر زشت و آخرت سوز که در هیاهوی زندگی های امروزی گم شده است و داریم لحظه به لحظه پرونده خود را در پیشگاه حضرت حق لکه دارتر وسیاه تر می کنیم و حواسمان هم نیست به این تجمع معصیت و گناه کبیره که مرتکب میشویم و فاجعه همین جا است ! چرا که به فرمایش امیرالمومنین علی (ع):سخت ترین گناهان گناهی است که گنهکار آن را سبک بشمرد.

در ابتدای این ستون بگذارید نوشته ام را زینت ببخشم به روایتی از پیامبر اعظم(ص) که می فرمایند:

"از خداوند درخواست کردم که در روز حساب،حسابرسی امت را به خودم واگذار کند که آنان اگر لغزشی داشتند آبروی من پیش پیامبران پیشین نرود !

خداوند جل وعلی پاسخ داد:حساب آن ها را خودم به عهده می گیرم که اگر لغزشی داشتند آبروی آنها پیش شما هم نرود !...

امیدوارم این روایت پراز مرحمت که نشانی از پرده پوشی و رحمت الهی و نگاه پر از عطوفت نبی اکرم و رحمة للعالمین(ص) به امت خویش است باعث شود ما بندگان ناچیز و حقیر نیز در رفتارهایمان گاهی به خود رجوع کنیم و بپرسیم:اگر آن گونه که ما نسبت به هم پرده دری میکنیم خدای کریم و خطاپوش با ما رفتار کند و اسرار و گناهان و خطاهایمان را برملا کند آیا یک لحظه حاضریم کنار همدیگر زندگی کنیم؟!

تازه بسیاری اوقات حلم ما از نداشتن علم است یعنی اگر نسبت به کسانی که با آنها مشکلی داریم آبروریزی نمی کنیم ناشی از نداشتن دستآویز و نبود بهانه است ولی خدای کریم و غفار و ستار همه چیز را می داند و حلم می ورزد و ما همچنان گستاخی میکنیم و به مرحله ای می رسیم که با این که می دانیم گناهان بسیار مرتکب شده ایم و خداوند علیم و خبیر از آنها آگاه است ولی ازحلم خدا به جای آن که دچار خجالت شویم و توبه کنیم به دام تغافل می افتیم و چنان جرأت می یابیم که انگار اصلا گناهی مرتکب نشده ایم !

لذا است که در دعای شریف ابوحمزه ثمالی از قول امام سجاد (ع) می خوانیم:

الحمد علی حلمک بعد علمک،و علی عفوک بعد قدرتک و یحملنی و یجرئنی علی معصیتک حلمک عنی ...

یعنی:"خدایا ترا ستایش می کنم بر شکیبائیت پس از دانشت( به رفتارو اعمال من) و بر گذشتت پس از توانائیت و این شکیبائیت من را به نافرمانیت گستاخ می کند...."

امیدوارم خداوند متعال به حق روزه داران واقعی و خالصش اکنون که ما را به ضیافت پررمزورازش فراخوانده است و با همه آلودگی هایمان به مهمانی آسمانیش راهمان داده،خود نیز ما را مؤدب به آداب مهمانی ای چنین و میزبانی چنان کند و در این ماه شریف که بسیاری درگذشتگان که پرده از چشم و دلشان برداشته شده و تازه قدر لحظه های سحر وافطار و شب های قدر و رمضان را دریافته اند و اثر وبرکت آن را در آخرت خود دیده اند، ملتمسانه از خدا می خواهند که برای لحظاتی به دنیا برگردند و از کرامت و شرافت رمضان برای آخرتشان توشه بردارند، ما که به لطف عمیم الهی عمرمان قد داده که رمضانی دیگر را درک کنیم قدر این لحظه ها را بدانیم و به بطالت سپری نکنیم و در عین حال کسانی که دستشان از دنیا کوتاه است را نیر در ثواب این اعمال هرچند ناچیز شریک کنیم.

رب اغفرلی و لوالدی وللمومنین یوم یقوم الحساب.

التماس دعا.

Sokhany1383@yahoo.com