کشاورزی ؛ صنعت پایدار در اقتصاد مقاومتی

تحریم و فشارهای اقتصادی چند سال پیاپی است که کلید واژه و نوک پیکان آماج حملات دشمنان بر علیه نظام جمهوری اسلامی شده است. دشمن قسم خورده ای که بخوبی درک کرده است که حمله های نظامی و فتنه های نیمه سخت و نرم چیزی جز پیشرفت و تعالی مردم ایران عایدی ندارد و با زیرکی تمام پاشنه آشیل انقلاب را شناسایی و نشانه رفته است. "اقتصاد"

اقتصاد بیماری که علل بیماری مزمنش را باید در سالهای نخست وزیری آقایان چپ جستجو کرد که با دفاع تمام قد ار تئوری اقتصاد دولتی که نفت پایه و اساس آن باشد، بنای کجی را در اقتصاد ایران بنیان گذاری کردند. تفکری و تئوری اشتباه و شکست خورده که اگر اندکی تعصب و خود محوری های مسوولان اجازه می داد بخوبی بی پاسخی اقتصاد دولتی کمونیستی درک می گردید و اصرار بر اقتصاد دولتی از سوی نخست وزیر آن دوران نمی شد! و اقتصاد دولتی شکل نمی گرفت.

چه کنیم که اقتصاد با ندانم کاری مسوولین وقت تا خرخره دولتی شد و کوپنی، نفت شد پایه و اساس همه چیز. انقلابی که بنیان گذار آن از همان اوایل اصرار داشت که باید کشاورزی پایه و اساس آن گردد رفته رفته ابتکار و نوآوری، بهره وری و شاخص های رشد جای خود را به چاه های نفت، گاز، پتروشیمی و معادن داد و ایران شد کشوری سرتا پا مصرفی و مفاهیمی مقدس چون کار و تولید و سعی و جهاد رخت بسته و تجمل و کاخ نشینی و رفاه پا به عرصه گذاشتند. مسوولین بجای تلاش برای بسط و توسعه ی فرهنگ کار و تولید با نشستن در کاخ و هواپیماهای شخصی خود توسعه و افتتاح پروژه های نفتی و گشایش چاه های نفتی را از خزر تا خلیج فارس کلید زدند و با وجود تاکیدات فراوان مقام معظم رهبری بر بستن درهای چاه های نفت و تاکید بر اقتصاد غیر نفتی، متاسفانه ارزهای سرسام آور و کلان نفت چنان دهان سرداران افتتاح و سازندگی را آب انداخته بود که روز به روز بر حرص و آز افتتاح حلقه های جدید اصرار می شد و صد البته در این بین طبقه سرمایه داری که با شخصی سازی و باصطلاح مردمی سازی صنایع دولتی در حال ارتزاق از بیت المال بودند و چاه های نفت هم جبران مافات می کرد.

حال این ماییم و روزگارمان، سایه سنگین اوپک و دلان نفت چنان برسر اقتصادمان سنگینی می کند که اگر هر آن اراده کنند و با افزایش تولید، قیمت نفت عزیزمان را پایین بکشند چه میشویم؟ آری این از همان واقعیت های تلخ نظام است بستن بودجه با اتکا به نفت با قیمت بالا ، در این صورت معطل و بلاتکلیف خواهد ماند و بی شک آشوب ها و نگرانی های اقتصادی را رقم خواهد زد.

و اما آنچه در این سالها همواره با مظلومیت تمام به نیمه حیات خود که چیزی شبیه مرگ تدریجی است ادامه داده است صنعت سبز و پایدار کشاورزی است. کشاورزی یکی از مقوله های اقتدار و امنیت ملی هر کشوری است، زیرا تامین امنیت غذایی که در گرو کشاورزی پایدار است نیروی پیش برنده و تعالی بخش هر ملتی است بطوری که قومی که شکم گرسنه داشته باشد نمی تواند فرهنگ متعالی هم داشته باشد و امروزه اولویت اصلی قریب باتفاق کشورهای دنیا در چشم انداز آینده شان کشاورزی است بطوری جزیره ای مثل ژاپن که حتی زمین کافی برای زراعت هم ندارد روی این صنعت سرمایه گذاری می کند و چرخ های صنعت آنها بر دوش کشاورزی می چرخد زیرا آنان بر این واقعیت واقفند که جنگ جهانی بعدی بی تردید بر سر منابع آب و غذایی خواهد بود.

حال کشاورزی ایران با این قدمت و با این استعداد فراوان که دارد همچنان جز صنعت های پایین دست کشور محسوب می گردد. حضور وزیران ضعیف و ناکار آمد و غیر متخصص و ادغام های غیر کارشناسانه چنان بدنه کشاورزی را منفعل و نا کارآمد ساخته که به نظر نمی رسد بدین زودی ها کشاورزی ایران جرات عرض اندام در عرصه ای تولید را در قیاس با پتانسیل های خود داشته باشد. حتی این روزها که مرغ بعنوان یکی از محصولات کشاورزی با آن قیمت بالای خود در میادین طنّازی می کرد باز کسی فکری و دلسوزی بحال این کشاورزی نکرد و متاسفانه با برنامه های کوتاه مدت آن هم از نوع وارداتی صورت مسئله را پاک کردند.

در چند سال اخیر که مقام معظم رهبری با تیز بینی خاص خود اقتصاد را جز اصلی ترین جهت گیری های کشور قرار داده است و در نامگذاری سالها بدان عنایت ویژه داشته اند و بالاخص امسال که به عنوان تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری کرده اند شاید این انتظار زیاد دور از ذهن نبود که مسوولین برای این منشا تولید ملی و این محصول تولید ایرانی و نتیجه سرمایه ایرانی یعنی کشاورزی اهمیت بیشتری قایل می شدند و با اصلاح قوانین دست و پاگیر در اعطای تسهیلات کشاورزی وبا ارائه بسته های حمایتی از کشاورزان از این صنعت حمایت می کردند.

اگر مردمی بودن، خصوصی بودن و تولید زابودن و پربازده بودن را از شاخص های اقتصاد مقاومتی میتوان دانست بلاشک کشاورزی اقتصادی مقاوم است. در پایان امید است تا دیر نگشته مسوولین با جدی گرفتن مقوله کشاورزی بدان اعتماد کرده و با بستن درهای چاه های نفت و خودداری از خام فروشی ، در ثمربخشی اقتصاد مقاومتی و رشد و تعالی ایران اسلامی قدم بردارند.

اکبر بهاری دانشجوی کارشناسی ارشد کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز