امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان – هومان حسن پور
ميزان كتابخواني در كشور مبحث بزرگي
است و شايد نتوان از بعد نظري در چندين جمله
خلاصه كرد، اما فكر مي كنم مي شود به كل مجزا و نگاه تفكيك شده ديدگاه هاي مختلف را
بررسي نمود براي همين بنده مقدمتاً پرسش هايي را مطرح مي كنم كه اگر دوستان تمايل داشته
باشند و پاسخ بگويند و يا سئوال هاي ديگر مطرح نمايند:
آيا واقعاً مردم ما كتابخوان
نيستند؟ اگر جواب منفي است تيراژ بالاي بعضي از كتب بخش خصوصي از كجا حاصل مي شود.
آيا واقعاً كتاب گران است ؟ ارزاني
و گراني يك كالا بر اساس كيفيت ، ماندگاري
و تقاضاي آن مورد قضاوت مي گيرند چند تا از كالاهايي كه خانواده ها حاضرند از گلوي
خود بزنند و آن را بخرند با در نظر گرفتن اين سه فاكتوريل با كتاب قابل مقايسه است
؟
آيا پيشرفت تكنولوژي باعث عدم
كتابخواني شده ؟ اگر جواب مثبت است پس تيراژ بالاي كتاب در كشورهاي صنعتي كه خود مبدأ
تكنولوژي هستند را چگونه مي شود توجيه كرد ؟
آيا با كتاب مانند هركالايي رفتار
صحيح بازاريابي صورت مي گيرد ؟
آيا ناشرين به تنهايي قادر به
معرفي كالاي خود، كتاب هستند ؟
آيا نشريات ، رسانه ملي در
معرفي كتاب مجوز دار بدون هيچ خطوط قرمزي عمل مي كند ؟
آيا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي تنها مرجع مميزي كتاب است و اين اصل را نهادهاي
ديگر در عمل پذيرفته اند ؟
آيا واقعاً اگر كتابخوان ، كم
داشتيم چطور شاهد رشد قارچگونه افرادي هستيم كه كتاب هاي ناشرين را به شكل غير مجاز
چاپ و به فروش مي رسانند ؟
آيا واقعاً تمامي قسمت هاي حاكميت
به كتاب و كتاب خواني نگاه خوش بينانه دارند ؟
و.....