خبرنگار ؛ بی ادعا اما سختکوش

ما خبرنگاران جز قشر آسیب پذیر جامعه ایم! آسیب پذیر نه از این حیث که زیر خط فقر یا زیر خط مرغیم! که این روزها با وجود وام های میلیاردی بلاعوض، فقیر و محتاج به نان شبی دیگر در مملکت وجود ندارد!

آسیب پذیر از این جهت که همراه با بادهای موسمی احتمالی که مسؤولین را گه گاه تحت شعاع قرار می دهد باید تغییر وضعیت داده و خلاصه حسابی انعطاف پذیر باشیم که در غیر این صورت یک لقمه نان بخور و نمیری که از این راه بدست می آوریم می شود تهدید و توی گلومان گیر می کند! مثلا موقع های تودیع و معارفه فلان مدیر، افتتاح فلان پروژه، کلنگ زنی فلان طرح و همایشی، مراسمی، چیزی ... لازم نیست ما دنبال مسوولین بدویم و مدام تماس بگیریم و مدام پاسکاری مان کنند و دست به دامان مسوول دفتران شان شویم و بپیچانندمان که جناب مدیر جلسه اند و درگیرند و خلاصه اینجور وقت ها که همه چیز آرام است شخص مدیر محترم با گوشی گرانقیمت و خط دائمی شان با گوشی های ذغال سنگی و خط های اعتباری خبرنگاران بخت برگشته تماس می گیرند که چه نشسته اید ما فلان و بهمان کرده ایم و افتخار مصاحبه می دهیم و بیایید برای گرفتن عکس های تمام رخ رنگی از ما! خبرنگارها هم این موقع ها با کله می دوند که همای سعادت رو کرده و تا تنور داغ است باید نان را چسباند!

حالا کافی ست یک جای کار بلنگد پروژه ای به تعویق بیفتد، مسوول محترم یادش برود که خادم ملت است و خلاصه بحرانی مشکلی چیزی پیش بیاید، رسالت خبرنگار او را به شفاف سازی اوضاع و درخواست توضیح از مسوول مربوطه سوق می دهد اما… چشم تان روز بد نبیند، همان گوشی های گران قیمت و خط های دائمی مدیران از دسترس خارج می شود، منشی هایشان وعده بعید می دهند و اگر برحسب گردش ایام و بازی روزگار در ناکجا آبادی مدیر مربوطه را دیدار کنی و توضیح بخواهی متهمت می کنند که به فلان جریان متصلی و در آینده ای نه چندان دور حالت را خواهند ستاند! این تنها گوشه ای از قصه پر غصه آسیب پذیری حرفه خبرنگاری است! انتظارهای کشنده پشت درب اتاق مسوولین، جابجایی پی در پی میان ادارات برای یافتن پرتقال فروش های احتمالی، همیشه در حالت آماده باش بودن و برخوردهای سخت و تحقیر کننده در برخی از جلسات را هم به این مصائب بیفزایید! هرچند قبول داریم که گاهی کنجکاوی ها و سماجت هامان خیلی را عصبی می کند اما رسالت حرفه ما در این است که تاکید کنیم ما بیداریم و نسبت به مسایل مبتلا به جامعه حساس، خلاصه آنکه عالیجنابان حواس شان جمع باشد مو را از ماست بیرون کشیدن وظیفه ماست. یادی هم کنیم از همه شهدای خبرنگار و عرض تبریک به همه خبرنگاران صبور و سخت کوش و پیگیر! که ما زنده برآنیم که آرام نگیریم!