سهم فقرا از ضیافت افطار؟

ماه رمضان، ماه میهمانی خدا، ماه برکت و ماه وفور نعمات الهی است. ایرانیان در جای جای میهن عزیز اسلامی فارغ از دغدغه ها و تورم و گرانی های موجود با خلوص نیت و تقرب بیش از پیش به درگاه احدیت در این فصل گرم سال مشغول راز و نیاز و روزه داری هستند و چه نیک فرمود پیامبر گرانقدر اسلام که: «روزه داری درگرما جهاد است» اما طبق رسم معمول مهمانی های بسیاری نیز در این شب های عزیز برگزار می شود و خانواده های ایرانی به ویژه در استان زرخیز خوزستان که به مهمان نوازی نیز مشهورند با دعوت از دوستان و آشنایان سفره های رنگارنگ را نیز برای اقوام و خویشان و دوستان خود می کنند که در جای خود رسم بسیار مبارکی است.

در این میان اما نکته ای کاملا اخلاقی نهان است که بعضن از آن غافل می شویم همه ما به این امر واقفیم که یکی از بهترین فلسفه های ماه مبارک رمضان توجه به ایتام و فقرا و وقوف به حال قشر قابل حمایت جامعه است و این ماه مبارک فرصتی ست برای توجه بیشتر به نیازمندان و اقشار آسیب پذیر جامعه. آنچه در مهمانی های ماه ضیافت الهی دل هر دردمندی را درد می آورد گستردن سفره هایی است که نه تنها هیچ مستضعفی در آن جایی ندارد بلکه طبقات مرفه و مسئولان و دست اندرکاران دور تا دور آن نشسته اند و صاحب میهمانی، متاسفانه صرفن برای جلب توجه و کسب برخی امتیازات اجتماعی مسئولان را دعوت به این میهمانی می کنند و آنان نیز غافل از این ماجرا با اشتیاق فراوان در آن حاضر می شوند.

رمضان ماه خدا و ماه دستگیری از نیازمندان است چه خوب است که همه ما به دور از مسایل دنیوی و پرهیز از تلاش برای کسب توجه بندگان مرفه به فکر جلب رضایت پروردگار متعال و دستیابی به روح معنوی و فیوضات این ماه عزیز باشیم.