مُردگان آبادان دیده نمی‌شوند

با نگاهی به وضعیت قبرستان‌های آبادان می‌توان مظلومیت را در چهره حتی مردگان این شهر به آسانی مشاهده کرد؛ حتی در گورستان این مناطق نیز نمی‌توان آسایش زندگی را یافت...اینجا زیارت اهل قبور مشکل است.

خرمشهر یکی از شهرهای جنوبی استان خوزستان و مرکز شهرستان خرمشهر است؛ این شهر در محل تلاقی رودخانه‌های اروندرود و کارون و در ناحیه‌ای باتلاقی و پست در دلتای رودخانه اروندرود قرار گرفته و 23 کیلومتر مربع مساحت دارد.

این شهرستان به‌جهت واقع‌ شدن در مجاورت خلیج فارس و کشور عراق، از اهمیت استراتژیک اقتصادی، تجاری و سیاسی ویژه‌ای برخوردار است؛ این شهر در انتهایی‌ترین نقطه استان خوزستان قرار گرفته و اسکله‌های آن در کرانه‌های رودخانه اروندرود جای گرفته ‌است.

در سال‌های آغازین پس از جنگ، بودجه‌های کلان برای بازسازی مناطق جنگی اختصاص یافت و عده‌ای از بزرگان نظام، القاب سرداران سازندگی را یدک کشیدند و مردم ایران به‌غیر از ساکنان مناطق جنگی تصورشان این بود که روز به روز به عمران و آبادانی مناطق جنگی افزوده شده و چهره نازیبای جنگ از این مناطق زدوده می‌شود!

اما...

اما شهرهای جنگ‌زده ایران اسلامی، همچنان جنگ‌زده هستند و تنها فرقشان این است که جنگ نیست و دشمنی به ظاهر وجود ندارد؛ اما بقیه مسائل همچنان باقی است و سیمای شهر، حکایت از ویرانی و خرابی دارد.

بسیاری از مردم این مناطق که به کوچ اجباری متوسل شده دیگر هیچ‌گاه نتوانستند زادگاه خود را زیارت کرده و آن را در آغوش کشند و چه بسا تا به امروز آرزوی دیدن آن را دارند و البته و بسیاری این آرزوی دیرینه را با خود به گور بردند...

و امروز حتی رفتن سر مزار مردگان و زیارت اهل قبور برای مردم خرمشهر مشکل‌ساز و دردسرآفرین شده است! با نگاهی به وضعیت قبرستان‌های سیدفاضل و جرف در خرمشهر و آبادان می‌توان مظلومیت را در چهره حتی مردگان این دو شهر به آسانی مشاهده کرد؛ حتی در گورستان این مناطق نیز نمی‌توان آسایش زندگی را یافت...

مردم این دو شهر با برخورداری از اعتقادات مذهبی بسیار قوی، هر هفته و به‌مناسبت‌های مختلف چون ایام شهادت و اعیاد، به زیارت اهل قبور و مردگان خود رفته و برای آنها خیرات می‌کنند.

قبرستان‌های مذکور و مورد بحث بدون برخورداری از فضای سبز، پارکینگ، تعیین حریم و حتی قطعه‌بندی نامناسب دل داغدار مردمی که به این اماکن مراجعه می‌کنند را بیش از پیش پرتشویش می‌کند.

این قبرستان‌ها بدون برخورداری از جاده آسفالت به‌ویژه در ایام آخر هفته با مشکلات ترافیکی سنگینی روبه‌رو بوده و از بدیهی‌تر و اولیه‌ترین امکانات پیش‌روی محروم است.

از همه این تصاویر زشت و نازیبا که در جای جای شهر دیده می‌شود و همه نابه‌سامانی و ناهنجاری‌های این شهرستان که بگذریم، امروز بی‌حوصلگی از سر و صورت ساکنان شهرهای جنگ‌زده و فراموش نشده می‌بارد و...

ای کاش

باران رحمتی زودتر و هر چه زودتر بر این شهر و هم‌شهری‌های همیشه در عرصه عشق و ایثارم ببارد و خستگی‌های آنها را برای همیشه بزداید، باران رحمت ببار.

مریم خبازی