عبدالباری عطوان، روزنامهنگار و تحلیلگر برجسته جهان عرب و سردبیر روزنامه رای الیوم در مقاله اخیر خود که تحت عنوان «روزی که یاسر عرفات از آیتالله خامنهای دفاع کرده و یکی از وزرای متعرض خود را ساکت کرد؛ کاش جنبش فتح از میراث عرفات محافظت میکرد، از مواضع وی الگو میگرفت و وارد یک جنگ لفظی خارج از مرزهای دیپلماتیک با ایران نمیشد» در این روزنامه اینترنتی منتشر شده، آورده است:داستان از زمانی آغاز میشود که سیدعلی خامنهای، رهبر انقلاب اسلامی ایران به شدت از پیمان اسلو انتقاد کرد و آن را افراطگرایی و خیانت برشمرد همانگونه که یاسر عرفات، رئیس وقت تشکیلات خودگردان فلسطین را نیز مورد حمله قرار داد؛ کسی که بر امضای پیمان مذکور نظارت داشت یا به عبارت بهتر هنگامی که این پیمان به امضای محمود عباس، طراح آن و شیمون پرز، وزیر امور خارجه وقت اسرائیل رسید، در فضای سبز کاخ سفید و در کنار اسحاق رابین، نخست وزیر پیشین اسرائیل و بیل کلینتون، رئیس جمهوری وقت آمریکا پشت میز امضا نشسته بود.
صحنه اصلی این رویداد در دفتر عرفات و در شبی از شبها روی داد، جایی که گروهی از مسئولان از روی تعصب و اکثراً برای ریاکاری، دفاع از رهبر خود در برابر آیتالله خامنهای که به وی و پیمان اسلو حمله کرده بود را برعهده گرفتند، آنهم با روشی که در شأن آنها و رهبرشان نبود.یکی از این مسئولان که در حال حاضر از نزدیکترین افراد به محمود عباس به شمار میآید، تمایل داشت در حمله به رهبر ایران از حد معمول فراتر رود و افراطی عمل کند و کار به جایی رسید که در بحبوحه هیجان خود، در توصیف وی واژههایی به کار برد که شایسته نیست در اینجا ذکر شوند.در این لحظه عرفات واکنش تندی از خود نشان داد و با خشم و در حالی که از چشمان از کاسه بیرون زدهاش شرارههای آتش میبارید، با بلندترین صدای ممکن از آن مسئول خواست که «خفهخون بگیرد» و به وی گفت که رهبر ایران نماینده انقلاب عظیمی است که سفیر اسرائیل را از تهران بیرون رانده و سفارت آن را به انقلابیون فلسطین تحویل داده، پس از آن نیز دستور داد که هیچکسی در رسانههای فلسطینی حق ندارد به اظهارات آیتالله خامنهای واکنش نشان دهند.
شفقنا این خبر را منتشر کرده است.