حتما باید جنگلی در آتش بسوزد تا خبرنگاران دست به قلم بشوند. ریزگردها، آلودگی هوا، تصادفات جاده ای ، سفر مقامات دولتی ، برگزاری آزمون ، انتصاب و برکناری مدیران، برپایی نمایشگاه و دعوت به جلسه مطبوعاتی یا کنفرانس خبری باشد تا خبرنگاران توجه شان به یک رویداد و سازمان مربوطه جلب شود.

این در حالی است که در دنیای روزنامه نگاری تخصصی عکس این روند جاری است. خبرنگار حرفه ای و متخصص منتظر نمی ماند تا رویدادی رخ دهد و بعد خبر بنویسد و گزارش تهیه کند. خبرنگاران به عنوان پیشقراولان اطلاع رسانی پیش از وقوع جریان ها باید از آن مطلع شوند.

خبرنگاران متخصص گاهی حتی با کنار هم گذاشتن اطلاعات مختلف در مورد یک موضوع پیشگویی هم می کنند.

چند درصد از خبرنگاران در ایران چنین هستند؟! خبرنگاری کاری عاشقانه است. یعنی کسی باید با تمام وجود و بدون چشمداشت به این حرفه و مهارت علاقمند باشد تا بتواند به طور حرفه ای و تخصصی مسائل، مشکلات و چالش های محیط زندگی خود و دیگران را در راستای بهتر شدن و با تاثیرگذاری مثبت پی گیری کند.

در آستانه روز خبرنگار همیشه صحبت از وضعیت معیشتی روزنامه نگاران است و شرایط نا به سامان بیمه و ....

خیالتان را راحت کنم.از قبل خبر نوشتن پولی دست کسی را نمی گیرد.البته مزایای خبرنگار بودن فراوان است اما با درآمد آن نمی توان زندگی یک خانواده را چرخاند.پس از این مقوله می گذرم.

و بر می گردم به این نکته که به خبرنگاران متخصص نیاز داریم.خبرنگار متخصص کسی نیست که از این جلسه به آن جلسه و از این اداره به آن اداره به دنبال پوشش خبری نشست های مختلف باشد.

ویژگی اصلی خبرنگار متخصص فرایندمدار بودن است.خبرنگاری که یک یا دو حوزه خبری دارد و مثل کف دست با تمام بخش های یک سازمان آشنا باشد.کارشناسان را بشناسد.تعامل روزانه با روابط عمومی آن ارگان داشته باشد.با مدیران آن در ارتباط مستمر باشد.به طور شبانه روزی در حال رصد کردن سایت های جهانی، منطقه ای ، کشوری و استانی در مورد آن حوزه خبری باشد.

ارتباط تخصص خود با دیگر ارگان ها را بشناسد و...

چنین خبرنگاری است که می تواند در تصمیم گیری های مسئولان موثر باشد.

می تواند با هشدار دادن، جلوی آتش سوزی جنگلی را بگیرد، مانع آبگیری سدی شود و ...

روز خبرنگار مجال خوبی است خود ارزیابانه از خود بپرسیم که رسانه ها و خبرنگاران خوزستانی تا چه میزان فرایندمدار هستند؟ و تا چه میزان درگیر رویدادها هستند؟

به نظر می رسد پاسخ به پرسش های اینچنینی می تواند چراغ راه آینده روزنامه نگاری خوزستان باشد.

برچسب ها: زینب شریفی ، روزنامه نگاری