- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی نوشت: کلمات، بار معنایی خاص خود را دارند و چندان به اینکه چه آدم‌هایی از چه تریبون‌هایی آن را ادا می‌کنند بستگی ندارند که اگر فلان شخص محترم آن را به کار برد، محترم شوند و فلان شخص دیگر از آن استفاده کند بار معنایی متضاد بگیرند.
کلمه، معنای خاص خود را دارد چنانکه "عیاش" در ادبیات گفتاری و رفتاری مردم، معنای نازیبای خویش را ظاهر میکند هر چند از تریبون محترمی ادا شود. عامه مردم از آنچه بر زبان رفته است، شهوت پرست و فاسق و فاجر و مالپرست، را مراد گوینده می‌گیرند و حد اقل و با هزار خروار خوش بینی، کسی که بیشتر زندگانی خود را در خوشی و خرمی گذراند و مشغول لهو و لعب باشد و از امور عالم بی‌خبر و بی‌بهره باشد می‌فهمند.
این را همه می‌دانند که هرکس به مشهد می‌آید اول از همه سراغ خانه امام رضا را می‌گیرد و در حرم، احرام زیارت می‌بندد و بعد به دیگر امور می‌پردازد. کسی که به این دیار می‌آید زائر است که به گردشگر مذهبی هم تعریف می‌شود. کسی که در پی فرامین و آموزه‌های دینی پا به راه می‌گذارد تا با دریافت‌های تازه، آن را از چاه، باز بشناسد نه اینکه راه خود را به چاه گره زند.نه، مشهد، مشهد مقدس، مشهد مقدس امام رضا هرگز مقصد عیاشی نیست و این ساحت را آنقدر حرمت و معنویت و معرفت هست که بر آدم‌ها محاط می‌شود و او را در فضای خویش می‌کشدهمان‌طور که بیمار را بیمارستان و اطباء‌اش به مسیر سلامت باز می‌گردانند.
چرا باید چنین دور مشهد را خط قرمز کشید و چنین مردمان را نامناسب دید و بر شان آدمیت شان قلم گرفت و راه آنان را نه به حرم که به مشهد هم سد کرد حال آنکه در هیچ کجای خود حرم هم حتی ننوشته‌اند گنهکار نیاید . اصلا گیریم انگشت شمار آدم‌هایی هم پی عیش به این سرای در آیند، آیا باید بیدارشان کرد و راه شان نمود و یا به تازیانه رد وطردنواخت؟ اگر امام رضا را زنده و حاضر تصور کنیم – که چنین است و باور داریم- آیا خود امام با مردمان، حتی گنهکار‌ترین شان چنین با در بسته برخورد می‌کردند؟ اگر اندکی در باره سلوک رضوی مطالعه کنیم جواب غیر این خواهد بود که امام تکلیف هدایت عام دارد و دست همه را می‌گیرد اما برخی از محترمین صاحب تریبون چنان سخن می‌کنند که انگار می‌خواهند دست پنجه شده بر پنجره فولاد را باز کنند که مبادا فلان باشد. کاش برای شهر امام رضا، هندسه رفتار رضوی تعریف کنیم و خرد و کلان، مردم و مسئولان همه بدان پایبند شویم.
