- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
برادر عزیز رزمنده شاهپور صفائی که خود داغ برادری چون شهید بزرگوار شهرام صفائی را در عنفوان جوانی دیده و کمرش از آن مصیبت بزرگ خم است موضوعی را مطرح کرد که نتوانستم از آن بسادگی بگذرم .
ایشان که مراودات زیادی با شهید علیرضا سراج داشت و در ایامی که کمتر به این عزیز سفرکرده سری می زدیم ایشان مکررا و مرتبا به این شهید بزرگوار سرکشی میکرد و دوستان نزدیکی بودند .
مصیبت شهادت علیرضا سراج اگر چه برای خود او فیض عظمی بود ولی برای خانواده و دوستان بس سنگین بود و شاهپور بیش از دیگران از شهادتش متاثر و اندوهگین شد .
این شهید مظلوم که از سال 1365 در عملیات کربلای 4 جانباز 70% ویلچرنشین بود در بهمن ماه 1390 بر اثر شدت جراحات ناشی از جنگ تحمیلی پس از سال های طولانی مرارت و سختی بشهادت رسید .
او می گفت : چند بار بر مزار شهید علیرضا سراج رفتم و از او خواستم تا بمن بگوید آیا در عالم برزخ او را جزء شهدا پذیرفته اند یا نه ! می گفت : خیلی برایم مهم بود که این را بدانم .!
چند روزی از آخرین باری که برمزارش این درخواست را کردم گذشته بود که خواب دیدم در مسجد در کنار تمام بچه های قدیمی جنگ هستم و علیرضا هم کنارم ایستاده است و همانند ایام جنگ هر از گاهی خبر شهادت یکی از دردانه های مسجد را از جبهه به مسجد می آورند .
یکی وارد می شد و می گفت : بچه ها اسفندیار کیانپور بشهادت رسید و همه متاثر شده و می گریستند و ... یکی دیگر وارد میشد و می گفت : بچه ها ، عزیز دشت بزرگ هم بشهادت رسید .
به همین ترتیب خبر شهادت یکایک شهدای مسجد را آوردند و همانگونه متاثر می شدیم که ناگهان یکی وارد مسجد شد و گفت : بچه ها علیرضا سراج هم شهید شد .
من با تعجب و فورا برگشتم تا او را یکبار دیگر ببینم که دیدم او در کنارم نیست ! و همانند شهابی از کنارم به آسمان پرکشید ...
با چشمانی اشکبار از خواب بیدار شدم و یکبار دیگر از داغ فراغش خود را اشکباران دیدم و دانستم که او با یکدنیا درد و مشقت و سختی دوران جانبازی قطع نخاع مگر ممکن است جزء شهدا نباشد ؟
سیدشهیدان اهل قلم در گوشمان زمزمه کرده است که : پرستو که زندگیش را درکوچ می داند از ویرانی نمی هراسد ! امید که ماهم پرستوی خوبی چون علیرضا برای زمانه خویش باشیم .
خوشا به سعادت او که هم اینک در صف سربازان جانبرکف خمینی کبیر در بهشت برین متنعم است . روحمان با یادش شاد و برای شادی روح عزیزش صلوات ...
