مناره کج است!

می گویند چندین سال پیش، در اصفهان مسجدی می ساختند. روز قبل از افتتاح مسجد، کارگرها و معماران جمع شده بودند و آخرین خرده کاری ها را انجام می دادند. پیرزنی از آنجا رد می شد وقتی مسجد را دید به یکی از کارگران گفت: فکر کنم یکی از مناره ها کمی کجه! کارگرها خندیدند. اما معمار که این حرف را شنید، سریع گفت : چوب بیاورید! کارگر بیاورید! چوب را به مناره تکیه بدهید. فشار بدهید.

و مدام از پیرزن می پرسید: مادر، درست شد؟!!

مدتی طول کشید تا پیرزن گفت: بله! درست شد!!! تشکر کرد و دعایی کرد و رفت...

کارگرها حکمت این کار بیهوده و فشار دادن مناره را پرسیدند؟!

معمار گفت : اگر این پیرزن، راجع به کج بودن این مناره با دیگران صحبت می کرد و شایعه پا می گرفت، این مناره تا ابد کج می ماند و دیگر نمی توانستیم اثرات منفی این شایعه را پاک کنیم. این است که من گفتم در همین ابتدا جلوی آن را بگیرم!

قبل از اینکه یک فکر اشتباه شکل بگیرد باید جلوی ان را با تدبیر گرفت و به جای مجادله ،با منطق و رفتاری که مخاطب را متقاعد سازد عمل نماییم هر چند نگاه و تفکر پیش رو منطبق با واقعیت نباشد. به همین دلیل است که سعه صدر را عنصر موفقیت مدیران می دانند و شنیدن نیز از اصول مبنایی مدیریت برای اقناع افکار عمومی و ایجاد مشارکت جمعی و همراهی جامعه شمرده می شود پس بروز هرگونه اشتباه را باید از سرچشمه خشکاند و گرنه بصورت اپیدمی در اجتماع منتشر می گردد و ویروس وار سلامتی اهالی را تهدید خواهد کرد تا نگاه ها از شفافیت برخوردار نباشند و در جایی که زلالی نگاه ها مخدوش شود و اجسام تار دیده شوند نیاز به عینک پیدا می شود و با آن عینک جور دیگری می توان دید شاید از نوعی باشد که آینه ها را به دلیل شفافیت می شکند و در هیاهوی شکستن آینه ها معماری یافت نشود!..