راهيان نور و غفلت ما

محمد باقري : خبر تلخ و جانکاه قرباني شدن ۲۶ دانش آموز دختر بروجني راهيان نور در شامگاه جمعه، بيست و هشتم مهرماه نه تنها دوباره اشک ها را بر گونه ها جاري کرد که يادآور قصه پرغصه اي است که چندي است در اين ديار به اجبار روايت مي شود و کمتر مسئولي چاره اي اساسي براي آن مي انديشد و شگفتا که در اين حادثه اخير هرکسي گناه و قصور خويش را بر گردن ديگري انداخت و کسي را شهامت عذرخواهي نبود.

اگرچه در طول سال هاي گذشته هرچند وقت يک بار خبري سخت و ناگوار شيريني سفر راهيان نور را بر کام خانواده ها، مردم، مسئولان و به خصوص جامعه مطبوعاتي تلخ کرده است اما آنچه که بر اين داغ مي افزايد محافظه کاري ها و مسامحه کاري هاست.

مسئولان به جاي اين که اشتباه خود را بپذيرند، تلاش مي کنند اين اتفاق را بسان حوادث ديگر، امري طبيعي جلوه دهند.

اينک با تکرار اين وقايع ناگوار زمان آن رسيده است که کمي صريح تر و شفاف تر در اين زمينه سخن بگوييم.اگرچه قلم در حسرت از دست رفتن دختران معصوم اين ديار بر خود مي شکافت و اشک بر گونه هاي من ميل ايستادن ندارد اما بايد گفت و بايد نوشت اگر ارزش هاي دفاع مقدس براي ما مهم است، اگر آشنايي با اين ارزش ها وظيفه همگاني است، اگر دانش آموز ما بايد با رشادت ها و قهرماني هاي ۸ سال مردم خود آشنا شود و همواره با شهيدانش بيعتي جاودانه ببندد و هميشه خود شاهدي باشد بر فداکاري ها و ايثارگري ها، بايد گام ها را درست برداشت بايد برنامه ريزي اصولي کرد. متوليان اين امر بايد به خود بيايند پاک کردن صورت مسئله دردي را دوا نمي کند.

چاره اساسي اين درد آسان است. به شرط اين که بخواهيم آن را درمان کنيم. به شرط اين که عقلانيتي و همتي براي اجراي آن باشد.

حوادثي که در اين چند سال اتفاق افتاد مي توانست رخ ندهد. بگذاريد چند سوال مطرح کنم: چرا بايد بيشتر سفرهاي کاروان راهيان نور با اتوبوس صورت گيرد؟

چرا نبايد به گونه اي برنامه ريزي کرد که نيازي به رانندگي در شب نباشد. چرا پس از چندين سال و وقوع چندين حادثه، هنوز جاده هاي منتهي به شهرهاي دفاع مقدس بايد حادثه آفرين باشد؟

اگر دفاع مقدس و ارزش هاي آن براي ما مهم است، اگر آشنايي نسل امروز ما با فرهنگ جبهه و جنگ برايمان ارزش ذاتي دارد و اگر به حفظ جان دانش آموزان مان مي انديشيم، بايد هزينه آن را بپردازيم.

مسئولان آموزش و پرورش، سپاه و بسيج بايد در اين عرصه به درستي عمل کنند. نبود بودجه توجيهي است براي پوشاندن ضعف هاي خود. وقتي اهميت موضوع را قبول کرده ايم راهکارهاي عقلي و علمي آن را بپذيريم. نگاه سوداگرانه در اين وادي حرام است. از ترس کمبود بودجه نبايد با جان دانش آموزان بازي کرد.

وقتي که مسافران اين وادي رنگ و بوي جبهه مي گيرند به مراتب ارزش بيشتر پيدا مي کنند ارزشي که با ماديات نمي شود سنجيد. اين مسافران ارزش آن را دارند که از وسايل ايمن بهره مند شوند. از اتوبوس خوب استفاده کنند، راننده ماهر در خدمت شان  باشد. وقتي که فرهنگ جبهه و جنگ برايمان مهم است هزينه هاي آسفالت يک جاده نبايد دلمشغولي مسئولان باشد.

وقتي که مي شود از قطار استفاده کرد چرا بايد با اتوبوس سفر کرد اين وادي وادي پول و ثروت نيست. وادي عشق است و ايمان. پول و ثروت بايد در خدمت اين مهم باشد. گرچه چنين نشود هيچ عذري پذيرفته نيست. آنگاه همه گناهکاريم.