خوزستان،در مقوله زیر ساختی همیشه در فقر بوده،حال فقر نبودن زیر ساخت ها یا مدیریت و نگهداری این آیتم مهم پیشرفت ...
در سا الیان نچندان دور گذشته کمی بالاتر از میدان چهار شیر اهواز ،زمین های خاکی محلاتی بودند ،که آوازه آنها به جرات می توان گفت در کل کشور پیچیده شده بود ،جرا ؟ زیرا تیم هایی همچون شاهین اهواز،جنوب اهواز ،میثم و.... در آنجال متولد شده بودند ، و این تولد تیم های قهرمان در آن محله باعث شده بود که انگیزه و نشاط زیادی در آن اطراف موج بزند. و تیم های محلاتی زیادی متولد شده و روزگار سپری نمایند.
جالب است بدانید در آن نقطه از شهر اهواز 8 زمین خاکی و یک زمین تقریبا چمن فوتبالی وجود داشت و تیم های محله ایی با نظم و ترتیب خاصی در آنجا تمرین می نمودند، مسابقه می دادند و بقولی دل مردم کم توقع چندین و چند محله که مسابقات و جام های محه ایی بهانه ایی برای جمع شدندشان بود ،فکرشان فقط دور فوتبال می چرخید..... تا اینکه مدیران آن روزگار تربیت بدنی آمدند و زمین ها یی را همراه با تیم ها و جوانان،مسابقات،خاطرات خوب و بد ،قهرمانی ها و جام ها را همه باهم شخم زدند تا یک سازه ایی در آنجا سبز شود که اصلا به جغرافیای ورزشی و گروه خون نه مردم آن دیار بلکه کل خوزستان غریبه بود......
و حالا پس از گذشت چندین و چند سال ، جای آن شور،شوق،هیاهو، هورا کشیدن های بعد از هر گل و کر کری های شیرین هواداران ، سازه ایی بی روح فقط سبز شده باشد ، بدون هیچ خروجی و نتیجه ایی ....
پیست بینالمللی دوچرخه سواری شهرستان اهواز دچار وضعیت نامساعدی شده است.
پست بینالمللی دوچرخه سواری اهواز در حالی 27 اسفند سال 1390 با 45 میلیارد ریال افتتاح شد که همان زمان گفته میشد این پیست بینالمللی و با استانداردهای جهانی است و بانوان هم به راحتی میتوانند در آن تمرین کنند چون فضای سرپوشیده مناسبی دارد و از یک هزار و 500 صندلی نیز برای تماشاگران برخوردار است.
اما با توجه به نشستن گرد و خاک زیاد در پیست شرایط مساعد نیست و هرلحطه امکان دارد دوچرخه سواران در حال تمرین زمین بخورند و در برخی از قسمتها نیز کف پیست پوسته پوسته شده است.
فضای بیرونی مجموعه تعریف آنچنانی نداشته و سرویسهای بهداشتی و رختکنها تقریبا به انباری تبدیل شده و از استاندارد یک پیست معمولی هم فاصله گرفته چه برسد به اینکه نام بینالمللی را بخواهیم روی آن بگذاریم. تصاویری از وضعیت فعلی این پیشت را مشاهده کنید: