- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ مهر ۱۴۰۳ - ۱۱:۴۲
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
محمد رضا عبدالملکیان در زمره کسانی است که از مناسبتی دیگر حمایت می کند و این تصمیم را از ابتدا اشتباه می داند.
روز«شعر وادب» امسال با سال های قبل حال و هوای متفاوتی داشت.
27 شهریور سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی مشهور به «شهریار» به عنوان روز شعر وادب نام گذاری شده اما چندی است این بحث درگرفته که بهتر است زادروز یا سالمرگ یکی از ارکان 5 گانه شعر کلاسیک – فردوسی، مولانا، حافظ، سعدی و نظامی- را برای این مناسبت در نظر بگیرند و امسال این بحث پر رنگ تر بود و حتی برخی از خبرگزاری ها از مصوبه ای خبر داده اند که از این پس به جای سالروز درگذشت شهریار روز بزرگداشت فردوسی به عنوان روز شعر و ادب گرامی داشته می شود.
حامیان مناسبت روز شهریار معتقدند حال که این مناسبت رایج شده تغییر آن دیگر ضرورتی ندارد و برخی دیگر هم به دو زبانه بودن شهریار و این که در هر دو چیره دست بوده اشاره می کنند و بر این باورند که این مناسبت به وحدت ملی بیشتر کمک می کند و نام های دیگر هر قدر بزرگ این جامعیت را ندارند.
محمد رضا عبدالملکیان - شاعر معاصر- در زمره کسانی است که از مناسبتی دیگر حمایت می کند و این تصمیم را از ابتدا اشتباه می داند.
این شاعر سرشناس در یادداشتی که برای «عصرایران» فرستاده دیدگاه خود را چنین مطرح کرده است:
«تصور می کنم اوایل دهه هفتاد بود که موضوع نام گذاری روزی به اسم " شعر و ادب " مطرح شد و کسانی که به شدت در پی تحقق این نام گذاری بودند، به باور من از قبل ، مناسبت آن ، یعنی همین روز درگذشت استاد شهریار را انتخاب کرده بودند و اکنون در پی جمع آوری آرای موافق همین مطلب بودند. به باور من این نام‌گذاری بیش از آنکه مبتنی بر خاستگاه فرهنگی و ادبی (به ویژه شعر) باشد ، نشات گرفته از خواست و امیال دیگری بود که جای پرداختن به آن ، در این جا نیست .
به اشاره گفته باشم، خود من که یکی از علاقه مندان جدی شهریار بودم و هنوز هم احترام و ارزش خاصی برای ایشان قائل هستم ، در همان روزگار با این نام گذاری به این مناسبت موافق نبودم ، چرا که در صدرنشینی شعرفارسی تا بزرگانی چون فردوسی و سعدی و مولانا و حافظ را داریم ، هیچ نام دیگری شایستگی همنشینی با آنان را دارا نیست ، از سوی دیگر و در شعر امروز ، اگر بخواهیم تاثیرگذار ترین شاعر را نام ببریم ، بی تردید از نام درخشان نیمایوشیج نمی توان به سادگی گذشت.
جان کلام آن که این نام گذاری در میان فرهیختگان اهل ادب ، نه تنها چیزی را به جایگاه استاد شهریار اضافه نکرد بلکه آسیب هایی را نیز متوجه آن نام عزیز کرد!
چه بهتر بود اگر داعیه داران این نام گذاری در همان ایام می پذیرفتند تا روز درگذشت این شاعر را به نام " روز شهریار " و یا " روز بزرگداشت استاد شهریار " نام گذاری می کردند و روز شعر و ادب را به یکی از نام های شایسته تر اختصاص می داند . آنگاه این نام گذاری در بین همگان مقبولیت می یافت ، نه چون اکنون که بسیاری از آن ، روی بر می گردانند و این نام گذاری نمی پذیرند.
با این حال و به قول معروف " جلو ضرر را از هر کجا بگیرند ، نفع است " هنوز خیلی دیر نشده و می توان در یک تصمیم اشتباه ، تجدید نظر کرد ».
27 شهریور سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی مشهور به «شهریار» به عنوان روز شعر وادب نام گذاری شده اما چندی است این بحث درگرفته که بهتر است زادروز یا سالمرگ یکی از ارکان 5 گانه شعر کلاسیک – فردوسی، مولانا، حافظ، سعدی و نظامی- را برای این مناسبت در نظر بگیرند و امسال این بحث پر رنگ تر بود و حتی برخی از خبرگزاری ها از مصوبه ای خبر داده اند که از این پس به جای سالروز درگذشت شهریار روز بزرگداشت فردوسی به عنوان روز شعر و ادب گرامی داشته می شود.
حامیان مناسبت روز شهریار معتقدند حال که این مناسبت رایج شده تغییر آن دیگر ضرورتی ندارد و برخی دیگر هم به دو زبانه بودن شهریار و این که در هر دو چیره دست بوده اشاره می کنند و بر این باورند که این مناسبت به وحدت ملی بیشتر کمک می کند و نام های دیگر هر قدر بزرگ این جامعیت را ندارند.
محمد رضا عبدالملکیان - شاعر معاصر- در زمره کسانی است که از مناسبتی دیگر حمایت می کند و این تصمیم را از ابتدا اشتباه می داند.
این شاعر سرشناس در یادداشتی که برای «عصرایران» فرستاده دیدگاه خود را چنین مطرح کرده است:
«تصور می کنم اوایل دهه هفتاد بود که موضوع نام گذاری روزی به اسم " شعر و ادب " مطرح شد و کسانی که به شدت در پی تحقق این نام گذاری بودند، به باور من از قبل ، مناسبت آن ، یعنی همین روز درگذشت استاد شهریار را انتخاب کرده بودند و اکنون در پی جمع آوری آرای موافق همین مطلب بودند. به باور من این نام‌گذاری بیش از آنکه مبتنی بر خاستگاه فرهنگی و ادبی (به ویژه شعر) باشد ، نشات گرفته از خواست و امیال دیگری بود که جای پرداختن به آن ، در این جا نیست .
به اشاره گفته باشم، خود من که یکی از علاقه مندان جدی شهریار بودم و هنوز هم احترام و ارزش خاصی برای ایشان قائل هستم ، در همان روزگار با این نام گذاری به این مناسبت موافق نبودم ، چرا که در صدرنشینی شعرفارسی تا بزرگانی چون فردوسی و سعدی و مولانا و حافظ را داریم ، هیچ نام دیگری شایستگی همنشینی با آنان را دارا نیست ، از سوی دیگر و در شعر امروز ، اگر بخواهیم تاثیرگذار ترین شاعر را نام ببریم ، بی تردید از نام درخشان نیمایوشیج نمی توان به سادگی گذشت.
جان کلام آن که این نام گذاری در میان فرهیختگان اهل ادب ، نه تنها چیزی را به جایگاه استاد شهریار اضافه نکرد بلکه آسیب هایی را نیز متوجه آن نام عزیز کرد!
چه بهتر بود اگر داعیه داران این نام گذاری در همان ایام می پذیرفتند تا روز درگذشت این شاعر را به نام " روز شهریار " و یا " روز بزرگداشت استاد شهریار " نام گذاری می کردند و روز شعر و ادب را به یکی از نام های شایسته تر اختصاص می داند . آنگاه این نام گذاری در بین همگان مقبولیت می یافت ، نه چون اکنون که بسیاری از آن ، روی بر می گردانند و این نام گذاری نمی پذیرند.
با این حال و به قول معروف " جلو ضرر را از هر کجا بگیرند ، نفع است " هنوز خیلی دیر نشده و می توان در یک تصمیم اشتباه ، تجدید نظر کرد ».
