شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۵۱۶۴۰
تاریخ انتشار: ۲۸ شهريور ۱۳۹۵ - ۱۷:۵۷
خاطره جعفریان و هدیه حمدی دانشجویان رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در امتحانات جامع علوم پایه پزشکی شهریور و اسفندماه سال 94 توانستند دو رتبه اول در مناطق آمایشی کل کشور کسب نمایند
 خاطره جعفریان و هدیه حمدی دانشجویان رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در امتحانات جامع علوم پایه پزشکی شهریورگفتگو با دو دانشجوی رتبه اول دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز و اسفندماه سال 94 توانستند دو رتبه اول در مناطق آمایشی کل کشور کسب نمایند، متن مصاحبه با این دو دانشجو به شرح ذیل است.

خودتان را معرفی کنید؟

- خاطره جعفریان متولد سال 1373، فرزند دوم و آخر خانواده و ساکن شاهین شهر استان اصفهان هستم.

*هدیه حمدی 23 ساله فرزند سوم و آخر خانواده و ساکن اهواز می باشم.

تاریخچه تحصیلی خود را عنوان کنید؟

-جعفریان: دانشجوی دوره روزانه مقطع دکتری حرفه ای داروسازی که از طریق آزمون سراسری سال تحصیلی 92 در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پذیرفته شده ام.

*حمدی: دانشجوی مقطع دکتری حرفه ای داروسازی که از طریق آزمون سراسری سال تحصیلی 91 در پردیس خودگردان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پذیرفته شده ام.

 چندمین سال است که در این آزمون شرکت می کنید؟

- جعفریان: برای اولین بار در آزمون جامع علوم پایه داروسازی شهریور 94 شرکت کردم.

*حمدی: در نوبت دوم این آزمون موفق به کسب رتبه یک شدم.

 در خصوص نحوه برگزاری آزمون جامع علوم پایه پزشکی توضیحاتی بفرمایید؟

- جعفریان: طبق روند همیشگی سیستم آموزش کشور پس از گذراندن دروس علوم پایه، آزمونی جامع از دروسی همچون فیزیولوژی، شیمی آلی، شیمی تجزیه و... گرفته می شود.

*حمدی: این آزمون از تمام دروس مقطع علوم پایه می باشد که این مسئله استرس زا بود، زیرا برخی از دروس حفظی و برخی نیز فوق العاده سخت بودند که می بایست در مدت زمان کوتاهی مطالعه شوند.

برنامه ریزی تحصیلی شما برای مطالعه به چه صورت بوده است که موفق به کسب همچین رتبه ای شدید؟

- جعفریان: در طول ترم و پایان امتحانات هر ترم از نکات مهم دروس مربوطه یادداشت تهیه کرده و در فرجه امتحان علوم پایه علاوه بر مرور آنها کتاب های آزمون علوم پایه سال های گذشته را نیز بررسی و نکته برداری کردم.

*حمدی: به کسب رتبه برتر و یک موفقیت بزرگ بسیار فکر می کردم و تمرکز مطالعه من بیشتر بر روی درسهایی بود که بیشترین تعداد سوالات را شامل می شد هرچند که برنامه زمان بندی مشخصی نداشتم ولی با نهایت تلاش و گذشتن از خیلی از تفریحات، بیشترین زمانم را صرف مطالعه کردم.

 آیا انتظار کسب این رتبه را داشتید؟

- جعفریان: می دانستم که امتحانم را خوب دادم اما از اینکه اول بشوم مطمئن نبودم.

*حمدی: طبق قانون جذب بله!

 برای آینده چه برنامه ریزی دارید؟

- جعفریان: در خصوص دروس بعد از علوم پایه همان روند برنامه ریزی قبل را ادامه داده ام ولی تحقیق و پژوهش در زمینه مورد علاقه ام رو هم دنبال می کنم.

*حمدی: برنامه های زیادی را در ذهن دارم ولی هنوز تصمیم نگرفتم، البته اخذ تخصص و انجام فعالیت های مرتبط با رشتم از برنامه های قطعی ام خواهند بود.

در نهایت دوست دارید تا کجا پیش بروید؟

- جعفریان: تا جایی که هم سطح علمی خودم را در این رشته به بهترین و ممکن ترین حالت برسانم و هم بتوانم در همین زمینه به کار و فعالیت بپردازم.

*حمدی: تا جایی که رسالت اصلی خود را تمام و کمال به پایان برسانم، چراکه هر انسانی در این دنیا رسالتی دارد که ابتدا باید آن را پیدا کرده و سپس تمام تلاشش را برای انجام آن بکار گیرد.

 محل و دانشگاه تحصیل شما چه نقشی در کسب این موفقیت داشته است؟

- جعفریان: به هر حال لازمه رسیدن به هر موفقیتی فراهم بودن زمینه های ضروری و پایه ای مثل با تجربه بودن اساتید، نحوه تدریس، امکانات آزمایشگاهی و ...  می باشد.

*حمدی: صددرصد نقش بسزایی دارد، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز اساتید برجسته ای دارد که کمک زیادی به ارتقا علمی دانشجویان می کند.

 از کدام استاد خود خاطره بهتری دارید؟

- جعفریان: دکتر هادی فتحی مقدم مدرس فیزیولوژی

*حمدی: دکتر امیر سیاهپوش متخصص گیاهان دارویی

اگر به جای رئیس دانشگاه بودید برای دانشجویان چه می کردید؟

- جعفریان: ارزیابی اساتید، نظر سنجی از دانشجویان در خصوص نحوه و کیفیت تدریس و بکارگیری اقدامات لازم، برگزاری نشست هایی با دانشجویان در هر ترم به منظور بر طرف کردن عیوب و کمبود های احتمالی و همچنین افزایش انگیزه دانشجویان برای ادامه تحصیل و رفع نگرانی آنها از مبهم بودن آینده شغلی پس از فارغ التحصیلی را در اولویت های کاری خود قرار می دادم.

 *حمدی: به نظر من رئیس دانشگاه باید اهمیت زیادی به حرف ها، هیجانات و احساسات دانشجویان بدهد چون دانشجو صرفاً جهت درس خواندن وارد دانشگاه نشده است و باید در تمام ابعاد انسانی رشد کند که اگر به سایر این خواسته ها و نیاز ها بها داده نشود دانشجو تبدیل به ماشینی بی احساس می شود که بعید می دانم جامعه به چنین چیزی نیاز داشته باشد، در آخر نیز از مسئولین میخواهم مکان آموزشی بهتری برای دانشجویان بین الملل تأمین کنند.

نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار