- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
روزنامه آفرینش نوشت:
شايد وقتي چند دهه قبل، اينترنت به صورت شبكه‌اي همگاني درآمد، تصور نمي‌شد روزي اين ابزار دنياي جديد، بتواند نيازهاي مهمي را آن هم با اين گستردگي، در زمينه ارتباطات انساني پاسخگو باشد، به طوري كه انسانها بتوانند در سراسر جهان و در كشورها و قاره‌هاي مختلف با استفاده از اينترنت به آسانترين شكل ممكن با هم ارتباط برقرار كنند. اما امروزه اين مساله كه شايد در ابتدا به صورت يك رويا هم قابل تصور نبود، به گونه عملي تحقق يافته تا جايي كه براي مردمان امروز، به شكل امري كاملاً بديهي درآمده است.
نيازي نيست از مزاياي اينترنت سخن بگوييم؛ چرا كه اين ابزار عصر جديد، چنان نقش مهمي در تسهيل امور در زمينه‌هاي مختلف داشته كه با انجام يك مقايسه ساده بين حال و گذشته و اموري كه به كارگيري اينترنت در آنها باعث تسريع در انجامشان شده، مي‌توان به اهميت استفاده از آن پي برد. اما يكي از مهمترين بحثها در ارتباط با اينترنت، بحث چگونگي مديريت زمان در آن است. ما ايرانيها روزانه چه قدر از اينترنت استفاده مي‌كنيم و چند درصد از اين ميزان، مفيد است؟
اخيراً خبري در رسانه‌ها منتشر شد كه از زبان رئيس مرکز فناوري اطلاعات و رسانه هاي ديجيتال وزارت ارشاد، آمار جالب توجهي را در ارتباط با اين مسأله، مطرح مي‌نمود. در خبر مزبور، سيد مرتضي موسويان، رئيس مرکز فناوري اطلاعات و رسانه‌هاي ديجيتال وزارت ارشاد، به بيان نكاتي پرداخته بود از جمله اين كه: ميانگين حضور روزانه ايرانيها در شبکه‌هاي اجتماعي، بين 5 تا 9 ساعت است درحالي كه ميانگين اين حضور در دنيا 16 ساعت در ماه است! همچنين سالانه بالغ بر 14.6 ميليارد ساعت صرف بازيهاي رايانه‌اي و موبايل در ايران مي شود. ميزان حضور ايرانيها در شبكه‌هاي اجتماعي در سطح دنيا، به اندازه‌اي است كه براساس آمار، ايرانيها در بسياري از اين شبكه‌ها، جزو كاربران اول تا سوم محسوب مي‌شوند.
اينكه چه مي‌شود كه ما ايرانيها روزانه 5 الي 9 ساعت از زمان‌مان را صرف حضور در شبكه‌هاي اجتماعي مي‌كنيم، مسأله‌اي است كه بررسي آن به لحاظ جامعه‌شناسانه و روانشناسانه، مي‌تواند مفهوم و معناي بسياري داشته باشد. به نظر مي‌رسد يكي از مهمترين دلايلي كه اين امر از آن نشأت مي‌گيرد، عدم هدفمندي واقعي جامعه ايراني باشد. بديهي است در عصر ارتباطات- كه شبكه‌هاي اجتماعي يكي از مصاديق مهم آن هستند- نمي‌توان انتظار داشت جامعه ما نسبت به اين امكان فوق‌العادة دنياي امروز، بي‌اعتنا باشد. اما چه مشكلي وجود دارد كه اقتضا مي‌كند ما حداقل پنج ساعت در روز را صرف شبكه‌هاي اجتماعي كنيم، در حالي كه در برخي كشورها اين ميزان، چيزي حدود سي دقيقه در روز است. حال، وقتي آمار فوق را كنار آمارهايي از قبيل سرانه مطالعه در كشور، يعني سرانة دودقيقه‌اي مطالعه در ايران و سرانة مطالعة نود دقيقه‌اي در برخي كشورها همچون ژاپن مي‌گذاريم، پازل گذران وقت در كشورمان پرمعناتر مي‌شود.
اينترنت در كشور ما شايد مثل بسياري كشورهاي ديگر، دچار حاشيه‌هايي است. مثلا سرعت كم و قيمت بالا كه همواره از سوي رسانه‌ها و افراد جامعه به نقد و چالش كشيده شده است. مسدود بودن برخي شبكه‌ها و سايتهاي اينترنتي كه مي‌تواند مشكلاتي را براي كاربران در استفاده از اينترنت ايجاد كند، بُعد فرهنگي استفاده از اينترنت و انعكاس نظرات و رفتارهاي غيرقابل توجيه ازسوي برخي كاربران كه بارها شاهد بوده‌ايم موجب رنجش شخصيتها و گروههاي مختلف شده است. و...
در كنار همه اينها، استفاده افراطي از اينترنت و شبكه‌هاي اجتماعي- بخصوص از جانب نوجوانان و جوانان- كه به گريزگاهي براي گذران اوقات بيكاري تبديل شده است- يكي از مشكلات مهم است. به نظر مي‌رسد براي تغيير وضعيت موجود و تبديل كردن زمانهاي غيرمفيد و زيادي كه افراد در جامعة ما صرف حضور در شبكه‌هاي اجتماعي مي‌كنند، قبل از اينكه به شعار، نصيحت، فيلترينگ و... نياز داشته باشيم، نيازمند آنيم كه در زمينه‌هاي مختلف، با كاستن از مشكلات موجود، و به خصوص با حل مشكلات مربوط به بيكاري جوانان، روحية جمعيِ جامعه را از گذران وقت به هر شكل و بي‌هيچ هدف مشخص، به سمت پويايي و اميد براي حركت و استفاده بهينه از زمان پيش ببريم، تا روزي كه نسبت آمارهاي مطالعه در كشور و حضور در شبكه‌هاي اجتماعي، برعكس آن چيزي شود كه امروز هست.
شايد وقتي چند دهه قبل، اينترنت به صورت شبكه‌اي همگاني درآمد، تصور نمي‌شد روزي اين ابزار دنياي جديد، بتواند نيازهاي مهمي را آن هم با اين گستردگي، در زمينه ارتباطات انساني پاسخگو باشد، به طوري كه انسانها بتوانند در سراسر جهان و در كشورها و قاره‌هاي مختلف با استفاده از اينترنت به آسانترين شكل ممكن با هم ارتباط برقرار كنند. اما امروزه اين مساله كه شايد در ابتدا به صورت يك رويا هم قابل تصور نبود، به گونه عملي تحقق يافته تا جايي كه براي مردمان امروز، به شكل امري كاملاً بديهي درآمده است.
نيازي نيست از مزاياي اينترنت سخن بگوييم؛ چرا كه اين ابزار عصر جديد، چنان نقش مهمي در تسهيل امور در زمينه‌هاي مختلف داشته كه با انجام يك مقايسه ساده بين حال و گذشته و اموري كه به كارگيري اينترنت در آنها باعث تسريع در انجامشان شده، مي‌توان به اهميت استفاده از آن پي برد. اما يكي از مهمترين بحثها در ارتباط با اينترنت، بحث چگونگي مديريت زمان در آن است. ما ايرانيها روزانه چه قدر از اينترنت استفاده مي‌كنيم و چند درصد از اين ميزان، مفيد است؟
اخيراً خبري در رسانه‌ها منتشر شد كه از زبان رئيس مرکز فناوري اطلاعات و رسانه هاي ديجيتال وزارت ارشاد، آمار جالب توجهي را در ارتباط با اين مسأله، مطرح مي‌نمود. در خبر مزبور، سيد مرتضي موسويان، رئيس مرکز فناوري اطلاعات و رسانه‌هاي ديجيتال وزارت ارشاد، به بيان نكاتي پرداخته بود از جمله اين كه: ميانگين حضور روزانه ايرانيها در شبکه‌هاي اجتماعي، بين 5 تا 9 ساعت است درحالي كه ميانگين اين حضور در دنيا 16 ساعت در ماه است! همچنين سالانه بالغ بر 14.6 ميليارد ساعت صرف بازيهاي رايانه‌اي و موبايل در ايران مي شود. ميزان حضور ايرانيها در شبكه‌هاي اجتماعي در سطح دنيا، به اندازه‌اي است كه براساس آمار، ايرانيها در بسياري از اين شبكه‌ها، جزو كاربران اول تا سوم محسوب مي‌شوند.
اينكه چه مي‌شود كه ما ايرانيها روزانه 5 الي 9 ساعت از زمان‌مان را صرف حضور در شبكه‌هاي اجتماعي مي‌كنيم، مسأله‌اي است كه بررسي آن به لحاظ جامعه‌شناسانه و روانشناسانه، مي‌تواند مفهوم و معناي بسياري داشته باشد. به نظر مي‌رسد يكي از مهمترين دلايلي كه اين امر از آن نشأت مي‌گيرد، عدم هدفمندي واقعي جامعه ايراني باشد. بديهي است در عصر ارتباطات- كه شبكه‌هاي اجتماعي يكي از مصاديق مهم آن هستند- نمي‌توان انتظار داشت جامعه ما نسبت به اين امكان فوق‌العادة دنياي امروز، بي‌اعتنا باشد. اما چه مشكلي وجود دارد كه اقتضا مي‌كند ما حداقل پنج ساعت در روز را صرف شبكه‌هاي اجتماعي كنيم، در حالي كه در برخي كشورها اين ميزان، چيزي حدود سي دقيقه در روز است. حال، وقتي آمار فوق را كنار آمارهايي از قبيل سرانه مطالعه در كشور، يعني سرانة دودقيقه‌اي مطالعه در ايران و سرانة مطالعة نود دقيقه‌اي در برخي كشورها همچون ژاپن مي‌گذاريم، پازل گذران وقت در كشورمان پرمعناتر مي‌شود.
اينترنت در كشور ما شايد مثل بسياري كشورهاي ديگر، دچار حاشيه‌هايي است. مثلا سرعت كم و قيمت بالا كه همواره از سوي رسانه‌ها و افراد جامعه به نقد و چالش كشيده شده است. مسدود بودن برخي شبكه‌ها و سايتهاي اينترنتي كه مي‌تواند مشكلاتي را براي كاربران در استفاده از اينترنت ايجاد كند، بُعد فرهنگي استفاده از اينترنت و انعكاس نظرات و رفتارهاي غيرقابل توجيه ازسوي برخي كاربران كه بارها شاهد بوده‌ايم موجب رنجش شخصيتها و گروههاي مختلف شده است. و...
در كنار همه اينها، استفاده افراطي از اينترنت و شبكه‌هاي اجتماعي- بخصوص از جانب نوجوانان و جوانان- كه به گريزگاهي براي گذران اوقات بيكاري تبديل شده است- يكي از مشكلات مهم است. به نظر مي‌رسد براي تغيير وضعيت موجود و تبديل كردن زمانهاي غيرمفيد و زيادي كه افراد در جامعة ما صرف حضور در شبكه‌هاي اجتماعي مي‌كنند، قبل از اينكه به شعار، نصيحت، فيلترينگ و... نياز داشته باشيم، نيازمند آنيم كه در زمينه‌هاي مختلف، با كاستن از مشكلات موجود، و به خصوص با حل مشكلات مربوط به بيكاري جوانان، روحية جمعيِ جامعه را از گذران وقت به هر شكل و بي‌هيچ هدف مشخص، به سمت پويايي و اميد براي حركت و استفاده بهينه از زمان پيش ببريم، تا روزي كه نسبت آمارهاي مطالعه در كشور و حضور در شبكه‌هاي اجتماعي، برعكس آن چيزي شود كه امروز هست.
