این اهواز عاشورائی

سلام بر حسین و سلام بر اولاد و اصحاب و انصار مظلومش

مردم دارند می دوند. اما نه مثل همیشه. زن و مرد و پیر و جوان، همه و همه می دوند. قدهای خمیده پیرزنان و پیرمردان بغض در گلویم ایجاد می کند. اشتیاق زاید الوصفی در جمعیت انبوه موج می زند. عشایر غیرتمند عرب با پرچم های طوایف شان باستقبال آمده اند و چقدر با شکوه و زیباست .

انگار می خواهند از چیزی عقب نمانند. صدای حزین نوحه و عزاداری بگوش می رسد. دو طرف بلوار بزرگ آیت ا... بهبهانی (ره) مضیف هائی برای پذیرائی از مردم تعبیه شده است.

به اصرار آب و شربت و چای تعارف می کنند و تا از او لیوان را گرفتی خوشحال می شود. بیاد زیارت اربعین اباعبدالله الحسین و پاهای پیاده ای که بعشق مولا ساعت ها و روزها تا کربلا در حرکت اند می افتم.

هر چه نزدیک تر می شوی بغض گلویت را بیشتر و بیشتر می فشرد. در قسمتی از مسیر صداهای سنج و دهل و سنج و دمام بگوش می سرد و نزدیک که می شوی عده ای جوان پرشور با اشتیاق و تعصب خاصی مشغول هستند .

عده ای جلوی صورت ها را گرفته اند و زار می زنند. بعضی سر را برشانه های دیگری گذاشته اند و دل را سبک می کنند. خدایا مگر روز عاشور است؟ تمام مردم شهر اینجا جمع اند و کانه خبری از راه رسیده دارند .

نزدیکتر که می شوی عده ای بر سر و صورت زنان نوحه می خوانند و سینه می زنند و اشک ها می ریزند. منقلب می شوم انگار روز عاشوراست. جمعیت انبوه باشور و حرارت بالائی فریاد لبیک یاحسین سر می دهند.

نگاهم که بر ضریح باشکوه مولای بی کفن می افتد مو بر تنم راست می شود و اشک ها بی اختیار سرازیر می شود و کسی را یارای سکوت نیست . همه چهره ها را که می بینی منقلب اند .

ضریح را که می بینم که جمعیتی با این کثرت و با این شوق مورد استقبال قرار گرفته بیشتر گریه ام می گیرد و بغض می خواهد خفه ام کند .

با خود می گویم تف بر تو ای دنیا! چرا روز عاشورا امروز نیست تا ببینیم کسی امکان جسارت به مولایمان امام حسین (ع) را دارد؟ چرا این عشق و علاقه در آن روز با حضور این مردان و زنان عاشق نبود تا هستی مان را نثار خود و فرزندان و خواهر مظلومه و یاران باوفایش بنمائیم .

بی اختیار یاد یاران شهید می افتم و با اشک هایم میهمانشان می کنم آخر جایشان خیلی در اینگونه مجالس خالی است و یاد فداکاری هایشان و مظلومیت هایشان و عشق ناب و بی نظیرشان به حضرت مولا می افتم و جایشان را در این وادی خاکی خالی می کنم !

صد افسوس که امروز در بین مان نیستند که البته روح عزیزشان میهمان حضرت مولا و آقا علی اکبر است . فردا مجبور شده اند اهواز را تعطیل کنند تا مسئولین هم در این عشق بی بدیل مردم اهواز سهیم باشند که چه تصمیم زیبایی است .

از طرفی زیبایی هنر ایرانی غرور خاصی به من می بخشد و چقدر زیبا ساخته شده است ضریح سرور و مولای شهیدان . و به عزیزانی که افتخار ساختن این ضریح بی نظیر را داشته اند دست مریزاد می گوئیم .

جای همه شما دوستان عاشق اهل بیت (ع) را خالی می کنم و بیادتان هستم .

ای ضریح مراتب ارادت و عشق بی بدیل امت اسلامی مان را به مولای بی کفن مان آقا اباعبدالله الحسین (ع) برسان و به مولایمان بگو آقا امت اسلامی ایران محتاج گوشه چشمی برای رفع مشکلات و گرفتاری ها و پیروزی بر دشمنانند. آمین