رقص و پایکوبی تماشاگران در خوزستان!

نشریه راوی خوزستان : سال هاست كه به دليل جو آلوده و رفتارهاي ناهنجار رايج در ورزشگاه ها، رأي به ممنوعيت حضور بانوان ايراني داده شده و مطابق معمول به جاي حل مسأله، روي به فرمول نخ نما شده پاك كردن صورت مسأله آورده شده است. چه بسيار مربيان، قهرمانان و افتخار آفريناني كه در ورزشگاه ها، آماج هتك حرمت قرار گرفتند و هيچ كس اقدامي اساسي براي رفع پليدي ها! نكرد و چه بسيار علاقه منداني كه به خاطر وجود اين فضاي مسموم، نه فقط خود از رفتن به ورزشگاه ها خودداري كردند كه فرزندان را نيز از اين كار باز داشتند و كسي با خود نيانديشيد كه شايد يكي از دلايل خلوت شدن ورزشگاه هاي ما اين باشد.

همه مي دانيم، اين ناهنجاري ها را عده اي اندك مرتكب مي شوند كه درصد بسيار ناچيزي از تماشاگران را شامل مي گردند ولي همين نفرات اندك سبب ساز جرياني مسموم و مذموم شده و مي شوند و حسب ظاهر، قرار نيست كسي به مقابله ي آنان برخيزد. خط قرمز اين كجروي ها كجاست؟ تير زهرآگين اين گروه اندك - دانسته و يا ندانسته - گاه هنجارهاي اجتماعي را نشانه مي رود و گاه نمادهاي مذهبي را.

زجرآورترين نمونه، رويدادي ست كه در هفته ي پاياني نيم فصل نخست ليگ برتر فوتبال در خوزستان روی داده است.

ماجرا از اين قرار است كه روز سيزدهم آذرماه كه مطابق بود با هجدهمين روز از ماه محرم ، برخي هواداران يكي از تيم هاي ليگ برتري، حرمت ماه محرم را ناديده انگاشته، با نواختن تيمپو و خواندن ترانه ي "هله يوس" ،  مبادرت به تشويق تيم مورد علاقه ي خود كردند.

آن تيم ايراني كه به ضرب و زور نواختن تيمپو و خواندن ترانه ي هله يوس در ماه محرم، بخواهد كسب امتياز كند، عدمش به ز وجودش است. در حالي كه در اين ماه اقليت هاي مذهبي هم خود را ملزم به رعايت عرف مردم عزادار مي كنند.

استاني را كه دروازه ي ورود تشيع مي دانند و مردمانش را عاشقان سينه چاك امامت - كه وجود امازاده ها و اماكن متبركه پرشمار در آن ، مهر تأييدي ست بر اين موضوع - شايسته است جوانانش به بهانه ي فوتبال به رقص و دست افشاني بپردازند؟

و پرسشي كه بايد دست اندركاران باشگاه ها بدان پاسخ دهند :

شمايي كه عنوان پرطمطراق فرهنگي ورزشي را پيشوند نام باشگاه هاي خود كرده ايد، تا امروز براي حفظ و اشاعه ي فرهنگ ملي و مذهبي در كانون هواداران تان چه اقداماتي انجام داده ايد؟