طبیعی است که هر کس اتفاقات اطراف خود را با توجه به نفع و ضرر خود مورد سنجش و ارزیابی قرار دهد .در عرصه دیپلماسی میان دولتها هم وضع به همین منوال است کسی از مردم یا دولتمردان ما نمی گوید منافع یا مضار آمریکا در مذاکرات بر جام چه بود .

همچنین در آمریکا کسی دلش به حال ما نسوخته که وقت خود را برای محاسبه سود وزیان ایران در مذاکرات مذکورصرف کند ولی آنچه مشهود است در هردو کشور در مورد نتایج بر جام دو نظر کاملا متضاد وجود دارد در آمریکا عده ای (دموکراتها)نتیجه مذاکرات را به نفع آمریکا میدانند اما عده ای دیگر (اغلب از میان جمهوریخواهان)معتقدند مذاکرات به ضرر کشورشان به پایان رسید ترامپ کاندیدای ریاست جمهوری از حزب جمهوری خواه در مناظره با هیلاری کلینتون صراحتا به این موضوع اشاره کرد.

او و همفکرانش معتقدند فشار اقتصادی ناشی از تحریمها موجب شد ایران بر میز مذاکره حاضر شود نه چیز دیگر پس چرا آمریکا که میدانست ایران از سر ناچاری مذاکرات را پذیرفته به مذاکره تن داد ؟ (این سوالی است که جمهوریخواهان آمریکا از دموکراتها می پرسند) تصور باطل تندروهای آمریکا این بود که ایران بر اثر فشارهای ناشی از تحریمها از پا در خواهد آمد و آنها میتوانند شاهد یک برد صد درصد باشند ! اما دموکراتها از این می ‌ترسیدند که فشار بیش از حد موجب تمایل بیشتر ایران به سوی روسیه شود که نتیجه آن باخت صد درصد آمریکا در معادله قدرت در منطقه بود .عقل حکم میکند که "ما لا یدرک کله لا یترک کله" یعنی چیزی را که نمیتوانی همه اش را به چنگ آوری همه اش را از دست نده.

لذا دولت آمریکا ترجیح داد که (به تصور خودش) از گرایش بیشتر ایران به سوی چین وخصوصا همسایه شمالی پیشگیری نماید و کاری نکند که به نفع رقبایش تمام شود بنابراین آنان نیز از نوعی نرمش قهرمانانه پیروی کردند !برای دموکراتها نیز بسیار سخت بود که با کشوری که دشمن شماره یک آمریکا میدانند مذاکره کنند آنان میدانستند که از سوی تندروهای آمریکا مورد شماتت قرار خواهند گرفت اما ترجیح دادند منافع دراز مدت آمریکا را فدای منافع کوتاه مدت ونظرات سطحی و عامیانه برخی از هموطنانشان نکنند ! وقتی آنان چنین نمیکنند چرا ما چنین کنیم ؟

برچسب ها: جمال درویش

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه