سخن از دروازه ی شهر به میان آمد و ناخودآگاه یاد ورودی اهواز و حاشیه نشینانش افتادم ؛ آنانی که در موسم انتخابات شب و روز ندارند و ماقبل و مابعد آن ایام ، هر چه نصیبشان می شود شب است. حاشیه نشینی به واقع دردیست ملالت آور و تاب کشنده اما درد مزمن حاشیه از همه کسل بارتر و جانکاه تر، چه به نقلی آدمی فقر را توان تاب آوری دارد اما با تبعیض چه کند؟

چه تبعیضی از این بالاتر که منتخب شهر اهواز بجای رسیدگی به هزاران دغدغه ی کلان کشوری و استانی و البته شهری تمام هم و غم خود را میگذارد عزل یک سرپرست در پایین دست هرم اجرایی شرکت نفت جنوب! امری که تاکنون اگر بگوییم بی سابقه گزافه گویی نشده.

براستی آنچه که برای آنانی که این ماجرا و خبر را شنیده و از نزدیک در کنه آن ماجرا قرار گرفتند چه تصویر و تصوری از نماینده و شان نمایندگی در ذهنشان شکل میگیرد؟

آیا براستی اینست عمل به قسمی که در راستای ایفای حقوق احاد جامعه قرار بود برداشته شود؟ آیا اینست اهم و فی الاهم نمایندگی که کارزار حوزه ی تقنین و نظارت بر حسن اجرای قانون را تا حضیض نزاع و کشمکش تباری و خانوادگی پایین آورده و کماکان ژست دفاع از ناس و حق الناس بگیرند؟

نگارنده به هیچ عنوان ماجرای رای مردم اهواز را در دور دهم مجلس به پای حب و گرایش به این سه منتخب کنونی ندانسته و از همه بهتر خود آقایان میدانند که عملکرد ضعیف و غیر قابل دفاع نمایندگان ادوار گذشته اینان را بر صندلی نمایندگی نشاند.

حال اگر پس از ۴ سال و یا ۸ سال نمایندگی مردم ، آرا مردم به سمت این سه نماینده چرخید متاسفانه عملکردی از این دست که در سطور فوق گریزی بدان شد می تواند که موجب به ندامت افکار عمومی در همین سال اول مجلس از عملکرد نماینده و نمایندگان اهواز گردد. از این دست نقدها سخن بازهم هست که پیوسته و وقت مقتضی ارایه می گردد.

برچسب ها: عباس چهرازی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه