سید رسول موسوی
خوزستان سرزمین ظرفیت ها، قابلیت ها و فرصت هاست، علاوه بر این امکانات فراوان مادی، صنعتی و کشاورزی دارد. می گویند که 80% منابع بودجه کل کشور از نفت تامین می شود، 50% صنعت مادر در استان خوزستان است، 30% آب ایران در روخانه های استان جاریست و زمین کشاورزی با قابلیت های بسیار بالا در شمال و غرب و شرق استان موجود است البته ظرفیت های دیگری نیز در ارتباط با برق، سواحل و موقعیت استراتژیک و سوق الجیشی وجود دارد که از آنها می گذریم.
بحث امروز ما در ارتباط با اینکه بسیاری از صاحب نظران این باور را دارند که کشور ما نقشه صحیحی تحت عنوان نظام کشت برای کشاورزی ندارد.
همچنین معلومات و تجارب روز دنیا را در ارتباط با کشاورزی را نمی دانیم اضافه بر آن دانش های بومی خودمان برای بالا بردن راندمان و میزان بهره وری منابع کشاورزی را به دلیل اینکه دانشگاهیان به آنها نمی پردازند مغفول مانده و مورد توجه قرار نمی گیرد و درحالی که می گویند گذشته چراغ راه آینده است و تجربه هدیه ای است گرانقدر آن را از هر کسی که به تو تقدیم کرده است بپذیر. مسدولان با توجه به تجارب دنیا در کشاورزی و تعریف نظام کشت و تجربه های گذشتگان برای کشاورزی برنامه ریزی کنند تا خواسته مقام معظم رهبری در ارتباط با اقتصاد مقاومتی محقق شود.
ادعای الگوی کشت را داریم و البته این الگوی کشت برای تولیدات کشاورزی افزایش بهره وری در کشاورزی است، نظام کشت یعنی اینکه زمین سطح استانمان را درست بشناسیم و مطالعه و برنامه ریزی برای آن داشته باشیم تا بتوانیم تشخیص بدهیم که هر بخش یا شهرستانمان برای انجام چه فعالیتی در زمینه کشاورزی در حال و آینده مناسب است و باید به آن اختصاص داده بشود و برای آن هزینه و منابع تخصیص دهیم.
نظام کشت باید مبتنی بر اطلاعات مستند از زمین، موقعیت زمین، میزان قابلیت های زمین و کلاس زمین متکی می باشد متاسفانه ما اطلاعاتی در اختیار نداریم، از مصرف و نیاز داخلی به تولیدات کشاورزی در استان و کشور مزیت های نسبی محصولات کشاورزی را نمی دانیم، تحت عنوان الگوی کشت، محصول را تولید می کنیم و در این شرایط خیلی از هزینه ها از جمله نیروی انسانی تامین می کنیم بدون اینکه به مزیت نسبی این محصولات و جایگاه، ظرفیت و نیاز مردم به این محصولات توجه بکنیم برای بهبود وضعیت کشاورزی و برنامه ریزی برای برنامه کشت روستاها را باید شناخت و برنامه ریزان باید از روستاها برنامه ریزی را برای کشاورزی تنظیم نظام کشت آغاز بکنند البته در این ارتباط تنها آگاهی به علم روز کافی نیست بلکه باید شرایط فیزیکی و قابلیت ها زمین تقاضای بازار مصرف و درآمد کشاورز از این کشت را باید توجه داشته باشیم ، بدون این برنامه ریزی کشاورز زمینی و روستا را برای درآمد بیشتر رها خوواهد کرد و به شهر می آید.