سخنی با رئیس محترم جمهوری پیرامون تبلیغ و بکارگیری ابزار و روش های صحیح تبلیغی؛ بعنوان همکار سابق جنابعالی در مجلس شورای اسلامی اعلام می کنم که مشکل اصلی و اساسی ما در تبلیغ، عدم برنامه ریزی صحیح تبلیغی است. اختلاف نظرهای فقهی و برداشتهای مختلف دینی از یک طرف و بی توجهی به ابزار، فنون و شیوه های تبلیغی پیشرفته از طرفی دیگر؛ برنامه و حرکات تبلیغی هنرمندان فداکار، ایثارگر و مخلص انقلاب را در وضعیت سختی قرارداده و راه را برای دفاع از انقلاب اسلامی بسیار تنگ کرده است .

آقای دکتر روحانی بدلیل اینکه درس علوم سیاسی را خوانده اید و از مریدان حقیقی اسلام علوی و انقلاب اسلامی هستید بعنوان هوادار راه امام خمینی (ره) به شما عرض میکنم که حرکات تبلیغی مسئولان فرهنگی نظام در برابر دشمن غدار و قهار علاوه بر اینکه جنبه دفاعی دارد و نه تهاجمی، از ضعف های بسیار مفرط برخوردار است. دشمن خونخوار مردم انقلابی ایران با بهره گیری از آسیب شناسی تبلیغی و حساسیتهای فرهنگی، روانی، استفاده و بهره برداری از انگیزه های شهوانی و جنسی کارآمدترین ضربه ها را می زند و در شرایطی که رسانه ملی(رادیو و تلوزیون) را در اختیار ندارد بهترین و زیباترین بهره را از آموزش های سمعی و بصری می گیرد. دشمن ما با گسترش استفاده از فیلم، نوار ضبط صوت و برنامه های تلفن همراه اهداف خویش را که همانا ایجاد رقابتهای کاذب و بهره گیری از روحیه پرخاشجویی در جهت القاء اندیشه ضد ارزشی است دنبال کرده و میکند. در حالیکه تکلیف فیلمها، سریالها، سرودها و موزیکهای صدا و سیما همچنان مبهم است و حلال و حرام بودن آن از معضلات اصلی تولید کنندگان این کالاهای فرهنگی پیشتاز و تاثیر گذار است .

تا کی قرار است به هنر و موسیقی که زبانی برای ابلاغ پیام و در اکثر موارد پر بردتر از زبان کلام است بی توجه باشیم؟! چرا روی موسیقی مطالعه دقیقی نمی شود تا مشخص گردد که موسیقی و هنر چقدر در تبلیغ اعجاز می کند و چقدر اثر بخش و اثر گذار است؟! بر این اساس باید بگویم که مشکل اساسی و اصلی نظام و کشور در زمینه تبلیغات برای دفاع از نظام، ابزار و روش ارائه تبلیغ است نه پیام. زیرا که پیام اسلام ناب محمدی(ص) از استواری، متانت و استحکام تردید ناپذیری برخوردار است و در صورت ادراک عمیق و نافذ، استوار و پابرجا با آفرینش روشهای کارآمد و ابزار متناسب، کاری کارستان خواهد کرد.

باید توجه داشت که طیف مورد تهاجم دشمن طیف مسجد رو و مومن جامعه نیست زیرا اینان روئین تن و غیر قابل نفوذ برای دشمن اند . بلکه دشمن درصدد صید گروهی است که به مسجد از دیدگاه محل عبادت می نگرند نه مرکز آموزش و تربیت و نسبت به پیامهای سمعی و بصری دیگران گوشی بدهکار دارند نه سخنرانی های دینی و منبری؛ رها شدن این قشر در حوزه نفوذ دشمن از اصول مملکت دارای فرهنگی و تبلیغی نیست... چرا حوزه های علمیه وکلاً روحانیت به فیلم، سرود، موسیقی، تئاتر، شعر و هنر بعنوان ابزار تبلیغی نمی نگردند؟! مگر نه اینکه استفاده از این وسائل، استفاده از ابزار زمان است و عدم استفاده از این ابزار پیشرفته زمان، مساوی است با شکست؟! آیا وقت آن نرسیده که با این ابزار پیشرفته ارائه پیام های روحبخش و رهگشای اسلام را در زمینه امید بخشیدن به زندگی ایده آل را شاهد باشیم و الگوی زندگی سالم، متین و معتدل را از طریق جمهوری اسلامی در جهان گسترش دهیم؟

برچسب ها: سید رسول موسوی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه