شوشان: شب اربعین است. ایستگاه های توزیع نذورات، نوای مداحی، دود کردن اسپند و جوانانی که سینی به دست، چای و شربت و ... میان مردم توزیع می کنند و من در حال عبور از خیابان اصلی صد دستگاه و باهنر بودم که با خیل جمعیت مواجه شدم.
آش و حلیم خدایی. آنقدر جمعیت بالایی از مردم مقابل آن به انتظار ایستاده بودند که علاقه مند شدم من هم میان آنها قرار گیرم و از نذر اربعین امام حسین (ع) اطعام کنم.
میان جمع صحبت از ادا شدن نذر شخصی به گوشم رسید که در حال پر کردن ظروف آش و حلیم و ... بود. گویی برای رهایی از گرفتاری که دارد دست به دامان ابا عبداله الحسین می شود و خیلی زود از آن مشکل فارغ می شود.
تلاش کردم در حین کار هم که شده با او سخن گویم که جریان نذرش را بدانم، هرچند کوتاه و مختصر اما اندکی از آن را برایم تعریف کرد.
سال گذشته در ماه صفر بود، کریم خدایی نذر می کند اگر مشکلات برطرف شوند شب اربعین میان مردم و برای هزاران نفر آش، آش رشته، حلیم شیر، حلیم بادمجان و ... توزیع کند.
می گوید این نذورات قطره ای از ارزش و بزرگی امام حسین (ع) هم نیست و ما هرچه برای او انجام دهیم کم است. می گوید امروز هرچه دارم، هر برکتی که در زندگی ام وجود دارد همه از توسل بر امام حسین ( ع) است و می خواهم هر سال اگر لایق باشم، میان مردم نذری توزیع کنم.
کریم خدایی می گوید: مردم اعتقاد و ایمان راسخی نسبت به ایام محرم و صفر دارند. شاید هیچ کس نداند که چه سختی هایی را تا سال قبل تحمل کردم و شاید ندانند که نذر امام حسین (ع) بود که مرا از این گرفتاری ها رها کرد، اما می دانند نذر امام حسین (ع) ارزش دارد که مدت ها در صف بایستند و برای آرامش زندگی خود از آن اطعام کنند.
من نیز بعنوان خادم سیدالشهداء خوشحالم که توانستم نذرم را ادا کنم و از این بابت شاکر خدا هستم.
او خود را کریم ماندنی پور معرفی کرد، نام پدرش نیز خدایی است که در لابلای سخنانش مدام از خوبی و بزرگی او تعریف می کند، او می گوید هرچه دارم از پدرم است و همیشه برایش دعای خیر و سلامتی می کنم.