تمدید تحریم ها از سوی مجالس آمریکا موجی از دیدگاه های موافق و مخالف با برجام را در کشور برانگیخت.در این یادداشت در قالب فرازهای زیر، ابعادی از این موضوع بررسی شده است.
فراز نخست: به گمان نگارنده، در برجام، ایران از ادامه یک روند پر هزینه دلاری و سیاسی که به ساخت سلاح اتمی می انجامید و بر اساس فتوای مقام معظم رهبری مجاز به استفاده از آن نبودیم، بدون جنگ و خونریزی باز داشته شد و این، در همین حد، برای کشور و مردمان سودمند بود فارغ از هزینه های سرسام آور آن در گذشته.
فراز دوم: در برابر خودداری ایران از ادامه روند پرهزینه و پر خطر و حرام ساخت سلاح هسته ای، دستاوردها و گریزگاه هایی هم نصیب کشورمان شد.
فراز سوم: در اجرای هر پیمان سیاسی و اقتصادی، دو طرف چه بسا از خود کندی و بی مبالاتی نشان دهند و این، در سطح جهانی امری متعارف است.
فرار چهارم : مشکل و درد، این است که همه می خواهیم سند دستاوردهای برجام به شکل شش دانگ، به اسم ما زده شود بدون اینکه تبعات تجدید نظر در گفتمان انقلاب و شعارهای دشمن ستیزانه را بپذیریم.
فراز پنجم: نگارنده، ناراحتی اصولگرایان واقعی نه اصولگرانمایان را ارج می نهد و به احساسات پاک ایشان احترام می گذارد. آنان گمان می کنند که با پذیرش برجام بسیاری از ارزش های انقلاب برباد رفته است در حالی که اینچنین نیست و فی الواقع انقلاب و کشور در جاده صواب قرار گرفت.
فراز ششم: امروز برخی مخالفین برجام ، با هدف زمین گیر کردن دولت و بهره برداری سیاسی به سود جناح خویش، وانمود می کنند که ناراحتی آنان به جهت از میان رفتن ارزش های انقلاب و وابسته شدن به دولت های غربی است در حالی که آنان فقط به دنبال موج سواری هستند و حاضرند برای رونق خویش، فضای سیاسی و اقتصادی کشور را متشنج کنند و این نشان می دهد که حفظ منافع ملی در اولویت کاری آنان نیست. بدور از انصاف و عدالت است که از سویی فضای داخلی و خارجی کشور را بحرانی کنیم و از سوی دیگر بر عملی نشدن وعده های دولت های غربی انتقاد نماییم.
فراز هفتم: آنچه که از اخبار رسانه های داخلی برداشت می گردد ایران در زمینه های محیط زیست، طلاق، اعتیاد، فقر، بی شغلی و ....در مرحله بحران قرار دارد. این وضعیت حاصل روال های اشتباه گذشته بوده و نیازمند بازسازی و نوسازی اصولی در رویکردها هستیم. پذیرش برجام چه بسا نخستین نرمش مثبت و سودمند و شروع خوبی برای آن نوسازی باشد.
فراز هشتم: امروز میهن دوستی ایجاب می کند که از هر عاملی که به ثبات و آرامش فضای کسب و کار و سیاست منجر گردد حمایت کنیم و از هر عامل فرار سرمایه و بحران زا دوری گزینیم.خوشحال شدن از تمدید تحریم های آمریکا و بر طبل بی فایده خواندن برجام از سویی برخی اصوگرایان ، مصداق روشنی بر پایبند نبودن به منافع ملی است.