در ماه آذر یکی از وعدههای رئیس جمهور محقق شد و روحانی و مشاورانش با صرف صدها ساعت سند منشور حقوق شهروندی را تدوین کردند
خدامراد شجاعی
در ماه آذر یکی از وعدههای رئیس جمهور محقق شد و وی و مشاورانش با صرف صدها ساعت سند «منشور حقوق شهروندی» را تدوین کردند. سندی که بخشی از حقوق شهروندی مصرح در قانون اساسی – اما مغفول یا مسکوت مانده در سالهای پس از انقلاب – را یادآوری میکرد.همان بخشی که مربوط به اصول قانون اساسی درباره «حقوق مردم» بر حاکمان بوده است. همان که به تعبیر رئیس جمهور برخی از شنیدنش بدحال میشوند.
این اقدام رئیس جمهور اگرچه با تقدیر حقوقدانان و مدافعان حقوق شهروندی مواجه شد – واگر انتقادی بود بر ضعف ضمانت اجرایی آن بوده است – اما به سرعت مخالفان خود را نیز پیدا کرد و آنان نیز واکنشهای مخالفتآمیز خود را آغاز کردند.
در این میان سئوالی خود را نشان میدهد این است که چرا عدهای، با ظاهری حق به جانب، با حقوق شهروندی مخالفت میکنند؟آیااین حقوق اولیه هر انسان را نمیشناسند یا حقوق شهروندی و حق دانستن افراد جامعه را، به ضرر خود میبینند؟ آیا دلسوزانی غیرآگاهند یا زیادهخواهانی آگاه؟ ممکن است کسی بر حقوق شهروندی نقد داشته باشد و آنرا با محک مداقه کارشناسانه بسنجدکه امری منصفانه و پسندیده است و کسی برآن نظر سوء ندارد، بلکه منظور کسانی است که با بیانات جهتدار و کممایه - خواسته یا ناخواسته- به تضعیف و گاه انکار حقوق شهروندی میپردازند.
اگر کسانی این حقوق را نافی منافع خود میدانند، برآنان حرجی نیست و تکلیف در مواجهه با آنان روشن است. اما روی سخن با کسانی است که در مقام دفاع از مردم و نظام و انقلاب با این حقوق – که پیش از آن که توسط رئیس جمهور تدوین شود،از صافی نمایندگان مردم در مجلس خبرگان قانون اساسی گذشته است – مخالفت میکنند.
آیا تنها انگیزه مخالفت با رئیس جمهور، آنان را وادار به این عمل کرده است یا برای خود مبانی اعتقادی ویژهای دارند؟ هرچه باشد مخالفت صریح با اصول قانون اساسی است. با هر قرائتی از جمهوری اسلامی، نمی توان با قانون اساسی آن مخالفت کرد. سندی که هم حاصل خون شهدای بزرگواری است، هم میثاق مردم و حکومت است و هم نشانهای بر مترقی بودن خواستههای مردم و رهبران در هنگام پیروزی انقلاب اسلامی.
نمیتوان در ذیل قانون اساسی با خود این سند ملی مخالفت کرد. مگر این که چشم خود را بر قانون ببندیم و ملاحظات دیگری را در نظر داشته باشیم.
جناب شجاعی
چیزی توش نبود که دنبالش بگردن