- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
ستاره های فوتبال ایران، تیپ زدن و نشستن در رستوران شیک را به سروکله زدن به مشاغل حرفه ای و دشوار و البته پر از گردوخاکی چون کارخانه داری و تولید ترجیح می دهند و این روزها هر گوشه ای از تهران نام یکی از این ستاره ها روی تابلوهای بزرگ رستوران به جای بوتیک های لباس دردهه قبل دیده می شود. البته همین که این سرمایه ها از کشور خارج نشود، خودش جای شکر دارد، ولی رستوران داری اغلب فوتبالی ها بعد از مدت کوتاهی شکست خورده است.
سال هاست تجارت و صنعت فوتبال در دنیا به یکی از پرسودترین سرمایه گذاری ها بدل شده و این رشته محبوب ورزشی به واسطه گرایش و علاقه مردم، به پولسازی خود ادامه می دهد.
به گزارش «تابناک ورزشی»، فوتبال ایران اما در مقایسه با بقیه جهان در این زمینه متمایز است. در ایران به جای اینکه فوتبال حرفه بازی کنند تا پول دربیاورند و درآمدزایی کنند، چندصدمیلیارد از جیب مردم خرج و هزینه می شود تا فوتبال، بازی شود! در واقع در کشور ما، نه تنها دولت و بخش خصوصی عایدی از فوتبال ندارند بلکه از بیت المال ولخرجی می کنند تا این رشته سرپا بماند.
سوژه این گزارش البته پیدا کردن دلیل این زیان هنگفت نیست، بلکه می خواهیم بدانیم آنهایی که سر این سفره رنگین نشسته اند و از پشم فوتبال دولتی برای خودشان کلاهی بافته اند، پول هایشان را به کجا برده اند و در چه کاری هزینه کرده اند؟ در نگاه اول باید خوشحال شد اگر این مبالغ و دستمزدها در همین جامعه خودمان بماند و از طریق حوالجات به آمریکا و دوبی و کشورهای اروپایی منتقل نشود؛ اما این مقدار کافی نیست و بد نیست این شاهین های بخت و اقبال که در شهرت و پول غرق شده اند، بدانند که از موقعیت شان چطور در راه توفیق بیشتر خودشان و جامعه استفاده کنند.
برزیل به عنوان بزرگترین صادرکننده فوتبالیست به لیگ های مختلف دنیا، درآمد ارزی هنگفتی بابت فروش بازیکن در اقتصاد خود به دست می آورد و از ستاره های باتکنیک این کشور تا بازیکنانی که حتی کیفیت چندان بالایی ندارند و تنها با مارک تجاری برزیل ترانسفر می شوند، با عایدی خود به وطنشان بازمی گردند و بخش عمده ای از پول هایشان را در صنایع این کشور در حال توسعه سرمایه گذاری می کنند.
آیا مربیان و بازیکنان ایرانی هم چنین کاری می کنند یا بیشتر درآمدشان را صرف خرید کالاهای لوکس کرده و به صورت ماشین و منزل به مصرف می رسانند؟
برای پاسخ به این پرسش جالب، زحمت چندانی متحمل نشدیم چرا که این روزها با سری به صفحات اجتماعی این ستاره های داخلی، متوجه می شویم که علاقه اغلب آنها به کدام جهت کشیده شده است!
عاشق زرق و برق بجای گردوخاک تولید
با نگاهی گذرا می توان دریافت که بخش اعظم ستارگان فوتبال در ایران ترجیح می دهند، با پولشان مغازه داری کنند تا اینکه آنها را در بورس یا سرمایه گذاری هزینه کنند. آنها با تقلید از روی دست یکدیگر به جای سرمایه‌گذاری در بخش تولید، ترجیح می دهند با خرید و افتتاح واحدهای تجاری به کسب و کار بازار ورود کنند.
در میان انواع تجارت های ممکن در این قسمت هم رستوران داری محبوب ترین شغل فوتبالی هاست. یک مراسم گشایش شیک و پرسروصدا با کلی عکس و حضور هنرمندان و ورزشکاران سرشناس، به علاقه مشترک اکثر میلیاردرهای فوتبالی تبدیل شده است.
ستاره های فوتبال ایران تیپ زدن و نشستن در رستوران را به سروکله زدن به مشاغل حرفه ای و دشوار و البته پراز گردوخاکی چون کارخانه داری و تولید ترجیح می دهند و این روزها هر گوشه ای از تهران را که می بینید، نام یکی از این ستاره ها را روی تابلوهای بزرگ سر در مغاره ها می بینید. البته مصایب تولید و خطرات ناشی از ورشکستگی واحدهای تولیدی در این گرایش بی تأثیر نیست، ولی مسیر جایگزین هم چندان سودآور نبوده است.
در این میان البته دسته ای هم علاقه بی حدوحصری به خریدو فروش ماشین و به اصطلاح بنگاه داری دارند که علی کریمی سرآمد آنهاست و سال هاست که مشغول معامله و واسطه گری ماشین های خارجی است. گروهی هم ساخت و ساز را دوست دارند که نمونه های زیادی برای آن وجود دارد. مثلا رضا ترابیان بازیکن سابق پرسپولیس به همراه عده ای دیگری از بازیکنان نظیر مهدوی کیا، عباس آقایی و ... در شمال برج سازی کرده اند و البته به دوران طولانی رکود این شغل خورده اند.
در این میان، کریم باقری، افشین پیروانی و دو سه رفیق هم نسل دیگر مدتی در کار واردات خودروهای سنگین و ترانزیت بوده اند که در نوع خود منحصر به فرد بود؛ اما هیچ یک از این مشاغل به پای گستردگی رستوران داری برای فوتبالی ها نرسید.
تبدیل ساندویچی های کوچک به رستوران های لوکس
اولین رستوران داران فوتبالی تهران به داشتن یک دهنه مغازه ساندویچی یا پیتزافروشی قانع بودند اما حالا و با بیشتر شدن صفرهای قراردادها به کمتر از یک رستوران بزرگ با انواع غذاهای سنتی ایرانی رضایت نمی دهند.
البته در این راه تعداد کمی از این فوتبالی ها موفق شده اند رستورانی سودده و معروف داشته باشند چرا که اداره همزمان فعالیت های ورزشی - چه بازیکن و چه مربی- با شغل تمام وقت رستوران داری با هم جور در نمی آید و زمان لازم برای جذب و حفظ مشتری صرف نمی شود.
احمدرضاعابدزاده جدیدترین ستاره بازنشسته فوتبال ایران است که با توجه به محبوبیتش کاری پرریسک انجام داده و رستوران باز کرده! البته عقاب سابق آسیا درآمد چشمگیری از دوران بازی اش به دست نیاورد و همین رستوران را هم با کمک اطرافیانش افتتاح کرده است.
او که تا همین چند سال پیش در خیابان شریعتی یک مغازه فست فود را اداره می کرد و اغلب خودش هم پشت باجه می ایستاد، یکی از نخستین ورزشکاران فعال در این عرصه است. غیر از او فرشاد پیوس و چند بازیکن نسل دهه 60 و 70 هم ساندویچی داشتند، ولی امروز اثری از آنها نیست.
در این میان، زرق و برق صنعت رستوران داری ستاره های زیاد دیگری را هم فریب داد که پس از مدتی ناچار شدند رستوران هایشان را با کلی ضرر جمع کنند. مجتبی جباری در نیاوران، افشین پیروانی در فرحزاد. گل‌محمدی در میدان هفتم تیر و البته امیر قلعه نویی در خیایان ونک از این دسته اند؛ هر چند بخشی از آنها پس از جمع کردن رستوران، به حرفه کافه داری روی آورده اند تا قافیه را هم کامل نبازند.
امیرقلعه‌نویی که همزمان با افتتاح رستوران شاندیز، بدترین نتیجه اش را گرفت و با استقلال در لیگ تا رده ششمی پایین رفت، بیش از همه این موضوع را درک کرده است؛ هرچند جانشین او علیرضا منصوریان در استقلال این روزها حسابی در این شغل بروبیا پیدا کرده و مدام شعبه افتتاح می کند.
محسن فروزان، گلر سابق استقلال هم یکی از تاره ترین مشتریان این نوع کسب و کار است که با همسرش مشغول رستوران داری شده، ولی برای چندمین بار طی دوسه سال اخیر تیم عوض کرده و یکجا بند نمی شود.
فود کورت؛ جدیدترین نسخه فوتبالی ها
به این ترتیب ثابت شده که مدیریت رستوران وسط تیم‌داری و تمرینات فشرده فوتبال، چندان منطقی و عملی نیست و فوتبالی ها باید پول خود را از این کسب و کار سخت بیرون بکشند و راه دیگری را پیدا کنند. آنها که تا دهه گذشته بوتیک داری و فروش لباس را به عنوان حرفه غالب خود برگزیده بودند، به نظر می رسد در حال یک چرخش تاریخی دیگر هستند.
اما چهره بزرگ فوتبال ایران یعنی علی دایی هم که استاد بیزنس موفق لقب گرفته، در کنار دهها کاسبی و تجارتی که داشته به این حرفه علاقه مند شده و چندی است با پروژه های عظیم فودکورت، به موفقیت در این عرصه چشم دارد.
از مشاغل مرتبط در این باره می توان به سفره خانه داری هم اشاره کرد که دیگر از مد افتاده؛ اما دود قلیان ها اجازه نمی دهد صاحبان آن دست از کار بکشند.
به گزارش «تابناک ورزشی»، فوتبال ایران اما در مقایسه با بقیه جهان در این زمینه متمایز است. در ایران به جای اینکه فوتبال حرفه بازی کنند تا پول دربیاورند و درآمدزایی کنند، چندصدمیلیارد از جیب مردم خرج و هزینه می شود تا فوتبال، بازی شود! در واقع در کشور ما، نه تنها دولت و بخش خصوصی عایدی از فوتبال ندارند بلکه از بیت المال ولخرجی می کنند تا این رشته سرپا بماند.
سوژه این گزارش البته پیدا کردن دلیل این زیان هنگفت نیست، بلکه می خواهیم بدانیم آنهایی که سر این سفره رنگین نشسته اند و از پشم فوتبال دولتی برای خودشان کلاهی بافته اند، پول هایشان را به کجا برده اند و در چه کاری هزینه کرده اند؟ در نگاه اول باید خوشحال شد اگر این مبالغ و دستمزدها در همین جامعه خودمان بماند و از طریق حوالجات به آمریکا و دوبی و کشورهای اروپایی منتقل نشود؛ اما این مقدار کافی نیست و بد نیست این شاهین های بخت و اقبال که در شهرت و پول غرق شده اند، بدانند که از موقعیت شان چطور در راه توفیق بیشتر خودشان و جامعه استفاده کنند.
برزیل به عنوان بزرگترین صادرکننده فوتبالیست به لیگ های مختلف دنیا، درآمد ارزی هنگفتی بابت فروش بازیکن در اقتصاد خود به دست می آورد و از ستاره های باتکنیک این کشور تا بازیکنانی که حتی کیفیت چندان بالایی ندارند و تنها با مارک تجاری برزیل ترانسفر می شوند، با عایدی خود به وطنشان بازمی گردند و بخش عمده ای از پول هایشان را در صنایع این کشور در حال توسعه سرمایه گذاری می کنند.
آیا مربیان و بازیکنان ایرانی هم چنین کاری می کنند یا بیشتر درآمدشان را صرف خرید کالاهای لوکس کرده و به صورت ماشین و منزل به مصرف می رسانند؟
برای پاسخ به این پرسش جالب، زحمت چندانی متحمل نشدیم چرا که این روزها با سری به صفحات اجتماعی این ستاره های داخلی، متوجه می شویم که علاقه اغلب آنها به کدام جهت کشیده شده است!
عاشق زرق و برق بجای گردوخاک تولید
با نگاهی گذرا می توان دریافت که بخش اعظم ستارگان فوتبال در ایران ترجیح می دهند، با پولشان مغازه داری کنند تا اینکه آنها را در بورس یا سرمایه گذاری هزینه کنند. آنها با تقلید از روی دست یکدیگر به جای سرمایه‌گذاری در بخش تولید، ترجیح می دهند با خرید و افتتاح واحدهای تجاری به کسب و کار بازار ورود کنند.
ستاره های فوتبال ایران تیپ زدن و نشستن در رستوران را به سروکله زدن به مشاغل حرفه ای و دشوار و البته پراز گردوخاکی چون کارخانه داری و تولید ترجیح می دهند و این روزها هر گوشه ای از تهران را که می بینید، نام یکی از این ستاره ها را روی تابلوهای بزرگ سر در مغاره ها می بینید. البته مصایب تولید و خطرات ناشی از ورشکستگی واحدهای تولیدی در این گرایش بی تأثیر نیست، ولی مسیر جایگزین هم چندان سودآور نبوده است.
در این میان البته دسته ای هم علاقه بی حدوحصری به خریدو فروش ماشین و به اصطلاح بنگاه داری دارند که علی کریمی سرآمد آنهاست و سال هاست که مشغول معامله و واسطه گری ماشین های خارجی است. گروهی هم ساخت و ساز را دوست دارند که نمونه های زیادی برای آن وجود دارد. مثلا رضا ترابیان بازیکن سابق پرسپولیس به همراه عده ای دیگری از بازیکنان نظیر مهدوی کیا، عباس آقایی و ... در شمال برج سازی کرده اند و البته به دوران طولانی رکود این شغل خورده اند.
در این میان، کریم باقری، افشین پیروانی و دو سه رفیق هم نسل دیگر مدتی در کار واردات خودروهای سنگین و ترانزیت بوده اند که در نوع خود منحصر به فرد بود؛ اما هیچ یک از این مشاغل به پای گستردگی رستوران داری برای فوتبالی ها نرسید.
تبدیل ساندویچی های کوچک به رستوران های لوکس
اولین رستوران داران فوتبالی تهران به داشتن یک دهنه مغازه ساندویچی یا پیتزافروشی قانع بودند اما حالا و با بیشتر شدن صفرهای قراردادها به کمتر از یک رستوران بزرگ با انواع غذاهای سنتی ایرانی رضایت نمی دهند.
البته در این راه تعداد کمی از این فوتبالی ها موفق شده اند رستورانی سودده و معروف داشته باشند چرا که اداره همزمان فعالیت های ورزشی - چه بازیکن و چه مربی- با شغل تمام وقت رستوران داری با هم جور در نمی آید و زمان لازم برای جذب و حفظ مشتری صرف نمی شود.
او که تا همین چند سال پیش در خیابان شریعتی یک مغازه فست فود را اداره می کرد و اغلب خودش هم پشت باجه می ایستاد، یکی از نخستین ورزشکاران فعال در این عرصه است. غیر از او فرشاد پیوس و چند بازیکن نسل دهه 60 و 70 هم ساندویچی داشتند، ولی امروز اثری از آنها نیست.
در این میان، زرق و برق صنعت رستوران داری ستاره های زیاد دیگری را هم فریب داد که پس از مدتی ناچار شدند رستوران هایشان را با کلی ضرر جمع کنند. مجتبی جباری در نیاوران، افشین پیروانی در فرحزاد. گل‌محمدی در میدان هفتم تیر و البته امیر قلعه نویی در خیایان ونک از این دسته اند؛ هر چند بخشی از آنها پس از جمع کردن رستوران، به حرفه کافه داری روی آورده اند تا قافیه را هم کامل نبازند.
امیرقلعه‌نویی که همزمان با افتتاح رستوران شاندیز، بدترین نتیجه اش را گرفت و با استقلال در لیگ تا رده ششمی پایین رفت، بیش از همه این موضوع را درک کرده است؛ هرچند جانشین او علیرضا منصوریان در استقلال این روزها حسابی در این شغل بروبیا پیدا کرده و مدام شعبه افتتاح می کند.
فود کورت؛ جدیدترین نسخه فوتبالی ها
به این ترتیب ثابت شده که مدیریت رستوران وسط تیم‌داری و تمرینات فشرده فوتبال، چندان منطقی و عملی نیست و فوتبالی ها باید پول خود را از این کسب و کار سخت بیرون بکشند و راه دیگری را پیدا کنند. آنها که تا دهه گذشته بوتیک داری و فروش لباس را به عنوان حرفه غالب خود برگزیده بودند، به نظر می رسد در حال یک چرخش تاریخی دیگر هستند.
اما چهره بزرگ فوتبال ایران یعنی علی دایی هم که استاد بیزنس موفق لقب گرفته، در کنار دهها کاسبی و تجارتی که داشته به این حرفه علاقه مند شده و چندی است با پروژه های عظیم فودکورت، به موفقیت در این عرصه چشم دارد.
از مشاغل مرتبط در این باره می توان به سفره خانه داری هم اشاره کرد که دیگر از مد افتاده؛ اما دود قلیان ها اجازه نمی دهد صاحبان آن دست از کار بکشند.
