- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
روحانی با توجه به عملکرد خود و شعارهایی که در طول نزدیک به چهار سال ریاست جمهوری اش داشته است، مهمترین بخش پایگاه رأی خود را در میان اصلاح طلبان جست و جو می کند و اصلاح طلبان نیز تا حدی صحبت حمایت دوباره از روحانی را مطرح می کنند؛ اما با مروری بر مواضع اخیر چهره های اصلاح طلب، مشخص می شود این حمایت، با اما و اگرهایی همراه است که نشان دهنده تغییر فیگور اصلاح طلبان نسبت به روحانی در انتخابات آینده است.
اصلاح طلبان بعد از سال 88، در نتیجه عملکردشان و اتفاقات رخ داده ی بعد از آن، از حضور در سطح اول قدرت ناامید شده اند و به فکر حفظ خود در لایه های میانی قدرت هستند. بعد از پایان دولت اصلاحات در هیچ انتخاباتی به موفقیت چشمگیری دست نیافتند و از سال 92 به فکر معرفی کاندیدای نیابتی یا ائتلاف با گروه هایی شدند که اکنون از آن ها به عنوان اعتدالیون یاد می شود. لیست انتخاباتی امید در انتخابات مجلس دهم، لیستی تلفیقی از اصلاح طلبان، نزدیکان به دولت و اصولگرایان حامی دولت بود که امکان تصاحب تعدادی از صندلی های بهارستان را برای اصلاح طلبان فراهم آورد.
به گزارش «تابناک»، هرچند در انتخابات ریاست جمهوری 92 «محمدرضا عارف» توانست تأییدیه شورای نگهبان برای کاندیداتوری را بگیرد و گزینه اصلاح طلبان برای تصدی پست رئیس جمهوری بود، آنها با سبک و سنگین کردن اوضاع، تاکتیکی دیگر برای جلوگیری از حذف کامل از ساختار قوه مجریه در پیش گرفتند. برای همین از عارف خواستند انصراف دهد تا از «حسن روحانی» به عنوان کاندیدای نیابتی خود حمایت کنند که هم بیشتر از عارف در ساختار نظام مورد اعتماد و هم مورد قبول بخشی از اصولگرایان بود. اما اکنون دولت روحانی واپسین ماه های خود را می گذراند و گروه های سیاسی از جمله اصلاح طلبان به فکر چیدن سناریویی جهت حفظ و افزایش حضور خود در آینده سیاسی ایران هستند.
روحانی با توجه به عملکرد خود و شعارهایی که در طول نزدیک به 4 سال ریاست جمهوری اش داشته است، مهمترین بخش پایگاه رأی خود را در میان اصلاح طلبان جست و جو می کند و اصلاح طلبان نیز تا حدی صحبت حمایت دوباره از روحانی را مطرح می کنند؛ اما با مروری بر مواضع اخیر چهره های اصلاح طلب مشخص می شود این حمایت، با اما و اگرهایی همراه است که نشان دهنده تغییر فیگور اصلاح طلبان نسبت به روحانی در انتخابات آینده است.
«عبدالواحد موسوی لاری» عضو مجمع روحانیون مبارز، از چهره های شناخته شده اصلاح طلب و وزیر کشور دولت خاتمی در مورد چگونگی حمایت اصلاح طلبان از روحانی گفته است که «اصلاح طلبان اعم از احزاب، تشکل های سیاسی و شخصیت های کاریزمای سیاسی، همه آقای روحانی را حمایت می کنند، ولی این حمایت همراه با بیان مطالبات مردم خواهد بود.»
وقتی قید حمایت همراه با بیان مطالبات آورده می شود، پشت این جمله معنای دیگری است که نشان از عدم حمایت تمام و کمال و بی چون و چراست؛ هرچند اصلاح طلبان سهم جدی و معناداری در دولت یازدهم دارند، استفاده از لفظ «بیان مطالبات» نشان دهنده این است که شاید آنها در ازای حمایت از روحانی، خواستار سهم بیشتری از دولت احتمالی آینده وی هستند.
او با انتقاد از عملکرد روحانی بعد از استقرار مجلس دهم می گوید که «آقای روحانی فرصتی را از دست داد و آن هم فرصت تغییر بعد از شکل گیری مجلس دهم بود. اگر روحانی این تغییر را با جهت گیری خاص خودش در مدیران ملی و منطقه ای ایجاد می کرد، اعتماد عمومی بیشتر به سمت ایشان می رفت.»
اصلاح طلبان در حین تشکیل کابینه دولت یازدهم انتظار داشتند با توجه به حمایتی که از او کرده بودند سهم بیشتری در کابینه داشته باشند و در آن مقطع نارضایتی خود را نیز اعلام کردند. اما بعد از تشکیل مجلس دهم و همگرایی بیشتر دولت و مجلس منتظر تغییرات اساسی تری در ترکیب دولت و مدیران استانی بودند که آن انتظار نیز به نحوی برآورده نشد و تنها تغییر دو وزیر، پرونده ترمیم کابینه را مختومه کرد.
دیگر فعال اصلاح طلب یعنی «ابراهیم اصغرزاده» برای مقدمه چینی جهت توجیه معرفی آلترناتیو برای روحانی حمایت از او بدون داشتن جایگزین را نوعی ریسک سیاسی می داند و می گوید: «در این شرایط ممکن است روحانی در یک میدان بی رقیب به خودش ببازد... اصلاح طلبان هم که تخم مرغ هایشان را در سبد او گذاشته اند، بازنده میدان بی رقیب خواهند بود».
آنچه بیشتر توجه ها را جلب می کند این است که اصلاح طلبان با ادبیاتی تردید آمیز و محتاطانه هم در مورد حمایت از روحانی و هم معرفی جایگزین برای او اظهار نظر می کنند.
«الیاس حضرتی»، نماینده مجلس و عضو فراکسیون امید نیز در این مورد گفته است، «هنوز در اردوگاه اصلاح طلبان هیچ چیزی قطعی نشده، ولی این بحث مطرح است که برای پشتیبانی قوی تر و جدی تر و همچنین برای رعایت احتیاط بیشتر در خصوص آقای روحانی، کاندیدای دیگری هم به عنوان کاندیدای احتیاطی داشته باشند.»
«مرتضی الویری» دیگر چهره اصلاح طلب اما دلایل بیشتری برای معرفی کاندیدای جایگزین برای ریاست جمهوری عنوان می کند و معتقد است، «به سه دلیل باید یک کاندیدای اصلاح طلب هم به ثبت نام در انتخابات بپردازد تا در صورت بروز اتفاق پیش بینی نشده اصلاح طلبان در میدان رقابت حاضر باشند.» وی احتمال ردصلاحیت شدن روحانی، امتناع وی از حضور در انتخابات و همچنین احتمال تغییر نظر مردم نسبت به روحانی را سه دلیل اصلی نیاز به کاندیدای پوششی در انتخابات 96 عنوان کرده است.
این گونه انتقادات اصلاح طلبان از روحانی روز به روز بیشتر و جملاتی از طرف حامیان سفت و سخت دیروز روحانی بیان می شود، به طوری که «محمدرضا تاجیک» دولت روحانی را دولت «گرفتار» و«پوپولیست» و «صادق زیباکلام» آن را دولتی «یک میلیونی» و «تصادفی» معرفی می کنند، ولی به نظر نمی رسد آنها راه بهتر و ممکن تری از حمایت روحانی برای حفط و تقویت خود در ساختار قدرت داشته باشند. و اگر امروز صحبت از معرفی کاندیدای آلترناتیو برای روحانی پیش کشیده شد، می توان دلایلی دیگر نیز برای آن فرض کرد که کمتر از زبان اصلاح طلبان گفته شده است.
مطرح کردن پروژه «عبور احتمالی از روحانی» و ایجاد فشار بر وی با مطرح کردن کاندیدای جایگزین می تواند راهی برای یادآوری پایگاه رأی اصلاح طلبان به او باشد؛ پایگاه رأیی که به ظن خود اصلاح طلبان عامل اصلی پیروزی روحانی در انتخابات 92 شد و می تواند در انتخابات 96 نیز همین کارکرد را داشته باشد.
معرفی کاندیدای جایگزین و حمایت از او در دوران تبلیغات انتخاباتی و اعلام انصراف او به نفع روحانی در روزهای منتهی به روز رأی گیری می تواند قدرت چانه زنی اصلاح طلبان با روحانی را جهت گرفتن سهم بیشتری از دولت بالا برد.
با معرفی چهره ای اصلاح طلب و امکان رد صلاحیت آن توسط نهادهای نظارتی انتخابات از جمله شورای نگهبان امکان بالا بردن هزینه رد صلاحیت برای آنها فراهم می شود. و در نهایت معرفی کاندیدای اصلاح طلب به نوعی بیان مجدد تمایل به حضور در ساختار اصلی قدرت در جمهوری اسلامی از جانب آنها محسوب می شود که می تواند در صورت احراز صلاحیت تریبونی برای بیان مواضع، خواسته ها و برنامه های آنها از رسانه ملی و فرصت تبلیغاتی مناسبی را فراهم کند.
به گزارش «تابناک»، هرچند در انتخابات ریاست جمهوری 92 «محمدرضا عارف» توانست تأییدیه شورای نگهبان برای کاندیداتوری را بگیرد و گزینه اصلاح طلبان برای تصدی پست رئیس جمهوری بود، آنها با سبک و سنگین کردن اوضاع، تاکتیکی دیگر برای جلوگیری از حذف کامل از ساختار قوه مجریه در پیش گرفتند. برای همین از عارف خواستند انصراف دهد تا از «حسن روحانی» به عنوان کاندیدای نیابتی خود حمایت کنند که هم بیشتر از عارف در ساختار نظام مورد اعتماد و هم مورد قبول بخشی از اصولگرایان بود. اما اکنون دولت روحانی واپسین ماه های خود را می گذراند و گروه های سیاسی از جمله اصلاح طلبان به فکر چیدن سناریویی جهت حفظ و افزایش حضور خود در آینده سیاسی ایران هستند.
روحانی با توجه به عملکرد خود و شعارهایی که در طول نزدیک به 4 سال ریاست جمهوری اش داشته است، مهمترین بخش پایگاه رأی خود را در میان اصلاح طلبان جست و جو می کند و اصلاح طلبان نیز تا حدی صحبت حمایت دوباره از روحانی را مطرح می کنند؛ اما با مروری بر مواضع اخیر چهره های اصلاح طلب مشخص می شود این حمایت، با اما و اگرهایی همراه است که نشان دهنده تغییر فیگور اصلاح طلبان نسبت به روحانی در انتخابات آینده است.
«عبدالواحد موسوی لاری» عضو مجمع روحانیون مبارز، از چهره های شناخته شده اصلاح طلب و وزیر کشور دولت خاتمی در مورد چگونگی حمایت اصلاح طلبان از روحانی گفته است که «اصلاح طلبان اعم از احزاب، تشکل های سیاسی و شخصیت های کاریزمای سیاسی، همه آقای روحانی را حمایت می کنند، ولی این حمایت همراه با بیان مطالبات مردم خواهد بود.»
وقتی قید حمایت همراه با بیان مطالبات آورده می شود، پشت این جمله معنای دیگری است که نشان از عدم حمایت تمام و کمال و بی چون و چراست؛ هرچند اصلاح طلبان سهم جدی و معناداری در دولت یازدهم دارند، استفاده از لفظ «بیان مطالبات» نشان دهنده این است که شاید آنها در ازای حمایت از روحانی، خواستار سهم بیشتری از دولت احتمالی آینده وی هستند.
او با انتقاد از عملکرد روحانی بعد از استقرار مجلس دهم می گوید که «آقای روحانی فرصتی را از دست داد و آن هم فرصت تغییر بعد از شکل گیری مجلس دهم بود. اگر روحانی این تغییر را با جهت گیری خاص خودش در مدیران ملی و منطقه ای ایجاد می کرد، اعتماد عمومی بیشتر به سمت ایشان می رفت.»
اصلاح طلبان در حین تشکیل کابینه دولت یازدهم انتظار داشتند با توجه به حمایتی که از او کرده بودند سهم بیشتری در کابینه داشته باشند و در آن مقطع نارضایتی خود را نیز اعلام کردند. اما بعد از تشکیل مجلس دهم و همگرایی بیشتر دولت و مجلس منتظر تغییرات اساسی تری در ترکیب دولت و مدیران استانی بودند که آن انتظار نیز به نحوی برآورده نشد و تنها تغییر دو وزیر، پرونده ترمیم کابینه را مختومه کرد.
دیگر فعال اصلاح طلب یعنی «ابراهیم اصغرزاده» برای مقدمه چینی جهت توجیه معرفی آلترناتیو برای روحانی حمایت از او بدون داشتن جایگزین را نوعی ریسک سیاسی می داند و می گوید: «در این شرایط ممکن است روحانی در یک میدان بی رقیب به خودش ببازد... اصلاح طلبان هم که تخم مرغ هایشان را در سبد او گذاشته اند، بازنده میدان بی رقیب خواهند بود».
آنچه بیشتر توجه ها را جلب می کند این است که اصلاح طلبان با ادبیاتی تردید آمیز و محتاطانه هم در مورد حمایت از روحانی و هم معرفی جایگزین برای او اظهار نظر می کنند.
«الیاس حضرتی»، نماینده مجلس و عضو فراکسیون امید نیز در این مورد گفته است، «هنوز در اردوگاه اصلاح طلبان هیچ چیزی قطعی نشده، ولی این بحث مطرح است که برای پشتیبانی قوی تر و جدی تر و همچنین برای رعایت احتیاط بیشتر در خصوص آقای روحانی، کاندیدای دیگری هم به عنوان کاندیدای احتیاطی داشته باشند.»
«مرتضی الویری» دیگر چهره اصلاح طلب اما دلایل بیشتری برای معرفی کاندیدای جایگزین برای ریاست جمهوری عنوان می کند و معتقد است، «به سه دلیل باید یک کاندیدای اصلاح طلب هم به ثبت نام در انتخابات بپردازد تا در صورت بروز اتفاق پیش بینی نشده اصلاح طلبان در میدان رقابت حاضر باشند.» وی احتمال ردصلاحیت شدن روحانی، امتناع وی از حضور در انتخابات و همچنین احتمال تغییر نظر مردم نسبت به روحانی را سه دلیل اصلی نیاز به کاندیدای پوششی در انتخابات 96 عنوان کرده است.
این گونه انتقادات اصلاح طلبان از روحانی روز به روز بیشتر و جملاتی از طرف حامیان سفت و سخت دیروز روحانی بیان می شود، به طوری که «محمدرضا تاجیک» دولت روحانی را دولت «گرفتار» و«پوپولیست» و «صادق زیباکلام» آن را دولتی «یک میلیونی» و «تصادفی» معرفی می کنند، ولی به نظر نمی رسد آنها راه بهتر و ممکن تری از حمایت روحانی برای حفط و تقویت خود در ساختار قدرت داشته باشند. و اگر امروز صحبت از معرفی کاندیدای آلترناتیو برای روحانی پیش کشیده شد، می توان دلایلی دیگر نیز برای آن فرض کرد که کمتر از زبان اصلاح طلبان گفته شده است.
مطرح کردن پروژه «عبور احتمالی از روحانی» و ایجاد فشار بر وی با مطرح کردن کاندیدای جایگزین می تواند راهی برای یادآوری پایگاه رأی اصلاح طلبان به او باشد؛ پایگاه رأیی که به ظن خود اصلاح طلبان عامل اصلی پیروزی روحانی در انتخابات 92 شد و می تواند در انتخابات 96 نیز همین کارکرد را داشته باشد.
معرفی کاندیدای جایگزین و حمایت از او در دوران تبلیغات انتخاباتی و اعلام انصراف او به نفع روحانی در روزهای منتهی به روز رأی گیری می تواند قدرت چانه زنی اصلاح طلبان با روحانی را جهت گرفتن سهم بیشتری از دولت بالا برد.
با معرفی چهره ای اصلاح طلب و امکان رد صلاحیت آن توسط نهادهای نظارتی انتخابات از جمله شورای نگهبان امکان بالا بردن هزینه رد صلاحیت برای آنها فراهم می شود. و در نهایت معرفی کاندیدای اصلاح طلب به نوعی بیان مجدد تمایل به حضور در ساختار اصلی قدرت در جمهوری اسلامی از جانب آنها محسوب می شود که می تواند در صورت احراز صلاحیت تریبونی برای بیان مواضع، خواسته ها و برنامه های آنها از رسانه ملی و فرصت تبلیغاتی مناسبی را فراهم کند.
