تهران اگر خدای ناکرده زلزله ای به خود ببیند، بی دفاع و وحشت‌زده بحران می آفریند و بی‌شک پدیده‌هایی رویت می‌شود که در علوم اجتماعی و مدیریت بحران شگرف و جدید است. ازین رو باید از هم‌اکنون فکری به حال احتمالات فاجعه نمود و به زیرسازی مناسب پرداخت:

۱- فاجعه پلاسکو نشان داد که جمعیت اطراف محل سوانح، رفتار مناسبی با بحران نداشته و فقدان آموزش بلای جان سانحه دیدگان است.حلقه مفقوده بحران،آموزش است.

۲- در زلزله احتمالی، صدها پلاسکو در آن واحد فرو ریخته و اینبار آوار و جمعیت انبوه، مانع اصلی در رسیدن امداد و تیمهای آتش نشانی خواهند بود.

۳- خیابان‌های تنگ و قدیمی درصورت نشست و ریزش ساختمان ها هرگونه کمک و نجات آسیب دیدگان را ناممکن می‌کند. تصور کنید ماشین های امداد و آمبولانس‌ها چگونه خود را از میان خانه‌های فرو ریخته به ویرانه‌ها برسانند.

۴- حوادث سه روز گذشته نشان داد تهران به شدت از کمبود امدادگر و آتش‌نشان و ماشین‌های تخصصی لازم رنج میبرد.در فاجعه پلاسکو نیمی از نیروهای آتش‌نشانی درگیر تنها یک ساختمان شدند. حال تصور کنید حداقل ده‌ها ساختمان ویران شود.کدام نیروهای امدادی قرار است گسیل شده و مردم را از زیر آوار بیرون کشد.

۵- آتش سوزی‌های احتمالی به سایر مناطق سرایت خواهد کرد و عدم اطفا سریع، فاجعه خواهد آفرید. لوله های گاز شکسته شده، یونولیت‌های موجود در ساختمان ها را به جوی آتش و دود سمی تبدیل خواهد کرد. آیا نوع آتش و مواد احتمالی فاجعه شناسایی شده اند و روش خاموش کردن آنها تمرین شده است؟

۶- زمان مناسب برای رسیدن نیروها به صحنه سانحه، باید بسیار اندک باشد.شهرداری تهران باید چندین زمین بزرگ را در دل شهر حصار کشی نموده و ماشین آلات مدرن و نو را دپو کند و چندین مخزن سوخت زیر زمینی نیز در هر منطقه تعبیه کند. با این کار در روز مبادا نیازی به کمک گرفتن از مردم نیست . شهرداری باید بداند در روز حادثه زمانی برای فراخوان ماشین‌ها و تهیه سوخت و راننده نیست.

۷- مردم وحشت زده و آسیب دیده به سمت نیروهای امدادی هجوم خواهند آورد و تقاضای نجات اعضای خانواده خود را خواهند داشت که با این حجم نیرو، محال است به همه مخروبه ها رسیدگی شود و درگیری هایی بوجود خواهد آمد.لذا باید از اساس شروع نمود و محلات را با اولویت نوسازی نمود تا از تجمیع تخریب‌های احتمالی پرهیز شود. رفتار مردم خسارت و داغ دیده بسیار مشکل آفرین می شود.

۸- آتش نشانی‌های کشور را باید همانند ارتش کشور همیشه آماده و مدرن و آموزش دیده نگه داشت. در تمام دنیا برای ارتش، دهه‌ها هزینه می‌شود تا در یک جنگ احتمالی نقش حیاتی خود را ایفا کند و ناجی ملت باشد.به را ستی زلزله و بحران‌های وسیع، اهمیتی همانند جنگ ندارند؟ فراموش نکنیم در زلزله، دشمن نامرئی‌ست و نا‌آمادگی شکستی فجیع را رقم می‌زند...

برچسب ها: علی پورجعفر

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه