لفته منصوری
میگویند شیخ ابوالحسن خرقانی عارف بزرگ و نامدار قرن چهارم و پنجم بر سر درِ خانقاه خود چنین نوشته بود: «هر که در این سرا درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید، چه آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد».به خدا قسم این گفتار بشردوستانه و انسانمحور نهتنها که باید شعار ملی شود، بلکه مبنای زیست جهانی گردد. در این میان «انسان اهوازی» که سر در گریبان حیرت و فسون نهاده، کلیدش هیچ دری را نمیگشاید.
همهی هموطنان عزیز وقتی میهمان خانواده اهوازی میشوند و دستگاه تصفیه آب را در آشپزخانههای «انسان اهوازی» میبینند تعجب میکنند که این دستگاه دیگر چیست؟ و کارکردش کدم است؟ آری کاربریاش «مصرفی کردن» آب است. اصطلاح غامضی که مردم بالادست درکش نمیکنند. بعد از آب سالهاست که نان اهوازی هم دیگر خوردنی نیست. چه میشود کرد؟!
«انسان اهوازی» حق حیات دارد. او هم مانند مردمان بالادست میخواهد زندگی کند!امروز ما با خرید یک دستگاه خمیرگیر ۵ کیلویی و یک تنور گازی و آرد و کنجد، نان خوشمزه بر سرِ سفره خود گذاشتیم. خانواده ما امروز رسماً از نانواییهای اهواز اعلام استقلال کرده و برخوان بوالحسن نشستند. امروز ما خوشحال هستیم که نان خوردیم و بدین ترتیب سریال خوشحالی ما ادامه دارد!