اینستاگرام شوشان
شوشان تولبار
آخرین اخبار
اینستاگرام شوشان
شوشان تولبار
کد خبر: ۶۴۹۶۵
تاریخ انتشار: ۲۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۲۳:۲۲
تنها راهکار برون رفت مدیریت شهری خرمشهر از انبوه معضلات و بحران های موجود، تدوین و تبیین سیستم و چشم انداز اجرایی-فنی بر پایه تخصص، تعهد و نیازسنجی منطقه ای است


شوشان / مجید حیدری

مهمترین وظیفه و کارکرد سیستم مدیریت شهری، توسعه و عمران شهر و تدوین و اجرای برنامه های مؤثر در راستای ارتقا سطح کیفیت زندگی شهری می باشد. در ایران نیز شهرداری ها را می توان مهمترین و اساسی ترین رکن مدیریت شهری در مقیاس محلی دانست که همگام با نظام نظارتی و برنامه ریزی شورای شهر، وظیفه تدوین و سامان دهی امور عمرانی، فرهنگی، توسعه ای و.... را عهده دار هستند. اما چالشی که شهرداری ها به عنوان متولی اصلی مدیریت شهری در ایران، همواره با آن روبه رو هستند، عدم پیش بینی مدل و الگوی متوازن و بومی هم راستا با نیازها و الزامات مورد نیاز در مناطق مختلف کشور است.

در این راستا، سیستم مدیریت شهری در خرمشهر نیز از این قائده مستثنی نبوده و همواره خلاء مدل جامع مدیریتی و برنامه ریزی عمرانی-توسعه ای در آن به وضوح قابل مشاهده است. نبود الگوی مذکور که به تبع آن عدم وجود سند چشم انداز و زمان بندی مقطعی و بلند مدت را به دنبال داشته، سبب شده که شهرداری از یک سیستم مدیریت شهری با الزامات برنامه ریزی کلان، به سیستم خدمات شخصی تنزل یابد. این نقیصه تا بدانجا پیش رفته که شهرداری به شدت دچار روزمرگی شده و متعاقبا عملکرد آن تحت تأثیر دیدگاه و علایق گروه های طیفی شهر قرار گرفته است. برای مثال، عدم وجود برنامه کاری کوتاه، میان و بلند مدت در محدوده وظایف تعریف شده شهرداری، موجب گردیده که پتانسیل علمی، فنی، انسانی و حتی ساختاری شهرداری محدود به نظرات افرادی معدود بوده و گاهاً از اعمال سلایق برخی از مدیران درون سازمانی و برون سازمانی به شدت آسیب ببینند.

از سوی دیگر، تجربه الگوی انحرافی مبتنی بر تزریق نگرش سیاسی-طیفی به شهرداری که پیامدهایی از قبیل محله نگری، شخص محوری و دفع حداکثری نیروهای کارآمد را به دنبال داشته، سبب گردیده که کارشناسان خبره و کارآمد حاضر در سیستم نیز تحت تأثیر روند غیرتخصصی موجود قرار گرفته و عملا قادر به بروز پتانسیل های فنی-اجرایی خود نباشند. اهمیت یافتن وابستگی های علقهای درون سازمانی و ملاک های غیرتخصصی در انتصاب برخی مدیران سبب سرخوردگی نیروهای کارآمد را در هر سیستمی فراهم می آورد که بدون تردید مدیریت شهری خرمشهر هم مثال بارزی در این راستا است. در همین رابطه، عدم توفیق حتی مقطعی و موقت، در جلب مشارکت مردمی به ویژه بانوان که نیمی از خرمشهریان را شامل می شوند، دلیل دیگری بر ادعای نبود چشم انداز جامع در مدیریت شهری خرمشهر است. کاستی های موجود و مواردی که در این نوشتار، مجال اشاره بدانها نیست، سبب شده که بعد از گذشت دهه ها از پایان جنگ تحمیلی، همچنان شهرداری با بحران های بعضا خودساخته مانند پرداخت نامنظم حداقل حقوق کارکنان، نظافت ناقص شهری، وضعیت بحرانی آسفالت و زیرسازی معابر و خیابانهای شهری، عدم توانایی در دفع آب های سطحی، بیگانگی کامل با مباحث فرهنگی-اجتماعی به ویژه در رابطه با اقشار کم درآمد، جوانان، بانوان و... روبه رو باشد.

بدون تردید با وضعیت موجود، تنها راهکار برون رفت مدیریت شهری خرمشهر از انبوه معضلات و بحران های موجود، تدوین و تبیین سیستم و چشم انداز  اجرایی-فنی بر پایه تخصص، تعهد و نیازسنجی منطقه ای است که در این چشم انداز به جدیت باید مقوله افزایش درآمدهای شهرداری از طریق شفافیت سازمانی و اداری و افزایش پتانسیل سرمایه پذیری مدنظر قرار گیرد. همچنین نگرش اجرایی در سیستم شهری باید جایگزین نگرش سیاسی-طیفی شده و با جدیت از تبدیل شهرداری به حیاط خلوت سیاسی گروهی خاص جلوگیری نمود. بی شک این تغییرات صورت نخواهد پذیرفت جز با مشارکت همگانی و نهادینه سازی مطالبه گری عمومی در خرمشهر .

برچسب ها: مجید حیدری ، خرمشهر
نام:
ایمیل:
* نظر:
اینستاگرام شوشان
شوشان تولبار