چرا کسی گوشش بدهکار نیست؟

شوشان - فاضل خمیسی

خیلی ها معتقدند که مقاله ؛رشیدی مطلق؛ در سال ۵۶ و در روزنامه اطلاعات باعث شد ،جرقه انقلاب اسلامی که نطفه آن از سال ۴۲ بسته شده بود ،زده شده و خروش و حضور مردم را در خیابانها بدنبال داشته باشد ، بر این اساس بسیاری از حاکمیت ها برخورد با نوشتارهایی که به نوعی باعث تحریک یا بیداری و هوشیاری و افزایش حساسیت جامعه را بدنبال داشته باشد را با یک نگاه تحلیلی و امنیتی سنجیده و بر مبنای آن تصمیماتی که حتی رنگ قانون را بخود گرفته اند بخاطر مصلحت ملی معطل و یا حتی تعطیل نمایند.

در مساله خوزستان و اکوسیستم آن که  با دو موضوع نفت و آب مواجه هستیم ؛ می بینیم که تصمیم سازان نه تنها با سد سازی وانتقال آب به زادگاههایشان و ژست روشنفکری و دراختیار داشتن شبکه ای از هزار فامیل در وزارتخانه ها و حتی چیدن مسوولین استانی که موید اقداماتشان هستند ، به هیچ اعتراضی اعتنا ننموده و خود را صاحب کشور دانسته  و مملکت را ملک مشاع خود فرض کرده اند ، سد سازی و طرحهای جهنمی انتقال آب و خشک کردن هورها به بهانه استخراج نفت را بی مهابا دنبال مینمایند، در عصری که آموزش ،محیط زیست و بهداشت سه اولویت جهانی محسوب میشوند  ، لازم است ، سیاست ورزانی  که با لجاجت و سرکشی  باعث نابودی استانی با ۵ میلیون سکنه میشوند به دادگاههای جنایت علیه بشریت کشاند .

در کشوری که یک رئیس جمهور  با تحصیلات غیر مرتبط با اقتصاد ، با ۴۰ دانشمند اقتصادی مناظره گزارده و پیروز خارج میشود و نظراتش صائب میگردد ،معلوم است که از دل آن سد کوه نمکی گتوند خارج میشود .

یک مسوول هر چند دربرابر اختلاس باید پاسخگو بوده و به دادگاه کشانده شود ، زیرا باعث حیف و میل بیت المال شده  است، بایستی دربرابر تصمیمات فردی خود ،که گرفته و موجب خسارت کشور گردیده ، دادگاهی گردد ،تا از استبداد رای و سوئ استفاده از قدرت جلوگیری بعمل آید .

از سویی دیگر نفت بعنوان یک موهبت خدادادی نباید به ثروت نفرین شده!! برای صاحبان سرزمین آن تبدیل شود ،اصولا در حال حاضر و توجه به اصول امنیت و توسعه پایدار مناطقی که دارای منابع زیر زمینی هستند ،از مناطق برخوردار و توسعه یافته یک کشور محسوب میشوند نه بلعکس !

مردم مناطق نفتی که غالبا شرایط اقلیمی خاص و سختی  دارند ،باید احساس کنند که این نعمت باعث بهبود وضعیت زندگی آحاد آنها شده و خداوند باری تعالی اگر چیزی را گرفته جایگزین مناسبی برای آن قرار داده است ،که باید با مدیریت صحیح و عادلانه این نعمت را قدر نهاد . نباید به منابع زیر زمینی به هر بهانه ای و لو به قیمت از بین رفتن هور و اکوسیستم و ایجاد مشکلات حاد و بحرانی و کانونهای ریز گرد زیست محیطی به دیده درآمد نگریست ؛زیرا این اقدامات نه تنها درآمد نیستند، که حتی هزینه های آن چندین برابر چندرغازی است ،که از فروش این منابع بدست می آید .

در سرچ روزانه فضاهای مجازی و رسانه ها اکنون میبینیم دهها و شاید  صدها مقاله کارشناسی در خصوص خطرات نوع نگاه به استان بیان میشود و ، غالبا این پیامها بوی دلسوزی و مسولیت پذیری داده اما نمی دانم ،چرا کسی گوشش به این حرفها بدهکار نبوده و کماکان بر تصمیمات غلط انتقال آب و بهره برداری از نفت به هر قیمتی پا فشاری می نماید .