انسانهایی که نسبت به طبیعت و نیازهای آن به هر دلیل و بهانه، بی توجه و یا هم کم توجه هستند، اگر خوب دقت شود، همانهایی هستند که؛ نسبت به نقش و مسئولیت انسان در هستی، هیچگونه شناخت، دانش و معرفتی ندارند و به تعبیری میتوان گفت که؛ با آن بیگانه اند. چنین انسانهایی از وجود عدم تعادل و تعامل مؤثر خود با دیگر اجزاء عالم خلقت شاید بدون آنکه علتش را بدانند، رنج می برند و لذا از حضور خود در طبیعت شادی و نشاط لازم و کافی را احساس نمی کنند.

انسانهایی که با طبیعت برخوردی ظالمانه و سودجویانه دارند، هرگز درک درستی از عظمت و شکوه هستی و زیبایی های آن ندارند. آنان همه چیز را در این عالم از دریچه ی لذتهای صرفا مادی نگاه کرده و خلقت و موجودیت خود را در این جهان اینگونه توجیه، تفسیر و تعبیر می نمایند. لذا؛ هر جا پای لذت بی ضابطه و بی حد و حصر به میان می آید، سر و کله ی این سوء استفاده کنندگان سیری ناپذیر و تطاول گران عرصه های سرسبزی و طراوات پیدا شده و از حداکثر توانشان و با روشها و شیوه هایی پلشت و زشت در رسیدن به آن بهره می گیرند.

طبیعت سرمایه ای است خدادادی که برای بهره گیری مناسب، منطقی و اخلاقی ابناء بشر آفریده شده است و استفاده ی درست از آن، در حقیقت سهم قابل توجهی در رشد، تعالی و کمال او داشته و دارد. پس همواره مکلف هستیم تا بعنوان؛ «انسانهایی مؤمن، خدامحور و رشد یافته»، نسبت به طبیعت و اقدامات و رفتارهایی که با حمایت، حفاظت و زنده نگهداشتن آن مرتبط می باشند، از خود کنش و واکنشهای فعال و پویا نشان داده و با هر گونه برخورد و یا بهره برداری سوء، مبارزه ای مستمر، منظم و جدی نماییم.

حمایت و حفاظت از طبیعت و مواهب زیبا و بی نظیر آن، در همه ی سطوح و در هر گستره و منطقه ی جغرافیایی، وظیفه ای ملی و دینی و برای تمامی نهادها و دستگاههای دولتی و غیر دولتی تکلیفی فرابخشی و زیربنایی است.

امروز توسعه، ترقی و آبادانی پایدار و مطلوب کشور بدون اجرای برنامه ای همه جانبه و دقیق در ارتباط با «طبیعت و محیط زیست» تقریبا ناشدنی است و لذا همه موظفند در این خصوص با حداکثر توان و دلسوزی، تعهد و مسئولیت خود را بنحوی شایسته نشان دهند.

بدون تعارف؛ تاکنون هر آنچه راجع به طبیعت و محیط زیست در همه ی ابعاد آن گفته و عمل گردید است، نشان از نقصان، کم توجهی، بی نظمی، سطحی نگری و موازی کاری داشته است.

کشوری که از لحاظ میانگین بارش سالیانه در وضعیت مناسبی بسر نمی برد و هر ساله با مشکل منابع آب دست و پنجه نرم می کند و متأسفانه از آن بدتر، به لحاظ فرهنگی در خصوص کاشت نهال و نگهداشت جنگل ها و مراتع در وضعیتی نامطلوب است، طبیعتا باید بیشتر از هر جای جهان نسبت به طبیعت و مسائل مرتبط با آن از خود اهتمام و جدیت بخرج داده و اقداماتی بسیار چشمگیر انجام دهد.

به نظر می رسد وضعیت آب و هوایی کشور ما به گونه است که جا دارد دولت ؛ وظیفه حفظ و نگهداری و همچنین برنامه ریزی و اجرا در خصوص طبیعت و محیط زیست و هر آنچه به آن مربوط و مرتبط است را از سطح سازمان به سطح وزارت خانه ارتقاء دهد تا اینکه کشور از این بحران کم آبی و زیست محیطی خارج شده و با اختصاص منابع و بودجه ی لازم و کافی، موضوع به نحو شایسته و مطلوب تری مدیریت گردد.

برچسب ها: محمدسعید بهوندی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه