دارنده مهر اصالت جهانی یونسکو میگوید: بیشتر مردم کارهای خراطی را دوست دارند، اما نام خراطی در اذهان مردم ضعیف است چرا که مسؤولان نتوانستهاند آن را در بین مردم جا بیندازند و هر چند من طی سالهای اخیر خراطی را به شکل جدیدی ارائه دادهام، اما همچنان بسیاری از افراد تصور گذشته را از خراطی دارند.
عبدالرحیم فروتن در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه خوزستان ـ مقوله آموزش را از جمله مشکلات هنر خراطی در استان برشمرد و تصریح کرد: اگرچه خراطی طرفداران خاص خود را دارد و علاقهمندان نیز کم و بیش جهت فراگیری این هنر به ما مراجعه میکنند اما متأسفانه محلی برای آموزش این افراد وجود ندارد و من نیز به لحاظ مالی در توانم نیست که بخواهم فضایی را برای آموزش مهیا کنم؛ با وجود این تا جای ممکن در تلاش هستم تا علاقهمندان را آموزش دهم و در حال حاضر نیز علیرغم این که به لحاظ جسمی بسیار تحت فشار هستم ولی بیش از 40 نفر را آموزش دادهام.
وی با بیان اینکه بارها به مسوولان میراث فرهنگی استان گفتهام و از آنها درخواست کردهام که زمینهای را فراهم آورند تا بتوانم علاقمندان را آموزش دهم افزود: بسیاری از جوانان باتوجه به شرایط بد جامعه به لحاظ تأمین شغل، میتوانند به واسطه فراگیری این هنر برای خود کسب درآمد کنند.
این خراط دزفولی خاطرنشان کرد: خوشبختانه من توانستهام قدمهای جدید و مثبتی در این رشته بردارم و خراطی را از روش سنتی فاصله و به صورت جدید ارائه دهم که بسیار هم از سوی مردم مورد پسند واقع شده است؛ با اینحال، باید اذعان کرد که نیرو برای این کار بسیار کم است و این نیروها نیز باید آموزش ببیند که متاسفانه زمینه برای آموزش فراهم نیست.
وی از چوب «جِق» به عنوان یکی از ملزومات رشته خراطی نام برد و عنوان کرد: سالها است که با مسوولان مربوط در حال صحبت هستم و از آنها درخواست داشتهام که نسبت به کاشت درخت جق اقداماتی انجام دهند. خوشبختانه آقای دوایی شهردار پیشین دزفول قدمهایی در این راستا برداشت و بخشی از فضای سبز دزفول را به کاشت این نوع درخت اختصاص داد ولی از آنجا که مجوزی برای قطع این درختان وجود نداشت، عملاً اقدام آقای دوایی برای ما بیاثر بود. بنابراین باید شرایطی فراهم آید تا این درختان کاشته شوند و پس از بزرگ شدن امکان بهرهبرداری در جهت خراطی از آنها وجود داشته باشد.
این هنرمند صنایع دستی با اشاره به ویژگیهای این نوع چوب تصریح کرد: این نوع چوب به لحاظ تنوع رنگ، شرایط نگهداری و عدم ترک خوردن در دماهای بالای 50 درجه سانتیگراد، چوب خاصی محسوب میشود ولی متاسفانه نسل آن تقریباً از بین رفته و اقدام خاصی نیز در رابطه با آن صورت نگرفته است.
او با اشاره به این که میراث فرهنگی استان باید پیگیر رفع این مشکلات باشد گفت: طی روزهای گذشته از فرمانداری دزفول با من تماس گرفته و از من دعوت شد تا نشستی را با آنها در خصوص مشکلات خراطی داشته باشم و قطعاً در آن جلسه در خصوص بحث آموزش و همچنین فراهم آوردن چوب جق که از اساسیترین مشکلات حال حاضر خراطی میباشند، صحبت خواهیم کرد.
فروتن بیان کرد: خراطی در شهرستان دزفول قدمت بسیاری دارد و بازار ترهبار دزفول زمانی به بازار خراطان معروف بود و همگی در آن خراط بودند. حدود چهار سال پیش در شهر چغاخور شهرکرد حضور پیدا کردم و توضیحات لازم را به کارشناسان امر دادم و خراطی نیز به نام دزفول ثبت شد.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا علاقمند به این هنر همچنان در استان وجود دارد، گفت: علاقهمند وجود دارد ولی آن چیزی که در این میان بیش از هر چیز اهمیت دارد، شناساندن کار است. بیشتر مردم کارهای خراطی را دوست دارند، اما نام خراطی در اذهان مردم ضعیف است چرا که مسؤولان نتوانستهاند آن را در بین مردم جا بیندازند. هر چند من طی سالهای اخیر خراطی را به شکل جدیدی ارائه دادهام، اما همچنان بسیاری از افراد تصور گذشته را از خراطی دارند.
این خراط دزفولی افزود: اگرچه کارهای قدیم خراطی هنوز نیز کاربرد دارد اما کارهای جدید خراطی نظیر انواع منبرها، کاسه، بشقاب و شکلاتخوریها نیز در حال حاضر وجود دارند که کارهای بسیار زیبایی هستند که 13 مورد از کارهای من در این زمینهها ثبت ملی و دو مورد از آنها نیز به ثبت جهانی یونسکو رسیده است.
وی یادآوری کرد: من نمایشگاههای متعددی در بیشتر شهرهای ایران و خوزستان داشتهام و در اهواز نیز چندین نمایشگاه برگزار کردم و قرار بود ادارهکل میراث فرهنگی خوزستان چندین نمایشگاه دیگر را نیز ترتیب دهند که متاسفانه اهتمام جدی برای آن وجود ندارد و به مرحله عمل نمیرسد.
این هنرمند صنایع دستی اظهار کرد: امیدوارم مسوولان همتی کنند تا در چند سالی که از عمرم باقی مانده است بتوانم علم و هنرم را در این رشته به نسل جدید انتقال دهم و دین خودم را به هموطنان ادا کنم. فراگیری این هنر از سوی جوانان باعث میشود تا آنها علاوه بر این که از بیکاری فاصله بگیرند بتوانند با داشتن شغل سروسامانی نیز به زندگی خود بدهند.