روزنامه نور خوزستان نوشت: بعضي وقت ها مقامات كشوري يا مديران استاني حرف هايي مي زنند و انتقادهايي مي كنند كه عينا حرف مردم است و انتقاد به خودشان وارد است، مانند همين مطرح كردن بحث نان بي كيفيت در خوزستان با وجود اين كه مرغوب ترين گندم در اين استان توليد مي شود.
در گذشته كه شوراي آرد و نان وجود داشت، نظارت بر كيفيت نان به مراتب از امروز بهتر بود چرا كه افرادي اين مسئوليت را داشتند كه در زمينه پخت نان و نظارت بر آن داراي سابقه و تجربياتي بودند، مردم هم هر وقت شكايتي از وضعيت نان و نانوايي ها داشتند، شورا قابل دسترسي بود چون در گوشه اي از فرمانداري اهواز بود و مثل حالا نبود كه سازماني در كنار هزار و يك مسئوليت از صنعت گرفته تا معدن و تجارت و موارد جانبي، نظارت بر توليد نان را هم عهده دار باشد: نتيجه آن شده كه حالا در هر كوي و برزن چندين نانوا به نام نان لواش تهران راه اندازي شده كه به دليل نازكي بيش از حد، پس از خروج از تنور آهني و پهن شدن روي پيشخوان خشك مي شود و ريزش آن به مراتب از نان هاي سابق بيشتر است. كيفيت نان تافتون هم بهتر از آن نيست و عمده اشكال در نحوه درست كردن خمير است كه بلافاصله چانه گيري و پخت مي شود. حال و روز آزادپزها هم كه اكثرا مجوز ندارند بهتر از ديگر نان ها نيست چون اولا در يك فضاي كوچك كاملا غيربهداشتي تهيه و پخت مي شوند، ثانيا دور نان خمير و وسط آن سوخته يا طوري برشته است كه ضايعات آن هم بالاست.
و اما با شكايت استاندار از كيفيت نان، معلوم مي شود خلاف تصور مردم كه فكر مي كنند مايحتاج مديران از جاهاي خاص تهيه مي شود دكتر شريعتي هم از همين ناني كه مردم عادي مصرف مي كنند، تناول مي فرمايند و عمق فاجعه اينجاست كه چطور ايشان از اين موضوع مهم به آساني مي گذرد و برخوردي با قضيه نكرده و نمي كند.
حقيقت اينست كه درباره رعايت كيفيت نان سخت گيري نمي شود و هر زمان كه صحبت از مسائل مربوط به نان و نامرغوبي آن مي شود، مديرعامل مادام العمر اتحاديه نانوايان در پاسخ، مشكلات نانوايان را عنوان مي كند و به نانوايي ها حق مي دهد كه تا رفع مشكلاتشان هم چانه را كمتر از حد معمول بگيرند و هم هر ناني كه خواستند تحويل مردم بدهند.
استاندار اگر بخواهد مزه نان با كيفيت با همين آردها را بچشد، وقتي به روستا مي رود، لقمه اي از نان محلي كه توسط زنان روستايي پخت مي شود ميل كند و علت خوبي نان را از روستاييان سوال كند.
يادش بخير، زماني كه نانوايان جد اندر جد اين كاره بودند و هر كس براي تفنن مجوز نانوايي نمي گرفت و بعد آن را تحويل چند نابلد نمي داد، ساعت ۳ بامداد خمير مي كردند و بعد از چند ساعت كه خمير آماده مي شد، پخت مي كردند و بوي نان در محله ها مي پيچيد، البته آن هم بدون استفاده از جوش شيرين و با استفاده از خميرترش يا مايه خمير.
لذا بايد به دكتر شريعتي بگوييم جانا سخن از زبان ما مي گويي، همه معتقديم كه بهترين گندم در استان توليد مي شود اما بدترين نان كشور روي سفره هاي مردم مي رود. شما اين حرف را براي چه كسي مي گويي؟ چرا به مسئولان مربوطه تكليف نمي كنيد كه بهترين گندم كشور را حرام نكنند. حالا كم فروشي و آرد فروشي و رونق داشتن بازار نان خشكي ها، جاي خود دارد.