محمود تیلا
امروز میلاد امام علی علیه السلام است و فضای مجازی پر شده از انواع و مدل های تبریک این روز خجسته. بزرگداشت این روز برای ما شیعیان علی (ع) حتی با ارسال پیام به دیگران به ضرورتی انکار ناپذیر تبدیل شده و در دیگر مناسبت ها نیز چنین می کنیم که زیباترین متن ها و واژه ها را برگزینیم.
اما به نظر شما انتخاب این شیوه برای اثبات شیعه بودن ما کافی ست و رسم مسلمانی و انسانیت با همین پیام های Copy و Paste شده بجا آورده می شود؟ کمی بیشتر بیاندیشیم...
این روزها که به انتخابات نزدیک می شویم با نگاهی به فضای مجازی عرق شرم بر پیشانی مان می نشیند! به بهانه ی رقابت و تبلیغ کاندیدای مان فضا را به انواع و اشکال تهمت و تمسخر و سیاه نمایی و... آلوده می کنیم و لابلای آن گاهی با ارسال پیام تبریک، ادای شیعه علی بودن را هم در میاوریم.
یادمان می رود که علی علیهالسلام و دیگر معصومین، مبشر صلح، انسانیت و اخلاق بوده اند و به فرموده رسول اکرم صلوات الله علیه برای مکارم اخلاق مبعوث شده اند.
یعنی در یک کلام: فطرت زیبای انسانی...
گاه یادمان می رود که عالم محضر خداست و خدا همه چیز را می بیند، می داند و می شنود...
گاه فراموش می کنیم که فرسنگ ها از رسم علی دور افتاده ایم و در کجراهه و بیراهه ی روزگار حسابی اسیر شده ایم و صاحب اندیشه ماکیاولیسم؛ که هدف وسیله را توجیه می کند!
آری، ما آدم های کاریکاتوری این روزگار برای خودمان همه چیز را مجاز میشماریم و هر نسخه ای را تجویز می کنیم که آنچه را دوست داریم حتما حقیقت و واقعیت است چون ما می پسندیم و کسی را یارای مقابله با ما نیست و مخالف را در چشم بهم زدنی تکفیر می کنیم با انواع انگ ها و برچسب ها و دروغ ها: اسراییلی، عاشق کدخدا، وطن فروش، ضد مردم، مفسد...!
واقعا بخود بیابیم و از پلیدی اندیشه های مان به خدا پناه ببریم که ادعای بندگی ش را داریم اما در واقع بنده ی حلقه به گوش شیطانیم!
یادمان باشد شیعه علی بودن فقط به اسم نیست... به رسم است و رعایت اخلاق و انسانیت...
به بهانه ی کسب چهار رای بیشتر برای رقبای انتخابات، عوام فریبی نکنیم و حریم اشخاص را هدف نگیریم که در این صورت با منافقان در رسم و آیین هیچ تفاوتی نداریم!