شوشتر و شبکه های اجتماعی!

شوشان | محمدحسین موذنی:



فضای مجازی و شبکه های اجتماعی دنیای بسیار جالی اند. امکانات بسیاری نیز به ما می دهند، که بسته به خصوصیات اخلاقی، شخصیت خانوداگی، جایگاه اجتماعی و دیدگاه افراد، شیوه حضور و نگاشتن در آن برای هرکس متفاوت است. گروه های مختلف واتس اپی و تلگرامی محل حضور افراد مختلف با نگرش های متفاوت است. اکر توجه کنید خواهید دید که در برخی مسائل این شبکه های اجتماعی برای نتیجه گرفتن در حل بعضی مسائل مثبت اند، مثلاً در یک نمونه موردی، شورای شهر و شهرداری با بهره گیری از پیام های مردمی در گروه های مختلف بسیاری مسائل هرچند کوچک و حتا در حد جمع آوری زباله از یک منطقه را متوجه شده و بلافاصله رفع می کنند. یا مثلاً مردم این فرصت و فضا را در اختیار دارند تا در یک گروه مشترک در کنار مسئولین حضور یابند و نقطه نظرات خود را منتقل کنند و از طرفی هم مسئولین از آن ها در جهت پیشبرد امور و جلب رضایت شهروندان بهره ببرند.

اما در روی دیگر سکه متاسفانه برخی ها در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی شوشتر حضور دارند که به واسطه این حضور به دنبال کسب وجه ای در بین مردم یا در کردن اسم خود هستند. این ها تخریب بی رحمانه همه از مسئول گرفته تا همشهری، فعالان اجتماعی و دلسوزان و بزرگان و... را میانبری برای کسب این جایگاه قرار می دهند و هرچه به ذهنشان می رسد بر زبان که نه با دستان مبارک می فشارند و در گروه ها ارسال می کنند. این کار را بدون در نظر گرفتن اینکه در آن گروه جامعه ای وجود دارد و قضاوت آن ها را می خواند و جدا از اینکه درست باشد یا غلط، با آبروی دیگران بازی می کند؛ انجام می دهند.

متاسفانه در هر مسئله ای قضاوت می شود، در هر مسئله ای که شاید تخصص شان نباشد ورود می کنند، و بدتر اینکه دیگران با خواندن پیام ها، آن ها را به باور خود تبدیل می کنند. و با آن ها همراه می شوند و چه تهمت ها و توهین هایی که به دیگران نمی زنند. این کارها نه با موازین اسلامی و دینی و نه با اصول اخلاقی و انسانیت هخوانی ندارد. اما برخی که عده شان قلیل هم هست، تمام این ها را زیرپا می گذارند و جالب اینکه ادعای مسلمانی هم دارند!

بگذریم... اما دو نکته راجع به این موضوع:

اول: مقداری از حضور در فضای مجازی فاصله بگیریم. به جای این همه زمانی که در شبکه های اجتماعی و مجازی می گذارنیم، در دنیای واقعی کاری برای شهرمان انجام دهیم. حیف و صد حیف که این انرژی را در اینترنت و واتس اپ و تلگرام صرف کنیم. آن هم صرف چه چیزی!؟ غُر زدن به زمین و زمان، تخریب دیگران، توهین، قضاوت، غیبت، منفی بافی، نژاد پرستی و قوم گرایی... «صرف چیزهایی که در قرآن و روایات و احادیث دانه به دانه آن ها نفی شده و توصیه به جلوگیری از آن ها گردیده است.»

دوم: برخی ها باید در مجازی بمانند و مجازی باشند. برخی ها با خود میثاق های بدی بسته اند، با خود عهد کرده اند که شوشتر باید همین جا بماند، نباید جلوتر برود! این را نه در گفتار که در عمل نشان می دهند. شاید خودشان هم ندانند، اما متاسفانه این کار را می کنند. بله؛ این ها اگر خدایی ناکرده، گوش شیطان کر وارد دنیای واقعی شوند، همه جا را به آشوب می کشانند. یاس و ناامیدی را در جامعه رواج می دهند. همه را به جان هم می اندازند. به همه توهین می کنند و شوشتر را به جزیره ای تنها و سوت و کور بدل می کنند و خلاصه شهر را به هم می ریزند. پس دعا کنیم و از آن ها خواهش کنیم، در همان دنیای مجازی شان بمانند... «خواهش می کنیم بیرون نیایید»