معمولا سیاسیون و شخصیت های تاثیرگزار ایران در اجرا و پی گیری تحقق دمکراسی در ایران دچار رفتارهای ناقص و بعضا اشتباه می شوند که همین رفتارها موجب خودکامگی و انحراف مسئولین از وظایف قانونی انها می شود این رفتارها مجموعه ای از فاکتورهای ریز ودرشتی است که هر کدام متناسب با عملکرد انها می تواند فراوانی رفتار منفی متفاوتی را بر جا بگذارد که در نهایت مجوعه انها موجب کندی و ضعف در تحقق دمکراسی در کشور شود .

برای نمونه سیاسیون ما فقط در زمان انتخابات به فکر تاسیس حزب و سازمان و مجمع وِ... می شوند انهم قطعا این تاسیس برای رشد و اموزش و مطالبات مردم و نظارت بر عملکرد حاکمیت و دولتمردان نیست بلکه تجربه نشان داده است که این عمل برای صرفا به قدرت رسیدن و حداکثر مطالبات گروهی خود است که این امر موجب جدایی بین احزاب و مردم می شود و احزاب در فعالیت خود فقط به احساسات مردم توجه دارند تا شعور و تعقل انها .

اگر یادمان باشد تبلیغات احزاب در زمان انتخابات مجلس ویا ریاست جمهوری تاکید بر همین موضوعات احساسی داشته است و نوعی به ابزار گرفتن مردم برای منافع شخصی بوده است احزاب ما شبیه قارچ های خودرو و مقطعی کوهستانیست که یک بار مصرف هستند در صورتی که اجزاب باید همانند درختان تنومند ریشه دار میوه باشند که دائما هم میوه بدهند و هم سایه و هم زیبایی و بو و رنگ و نشاط و نسیم باد فصلی را انچنان نوازش دهند که که انسان ار سایه خنک و لطیف درخت احزاب به وجد بیاید.

تا زمانی که داستان احزاب ما اینگونه باشد هیچگاه نه تنها قابل چاپ نخواهد بود بلکه خواننده ای عمیق هم نخواهد داشت و بزودی نیز به فراموشی خواهد رفت و تحقق دمکراسی نیز به درازا کشیده خواهد شد حال که انتخابات پایان پذیرفت کجاست ان احزاب و سازمانها و گروها که پی گیر تحلیل موضوعات باشند و مردم را در جریان امور قرار دهند و بقولی ضربه گیر دمکراسی باشند بالعکس انها بدنبال سهم خواهی خود هستند مردم حال برای انها سیاهی لشکر شده اند مردمی که حماسه افریدند و اگر نبود این مردم انها در همان مقطع کوتاه نیز وجودی پیدا نمی کردند واین مضر دمکراسی است و نقص بسیار بزرگی است.

نمونه بعد معمولا سیاسیون ما فقط در زمان انتخابات عملکرد دولتمردان و حاکمیت را به نقد می کشانند و سنتی شده که هر چهار سال یک بار این نقد صورت می گیرد و مطالبات مردم در هر چهار سال درخواست می شود ایا چند بار احزاب در این مدت عملکرد نمایندگان دور قبل را تاکنون زیر ذره بین کند و کاو و نقد کشانده اند چند بار بدنبال مطالبات مردم بودند و وعده های انتخاباتی انها را بازخوانی کرده اند در دمکراسی کشورهای ا وپایی و امریکایی خارج از اشکالات موجود 'احزاب چشم وگوش مردم هستند و رئیس جمهور و معاونین و وزرا و نمایندگان و .. را انچنان به چالش می کشانند که تسلیم حقوق مردم می شوند و راه رابرای فاسد شدن انها می بندند با کنترل و افشایی که احزاب و وسایل ارتباط جمعی دارند و البته ازادی عملی هم که دارند راه تجمیع قدرت برای فساد مسدود می کنند و انها خود فدای منافع ملت می شوند نه اینکه ملت را برای کسب قدرت به سخره و بازی بگیرند .

نمونه های کم وبیش زیادی است که می شود با رفع آنها ملت ایران به دمکراسی واقعی برسد . با ایجاد دمکراسی نظم و انضباط اجتماعی و قانونمداری و پاسخگوئی در مملکت اسلامی ایجاد می شود بقول یکی ار بزرگان در نبود دروغ و دزدی و فساد و رشوه و وجود عدالت و رشد و ... است که می توان گفت اسلام حاکم است نه با صرف صحبت از راستی و درستی و عدالت و رفاه و رشد.

برچسب ها: علی لطفی پور

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه