صدای ترکش‌ها هنوز در خرمشهر می‌پیچد

پس از نشستن نخستین خمپاره بر خاک خونین خرمشهر، شیرمردان و زنان این خطه بودند که با دستان خالی بی‌درنگ روانه مسجد سرافراز جامع شدند تا با گرفتن تجهیزات به مقابله با دشمن بعثی برآیند.

آن مردان و زنانی که به هیچ عنوان حاضر به ترک منزل و مأوای خویش نبودند تا پای جان برای پاسخ به یاوه‌گویی مستکبران و احیای اقامه نماز در خونین شهر ماندند.

آنان بی‌شک به آرم شجاعت و مدال استقامت مفتخر هستند و تاریخ جز برهه‌ای از صدر اسلامی چنین رزمندگانی به خود ندیده و نخواهد دید.

مردانی از جنس نور و زنانی از نسل فاطمه (س)، که همچون کوه در مقابل خمپاره‌ها و ترکش‌ها و خمسه خمسه‌ها ایستادند و عاشورایی 35 روزه را رقم زدند.

در این بین نمی‌توان از نقش شیر‌زنانی چون شهناز حاجی شاه، سکینه حورسی، سیده زهرا حسینی گذشت که با احساس مسئولیت نسبت به شهر خود در خونین شهر ماندند و در کنار برادران خویش حماسه‌ای کربلایی به راه انداختند و شاهد رشادت‌های علی اکبرهای زمان شدند.

زنانی که از هیچ کاری برای رضای خدا و ماندن در خرمشهر دریغ نکردند و هر گاه با تن خسته رزمنده‌ای روبه‌رو می‌شدند سلاح در دست به دل دشمن تا دندان مسلح می‌زدند.

خرمشهر چون "بهنام محمدی" را فدا کرد تا پرچم اسلام تا به امروز در کشور اسلامی ایران در اهتزاز باشد و چون محمد جهان‌آرا را در آغوش خود داشت که بی‌شک حسین‌وار، رزمندگان جان بر کف آن دوران طلایی را فرماندهی کرد.

علی اکبرهای خرمشهر اندک نبودند که جان خود را در طبق اخلاص نهادند و شبانه ضرباتی کاری به پیکره دشمن کافر زدند، اینان بزرگ مردان تاریخ اسلامند که کربلای ایران را ساختند و عاشورای زمان را رقم زدند.

برای آنان گرچه خاک مهم بود اما وصل به کوی دوستان، مهم‌تر و جان‌فشانی و جانبازی سرلوحه کار تمام آن شهادت پیشگان بود.

در چهارم آبان 59 خرمشهر از کف رفت اما چه رفتنی، وداع تلخ رزمندگان با میعادگاهشان لحظات روحانی غم‌باری را پشت سر گذشت و با چشمانی اشک‌بار در حالی که انتقام بزرگی را برای لشکر کفر پنهان کرد، به دل کارون زد و در آن‌سوی این رود حماسه‌ساز سکنی گزید.

سرانجام خون یاران محمد جهان آرا در سوم خرداد 61 به ثمر نشست و نوحه "ممد نبودی ببینی" را سر دادند و به سردار رشید اسلام نشان دادند که یارانت امروز آموخته‌هایت را به نحو شایسته‌ای به مرحله اجرا در آورده و آن شهر خرم را از چنگال لاغر صفتان زشت‌خو خارج کردند و به آغوش میهن بازگرداندند.

ظهر عاشورا یک پیروزی بزرگ به نام احیای اسلام رقم خورد و ظهر فتح خرمشهر دیگر پیروزی امت اسلامی، یعنی اقامه نماز در روز عاشورای زمان و در کربلای دوران به وقوع پیوست.

آنان که دم از حق پرستی می‌زدند کجایند تا بنگرند رزمندگان ایران اسلامی برای باورها و خاکشان از هیچ چیز دریغ ندارند و برای رسیدن به این ارزش‌ها جانشان از بی‌ارزش‌ترین داشته‌های آنان است.

سوم خرداد بی‌شک یادآور رشادت‌ها و جانبازی‌های جوانان غیور و بزرگ مردان عاشورایی ایران اسلامی است که امروز آسایش، آرامش و امنیت را به ما هدیه کرده و خود بر بال فرشتگان رهسپار خانه ابدی شدند.

امروز شهدای زنده در خرمشهر و در سایر نقاط شهیدپرور ایران بسیار داریم، چه بسا آنان از قافله عشق عقب ماندند تا بر ما بگویند حکایت بزرگی و افتادگی رفیقان بی‌ادعایشان را پاس بداریم.

یادداشت : علی دایلی