یک استاد دانشگاه گفت: وجود «دولت در سایه» ایده خوبی است و اصلاحطلبان از آن حمایت میکنند به شرط آنکه طرحکنندگان این ایده بر دولت پنهان هم نظارت کنند.
ایسنا نوشت: حمیدرضا جلاییپور در ارتباط با ایده تشکیل «دولت در سایه» که توسط سعید جلیلی مطرح شده است اظهار کرد: من با ایده دولت در سایه از سوی جلیلی موافق هستم و از آن دفاع میکنم . فکر خوبی است و اگر به سه نقد که به این فکر وارد است توجه کنیم تکمیل هم میشود.
وی ادامه داد: جلیلی با ارائه این فکر دولت سایه به هوادارانش می گوید درست است که ما در رقابت انتخاباتی شکست خوردیم اما لازم نیست که برویم تا چهار سال آینده و انتخاباتی دیگر فعالیتی نداشته باشیم؛ میتوانیم از نیرو و تشکلهایمان برای رصد فعالیتهای دولت استفاده کنیم و همچنان در صحنه حضور داشته باشیم.
این فعال سیاسی اصلاحطلب افزود: من دیدهام که آقای جلیلی گفتهاند در دولت در سایه آن جایی که دولت مستقر خوب کار می کند تقدیرمیکنیم اگر بد عمل کرد تذکر میدهیم. همچنین گفتند فقط بردولت نظارت نمیکنیم و نظارتشان شامل سایر قوا هم میشود. تا اینجا این توضیحات درباره دولت در سایه فکر خوبی است .
این فعال سیاسی اصلاحطلب با تاکید بر ضرورت نظارت از سوی دولت پنهان گفت : به طور مثال یک شخصیت روحانی با سمت رسمی لطف می کند به خانه فقرا می رود و به آنها سر میزند؛ کمک کردن ایشان خیلی هم کار خوبی است اما آقای جلیلی با دولت در سایهاش باید تعقیب کند ببیند چه طور درست زمانی که ایشان به آن خانه رفته دوربین رسانههای عمومی و خصوصی هم آنجا بوده است!
وی ادامه داد: یکی از جاهایی که دولت در سایه باید برای نظارت وارد موضوعی شود همینجا است . مثال دیگرش در ریشه یابی سقوط ساختمان پلاسکو بوده است .مشخص شد که به لحاظ فنی به ساختمان پلاسکو بیش از بیست بار هشدار داده بودند اما بر اساس مکانیزم دولت پنهان کسی به این هشدارها توجهی نکرده است.
وی سپس در نقد دوم گفت: در امر نظارت و انتقاد یکی از وسایل خیلی مهم امکانات صدا و سیما است که باید به صورت برابر در خدمت جریانهای مختلف قرار بگیرد. کسی که طرح دولت در سایه را میدهد باید بتواند بر امور عمومی و ابزار رسانه هم نظارت کند، ولی امکانات صدا و سیما برابر بکار نمی رود. خب اینها هم باید نظارت بشود که نمی شود.
جلاییپور همچنین یادآور شد: البته در انتخاباتی که گذشت دیدیم به رقم تاسی اصولگرایان به پوپولیسم افسار گسیخته و لمپنیسم فرهنگی و سوژهای مثل تتلو نه تنها کاری از پیش نبردند، بلکه حتی برایشان اثر سو هم داشته است. یکی از علت های این شکست این است که صدا و سیما رسانه نقد برای همه اقشار مردم نبوده و نیست و غیر مستقیم در خدمت اصول گرایان رادیکال بود.