قباد آذرآیین نویسنده پیشکسوت کشور، در گفت‎وگو با خبرنگار ایسنا ـ منطقه خوزستان، با تایید خبر درگذشت این نویسنده خوزستانی اظهار کرد: کوروش اسدی از شاگردان استاد هوشنگ گلشیری بود و یژگی‎های وی در داستان‌نویسی کوتاه نیز همانند سایر شاگردان گلشیری متأثر از ویژگی‎های این استاد بود.

وی با تاکید بر ویژگی‎های اسدی در نوشتن داستان کوتاه گفت: این نویسنده طی سالیان اخیر سبک خود را یافته بود و رمان "کوچه ابرهای گمشده" او نیز که به مدت 10 سال با مشکل ممیزی و انتشار روبرو بود، مدتی قبل توسط نشر نیماژ منتشر شد.

آذرآیین با بیان این‎‌که درگذشت کوروش اسدی بسیار ناگهانی و اندوهناک بود، افزود: اسدی در دوران شکوفایی خود قرار داشت و به‌طور یقین چنانچه عمر بیشتری از خدا می‎گرفت، نظاره‎گر آثار بهتری از او نیز در آینده می‎بودیم.

همچنین غلام‌رضا رضایی داستان‌نویس، نیز به خبرنگار ایسنای خوزستان گفت: کوروش اسدی هیچ‎گاه شرافت قلمش را نفروخت.

وی با بیان این‌‎که مرگ کوروش اسدی ضایعه جبران‎ناپذیری برای ادبیات داستانی به شمار می‎آید، افزود: اسدی یکی از باشرف‌ترین‌ها بود که هیچ‎گاه شرافت قلمش را نفروخت.

این داستان‌نویس خوزستانی ادامه داد: خبر مرگ اسدی را دوستی ساعت سه نیمه شب به من داد. مانده بودم چه کار کنم. گاه عادت کردیم خبر ناگوار را زود بدهیم. چند روز پیش با هم صحبت کرده بودیم. ‌می‌گفت شاید برای همیشه از تهران به خوزستان بیایم. گفت‌ وقتی مشخص شد تماس می‎گیرم و مفصل با هم صحبت می‌کنیم.

رضایی بیان کرد: مرگ کوروش اسدی ضایعه جبران‎ناپذیری برای ادبیات داستانی به شمار می‎آید. طی این سال‌ها نویسندگان زیادی را دیده‌ام، از زنده‌یاد گلشیری تا نسل جوان‌تر، اما بی‎اغراق می‌گویم کوروش از فهیم‎ترین آنان بود.

او گفت: کوروش اسدی مصداق بارز این گفته زنده‎یاد گلشیری بود که «نه! من خانه‌ای ندارم، سقفی نمانده است، دیوار و سقف خـانه من همین‌هاست که می‌نویسم. همین طرز نوشتن از راست به چپ است، در این انحنای نون است که می‌نشینم. سپر من از همه بلایا سرکش کاف یا گاف است». اسدی نه خانه‎ای داشت و نه سقفی، ‌سقف خانه‎اش، داستان‌هایش بود و داستان شاگردانش که در کیفی با خود حمل می‌کرد، آن ‎هم با درد شانه و گردنی که این اواخر آزارش می‌داد و هی می‌گفت: «چه کارش کنم این را!»

این نویسنده افزود: مرگ نابهنگام اسدی را به جامعه هنرمندان و به خصوص نویسندگان ادبیات داستانی از صمیم قلب تسلیت می‌گویم؛ روحش شاد.

کورش اسدی در ۱۸ مرداد ۱۳۴۳ در آبادان زاده شد. شروع داستان‌نویسی وی از دوران نوجوانی‌اش بود. اسدی از اواخر دوره دبیرستان احساس کرد می‌تواند داستان بنویسد و به همین دلیل از همین دوران شروع کرد به نوشتن، اما چون کسی را نمی‌شناخت این نوشتن به شکلی شخصی باقی ماند تا آن‌‌که در سال ۱۳۵۹ به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد. در دوره دبیرستان علاوه ‌بر نوشتن، به‌طور جدی شروع به خواندن ادبیات کرد و در دوره سربازی بنا به گفته خودش آثار تمام داستان‌نویسان مطرح ایران و داستان‌های جدی خارجی را خواند. پس از سربازی با هوشنگ گلشیری آشنا شد و با او تماس گرفت و اولین نوشته‌هایش را به او داد و دوستی‌اش با او شکل گرفت و نگاه وی نسبت به داستان آرام‌آرام شکل گرفت.

مجموعه داستان «باغ ملی» این داستان‌نویس در روز جمعه شش آذر ۱۳۸۳ به عنوان برنده چهارمین دوره برگزاری جایزه گلشیری در بخش بهترین مجموعه داستان سال ۱۳۸۲ از دید داوران معرفی شد.

برچسب ها: قباد آذرآیین ، غلام‌رضا رضایی ، کوروش اسدی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه