عرق سلمان فارسی یا عقده گشایی ؟

در نشستی وزین و صمیمانه با حضور جمعی از فرهیخته گان و نخبه گان استان که بسیاری از آنان رزمندگان و جانبازان  و مدافعین صدیق و بی آلایش دیروز و امروز نطام جمهوری اسلامی در جبهه های ایثار و فداکاری بودند وهستند و شماری زیاد  از حاضرین دیروز و امروز در مدیریت های خرد و کلان کشور از هویت دینی و ملی نظام سرافراز جمهوری اسلامی ایران به خدمت اشتغال داشته و دارند در قالب ستادهای پر شکوه و عظمت جناب دکتر حسن روحانی رئیس جمهور محبوب و منتخب ملت شریف ایران میهمان استاندار سخت کوش و شایسته ی استان خوزستان آقای دکتر شریعتی بودند.

ضمن احترام به همه استانداران  شریف و شایسته ی تقدیر و تکریمی که در سنوات متمادی گذشته در استان خوزستان از هیچ کوششی جهت کاستن مشکلات مردم استان مضایقه نکرده و در حد وسع و امکان و حسب مقتضیات و شرایط حاکم با هر نگرشی تمامی مساعی خود را برای خدمت مصروف داشتند ، لیکن در این برهه در ارتباط با شخصیت و عملکرد استاندار محترم خوزستان جناب آقای دکتر شریعتی گفتنی ها بسیار است .

دکتر شریعتی در شرایطی با جسارت و شجاعت این مسؤلیت خطیر را پذیرا شدند که التهابات بسیاری بر وضعیت سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و بویژه عدم انسجام و هماهنگی نخبگان وفعالین سیاسی و مدنی استان حاکم بود که از جمله ، انتخابات مجلس شورای اسلامی با همه ی فراز و فرودهایش بتازگی برگزار شده بود و نمایندگانی با سطوح انتظار و توقعاتی بسیار به تبع مطالبات موکلین خود  به مجلس راه یافته بودند .

استاندار محترم وقت استان در یک روند غیر معمول ، غیر متعارف و تاحدی غیر منتظره در حال تغییر و تعویض بود.

سنگ اندازی های همیشگی و مستمر جریانی که خود را موظف به مخالفت با جریان اصلاحات در هر حال می داند برای ناکارآمد جلوه دادن موفقیت بی نظیر تیم دیپلماتیک دولت کریمه ی دکتر روحانی در به ثمر  نشستن برجام پر رنگ تر و علنی تر از همیشه بود.

مشکلات به جای مانده از دو دوره مدیریت ناکارآمد دولت گذشته در حوزه های محیط زیست  ، موضوع ریزگردها ، مشکل آب ، نرخ بالای بالای  بیکاری که در این دوره با شتابی بسیار  همچون دملی چرکین سرباز کرده بود و ناملایمات دیگر ی در همه ی بخش ها و حوزه ها شرایطی نامساعد و نامناسب را برای پذیرش مسؤلیت نمایان می کرد  که دکتر شریعتی در آن  وضعیت سکان مدیریت ارشد استان خوزستان را در اختیار گرفت.

گرچه قصد بررسی و ارزیابی عملکرد استاندار محجوب و صادق خوزستان را در این مختصر ندارم که بی شک فرصتی موسع  را می طلبد لیکن تنها به این ویژگی اشاره می نمایم که همگان به تلاش بی وقفه ی  ، حریت و آزادگی  ، احترام به شأن و منزلت همگان ، پذیرش نقد آن هم نقدی فراتر از نقد منصفانه ، دوندگی بی وقفه و صادقه ، تعامل سازنده با همه ی طیف های فکری و قومی استان ، تلاش در جهت ایجاد بستر فعالیت همه ی تشکل ها و نحله های فکری در چارچوب قانون و نظام جمهوری اسلامی و حمایت بی شائبه از آنها ، پذیرش و شنیدن سخنان شهروندان در اقصی نقاط استان در حد امکان ، سرکشی و نطارت مستمر بر اجرای پروژه های ریز و درشت در حد مقدور و میسور و ضرورت ، جذب و جلب حمایت های کم نظیر و حتی بی نظیر مالی و امکات لجستیک برای استان ، فراهم کردن بستر حضور مستمر وزرای کابینه در استان بمنظور جلب نظر و مساعدت فوق العاده ی آنان ، مضاف بر موارد یاد شده چند مرحله حضور ریاست محترم جمهوری که واجد برکات بسیار برای استان خوزستان بوده و بسیاری دیگر از تلاش های دکتر شریعتی  باعث شده که می توان اذعان داشت یکی از پارامترهای مؤثر در رأی اعجاب انگیز و شگفتی آفرین مردم فهیم استان خوزستان به دکتر روحانی در کنار عوامل متعدد علی رغم تخریب های ناصواب جریان رقیب ، همانا شخصیت وزین و مقبول و شایسته ی احترام  استاندار گرانقدر استان خوزستان بود و البته مشکلاتی بسیار در حوزه های مختلف در استان وجود دارد که بر احدی پوشیده نیست و واقف بر این حقیقتیم  که اگر موانع صعب در مسیر انتخاب دکتر شریعتی در انتخاب همراهان کارآمد در حوزه های مدیریتی نبود شتاب موفقیت ایشان را صد چندان شاهد بودیم و امروز نیز  امیدواریم  با لطف پروردگار و با همدلی و همراهی دست اندرکاران و در راستای منش و برنامه های توسعه محور دولت  جناب دکتر روحانی شاهد تسریع در جهت مرتفع شدن کاستی ها و مشکلات استان خوزستان باشیم.

آری ، جناب دکتر شریعتی با بزرگواری چند ساعت متوالی شنونده ی سخنان تلاش گران و حامیان مخلص و بی توقع  دکتر روحانی در ستاد های انتخاباتی رئیس جمهور منتخب در اقصی نقاط استان بودند.

سخنانی که بعضأ بسیار تیز و تند و نقادانه و در مواردی معترضانه خطاب به استاندار بیان شد و ایشان متواضعانه و صبورانه مطالب حاضران را استماع فرمودند که در یک لحظه یکی از حاضران بدون اینکه مدیر جلسه به ایشان اجازه داده باشد و بدون گرفتن وقت سخنانی بیان کردند که از جمله ی مطالب وی مطلبی نسجیده ، نامعقول و غیر قابل قبول در مورد جناب سلمان فارسی بود که به محض بیان آن مطلب مدیر محترم جلسه سخنان وی را قطع و با صراحت و شدت با اظهارات وی مخالفت ورزید و در ادامه استاندار محترم ضمن اعتراض به وی ،  نکاتی را در وصف شأن ، منزلت و جایگاه جناب سلمان فارسی اظهار فرمودند و همه ی حاضران در جلسه گوینده ی آن سخن را مورد ملامت تند و شدید قرار دادند و قطعأ جریان این مباحث توسط دوربین های موجود در سالن ثبت و ضبط شده است و گویای واقعیت می باشد.

اینکه فردی نا آگاه مطلبی را هر چند قبیح و زشت اظهار کند ، آیا مبین نظر و دیدگاه یک طیف و بقول بعضی منتقدین بیانگر مواضع اصلاح طلبان و ستاد آقای دکتر روحانی است؟ واقعا این قضاوت قضاوتی عجیب است !

و اما طبیعی است که وظیفه ی همه ما نهی از منکر می باشد و این وظیف هم  بنحو مطلوبی و شایسته صورت پذیرفت و بدیهی بود که همگان نسبت به این عمل واکنش نشان دهند و نشان دادند ، چرا که «امر به معروف» و «نهی از منكر» دو فریضه ی بزرگ و دو فرع از فروع ده‌گانه دین مبین اسلام محسوب می‌شوند.

همه ی ما واقفیم که علاوه بر عنایت خاص قرآن كریم به این موضوع و نیز سیره‌ی نظری و عملی پیامبراكرم(ص) و دیگر اولیای دین، در نگاه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام امر به معروف و نهی از منكر جایگاه ممتاز و ویژه‌ای دارد. آن حضرت امر به معروف و نهی از منكر را عنایت دین، قوام شریعت و با فضیلت‌ترین اعمال بندگان خدا توصیف می‌نماید كه حتی از جهاد در راه خداوند نیز بالاتر است.

از دیدگاه آن حضرت این دو فریضه بركات فراوانی در جامعه اسلامی به دنبال دارد و در مقابل ترك آنها مستوجب نزول بلا و خطرات زیادی است.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند: «و ما اعمال البر كلها و الجهاد فی سبیل‌الله عندالامر بالمعروف و النهی عن المنكر الا كنفثه فی بحر لجی»: تمام كارهای نیك و حتی جهاد در راه خدا، در مقابل امر به معروف و نهی از منكر به اندازه‌ی آب دهانی در مقابل دریایی پهناور بیش نیست!»

همچنین روایات بسیاری آمده که بیانگر ارزش و برتری این دو فریضه نسبت به سایر واجبات است که در ادامه به مواردی اشاره می شود :

1) «الامر بالمعروف افضل اعمال الخلق ،

 امر به معروف با فضیلت‌ترین اعمال خلق خداست».

2) «غایه‌الدین الامر بالمعروف و النهی عن المنكر و اقامه الحدود:

غایت دین، امر به معروف و نهی از منكر و اقامه حدود است».

3) «قوام الشریعه الامر بالمعروف و النهی عن المنكر و اقامه الحدود:

برپایی شریعت به وسیله امر به معروف و نهی از منكر و اقامه حدود ممكن است».

4) «ان الامر بالمعروف و النهی عن المنكر لخلقان من خلق‌الله سبحانه:

 همانا امر به معروف و نهی از منكر دو خلق از اخلاق خداوند سبحان می‌باشند».

و اما ! در کنار اهمیت امر به معروف و نهی از منکر از جمله آموزه های ارزشی ما این است که بیان می دارد ، یکی از سنگین ترین گناهان اشاعه گناه و فحشاء در جامعه است که بیشتر از طریق  عیب جویی و انتشار عیب دیگران رخ می دهد و عواقب ناگواری مانند از بین رفتن قبح گناهان و جری شدن افراد نسبت به منکر را درپی دارد.

همه واقفیم که ارتكاب گناه عقوبت دارد، اما باید بدانیم شایع کردن گناه بین مردم عقوبتش سنگین تر است. اگر کسی عمل خلافی را انجام دهد و دیگری این عمل او را افشا و منتشر کند او هم در گناه آن فرد شریك خواهد بود. قرآن کریم  در آیه 19 سوره نور می فرماید: آنان كه دوست دارند در میان اهل ایمان كار منكری را اشاعه و شهرت دهند، برای آنها در دنیا و آخرت عذاب دردناكی خواهد بود.

یکی از راههای گسترش گناه عیب جویی و انتشار عیب است. عیب جویان تنها روی جنبه های منفی انگشت می گذارند و جنبه های مثبت اشخاص را نادیده می گیرند. بنابراین باید از معاشرت و مجالست با آنها خودداری كرد و گذشته از این كه نباید آنان را به عنوان دوست برگزید بلكه باید این گونه افراد را در ردیف دشمن ترین مردم نسبت به خود به حساب آورد زیرا ممكن است در اثر رفت و آمد نقطه ضعفی را مشاهده كنند و یك روز آبروی انسان را ببرند. حضرت علی(ع) می فرمایند: باید دشمن ترین مردم نزد تو كسانی باشند كه بیشتر درصدد یافتن خطاهای مردم هستند(غرر الحكم ص 288، شماره 7378)

از راههای جلوگیری از اشاعه گناه بی اعتنایی به كسانی است كه بانشر عیب دیگران از قبح و زشتی گناهان می كاهند و آن را در نظر مردم بی اهمیت جلوه می دهند. این قبیل افراد با ذكر عیوب دیگران جو جامعه را آلوده كرده و بدین وسیله برای تعمیم فساد و گسترش گناه زمینه سازی می كنند و اگر در همه جا با بی اعتنایی مردم روبرو شوند و به سخن آنها ترتیب اثر داده نشود ناگزیر دست از این كار زشت برداشته و پی كار خود می روند.

یکی دیگر از راههای جلوگیری از شیوع گناه این است که كسانی كه می دانند مردم از آنها در كارهایشان تقلید می كنند باید مواظب اعمال و رفتار خود باشند تا گناه دیگران نیز بر گردن آنها سنگینی نكند. در این مورد كسانی كه به عنوان الگو، رئیس، معلم، اولیا و دوست و مربی برای دیگران مطرح هستند باید از هر جهت نمونه باشند.

دوستانی كه به قصد خیرخواهی لغزش ها و خطاهای دوست خود را یادآوری می كنند باید خیلی سری و خصوصی مراتب را به او تذكر دهند نه در انظار مردم. اشاعه گناه زمینه هدایت و سازندگی را از افراد جامعه می گیرد و بیماری های روحی جدید در جامعه به وجود می آید. پس لازم است كه انسان ابتدا گناهان و اشتباهات را بشناسد و از آنها دوری كنند تا خداوند جامعه و افراد آن جامعه را به بلا مبتلا نسازد. اشاعه فحشاء سبب خواری و افت شخصیت مردم می شود.

پس اگر كسی به نام عیب زدایی و نصیحت گناهان ، عیوب  را در میان مردم افشا كند به مصداق آیه شریفه "ان الذین تحبون ان تشیع الفاحشه" جزء كسانی خواهد بود كه اشاعه فحشا را دوست می دارند و چنین كسانی در دنیا و آخرت به عذاب دردناك الهی دچار خواهند شد و در عظمت این گناه همین بس كه خدای متعال در آخر آیه هشدار می دهد و می فرماید: "والله یعلم و انتم لا تعلمون"؛ خدا می داند كه آثار و عواقب ناگوار این گناه چیست و شما نمی دانید.

امید است خداوند به همه ی ما قدرت شناخت عنایت فرماید و اشتباهات را فرصتی برای عقده گشائی و انکار حسنات دیگران قرار ندهیم .

اینکه شخصی اشتباهی مرتکب شده است ، احدی هم  بر این عمل صحه نگذاشته و  همگان بشدت تقبیح کرده اند ، آیا بایستی وسیله ای بشود تا اینچنین عملی ، موجب آن شود تا گروهی کثیر با اعتقادات راسخ نسبت به مبانی دینی و نظام جمهوری اسلامی مورد قضاوتی اینچنین قرار گیرند؟

این چه شیوه ای است که همایشی وزین و منطقی با حضور شخصیت هایی دلسوز از سراسر استان که دل در گرو نظام جمهوری اسلامی و تلاش در جهت کاستن و رفع مشکلات مردم دارند تحت الشعاع سخنی لغو که موردمخالفت شدید همه حاضرین هم واقع شده قرار گیرد ؟

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرأ

و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین