هزینه های دموکراسی در جوامع قومی

انسان ها ذاتا به علایقشان کم یا بیش وابسته هستند بعضی از این علایق با توجه به تغییرات سنی تغییر می کنند ولی بعضی هاشان نیز تا آخرین لحظه های زندگی به همراه آدمی هستند که در مواقعی باعث نزول و در مواقعی نیز باعث صعود انسان می شوند. از جمله ی این علایق ، وابستگی بیش از پیش به نژاد ، سرزمین ، قومیت ، زبان و ... میباشد که متاسفانه اگر این وابستگی از کنترل خارج شده و یا تعصب بیش از حد نشان داده شود باعث رکود و عدم پیشرفت انسان در جامعه خواهد شد در جوامعی که گروه های نژادی ، قومی ، زبانی و... مختلفی وجود دارد باید بر روی نقاط مشترک تمرکز کرده و وسعت دیدشان را گسترش داده و تمهیدات مختلف کارشناسی اندیشیده شود تا بتوان با خوشی و مهربانی هر چه تمامتر ضمن جلوگیری از پسرفت و درجا زدن ، راه ترقی ، منزلت و دموکراسی آن جامعه را هموار نمود .

در کشور ما ایران از حدود چهارده سال پیش با شکل گیری نهاد شورا که یکی از ارکان دموکراسی ست تمرین دموکراسی در استانها و شهر های مختلف کشور شروع و تا به امروز ادامه دارد متاسفانه این تمرین در بعضی از مناطق ایران بیش از حد به درازا کشید به طوری که هزینه ی آن برای مردم گران تمام ،  و باعث خسارتهای جبران ناپذیری برای شهر و شهروندان شده است .مثلا متاسفانه در شهرهایی مثل اهواز و ایذه که گروه های مختللف قومی و طایفه ای زندگی می کنند تعصبات قومی و گروه گرایی مانع از انتخاب افراد صالح و شایسته می شود و در استانه ی انتخابات افراد سود جو و ذینفع با برانگیختن آتش نفاق و خود برتر بینی عایق و تعصبات قومی را تحریک کرده سعی در بهره برداری از شرایط نامناسب  بوجود آمده دارند غافل از اینکه دود این آتش هم به چشم خود و هم به چشم مردم آن جامعه خواهد رفت .

دموکراسی و  تمرین دموکراسی در جای جای دنیا هزینه های خاص خودش را به همراه داشته اما کم و زیاد آن بستگی به شرایط زیست محیطی و مسایل اجتماعی ... داشته و دارد . متاسفانه جامعه ی خوزستان هنوز از امتحان این تمرین سربلند بیرون نیامده که وزارت کشور نیز در اقدامی غیر کارشناسانه به تعداد اعضای شورای کلان شهر اهواز و شهرهای دیگر استان افزود تا به جای حل مسئله بار دیگر صورت مسئله را پاک کند . چطور وقتی نه نفر(اعضای شورای شهر اهواز) نمی توانند با تعامل دور یک میز بنشینند و با مهربانی و احترام به رای و حقوق طرف مقابل یک جلسه ی یک ساعته را بدون حاشیه و جنجال به پایان برسانند ، بیست و یک نفر که مسلما افکار ، عقاید ، و تعلقات متفاوت تری دارند می توانند شورای چار ساله ی چهارم را به سر منزل مقصود برساند؟

متاسفانه تا وقتی اقدامات جدی و کارشناسی شده ی فرهنگی در سطح اینگونه جوامع اتفاق نیفتد و گذر زمان نیز با اینگونه اقدامات همراهی نکند مشق دموکراسی در جوامع قومی و ایلی همچنان هزینه خواهد داشت.