علی کرد
مدرس دانشگاه
برجام دوساله شد.دوسال و اندی پیش برجام به تصویب رسید و اززمان تصویب برجام تاکنون برخی افراد و جریانهای عمدتا" مخالف دولت ازهیچ کوششی برای اثبات بی نتیجه بودن دریغ نکردند.با صغری و کبری چیدن و آسمان ریسمان بافتن و در هررسانه و در هرکوی و برزن و با استفاده از هرتریبونی و به هرمناسبتی القاء میکردند که این جام زهری است و میخواستند کام شیرین مردم را تلخ کنند اما نشد که نشد. برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) توافقی بین المللی بر سر برنامه پرمناقشه و کشدار و پیچیده ی هسته ای ایران و کشورهای بزرگ و تاثیر گذار موسوم به گروه 1+5شامل آمریکا،روسیه،چین،فرانسه،انگلیس و آلمان بود.این توافق ماحصل دهها ماه مذاکره مستمر و نفس گیر و فشرده بود.
مذاکراتی که قسمت عمده ای از وقت و انرژی دولت روحانی را گرفت و با تحمل فشارهای بیرونی و درونی با توکل به خدا و پشتوانه مردم فهیم و مساعدت و رهنمودهای مقام معظم رهبری به سرانجام رسید.کیست که نداند اگر خواست حاکمیت و نظر مقام اول نظام نبود برجام به هیچ وجه تصویب نمی شد و کیست که نداند اگر نبود تلاشهای دیپلماسی و درایت و تدبیر و صبر و حوصله و از خود گذشتگی و تلاش مضاعف دولت تدبیر و امید و بخصوص تجربه گران سنگ وتوان فوق العاده شخص دوم مملکت ، برجام به سرانجام نمی رسید.هر فردی با حداقل سواد و انصاف ،بامرور کوتاهی بر توافقات صورت گرفته متوجه خدمت بی منت این دولت به این ملت لایق و سرافراز خواهد شد.بجای رجز خوانی و شعارهای تو خالی و برخوردهای احساسی که نتیجه ای جز افزایش تحریمها و افزایش خصومتها و اجماع علیه این نظام و افزایش فشارها علیه طرف مقابل و بخصوص آمریکا نتیجه ای دیگر نداشت دولت رای که وحانی از بدو پیروزی و شروع به کار در دوره اول عزمش را جزم کرد که مشکل برنامه هسته ای که تبدیل به یک مشکل بزرگ شده بود و مستمسکی شده بود برای برخورد قهرآمیز با نظام را حل کند و علیرغم سرسختیهای بیرونی بویژه از ناحیه اسراییل و کنگره و لجاجتها و مقاومت های داخلی خوشبختانه به سرانجام رسید.
حلاوت جام شیرین برجام کام ملت را شیرین کرد و هرچه که زمان بگذرد ابعاد آن روشن تر خواهد شد و آیندگان براین تصمیم عاقلانه زبان به تحسین خواهند گشود.البته که در هرتوافق و مذاکره ای داد و ستد و تعهدات متقابلی وجود دارد. براساس متن توافق، ایران غنی سازی متوسط خود را پاکسازی ، ذخیره سازی اورانیوم با غنای کم را تا 98درصد قطع و تعدادسانتریفیوژهای خود را تا حدود دو سوم و به مدت 15 سال کاهش خواهد داد....
بر اساس برجام ایران از ذیل تحریمهای شورای امنیت سازمان ملل، اتحادیه اروپا و آمریکا خارج خواهد شد.پس از توافق طرفین شورای امنیت سازمان ملل با صدور قطعنامه مشهور2231 رسما" از این توافق حمایت کرد.علیرغم بدعهدیهای آمریکا و در مجموع این یک توافق بسیار خوب و ضروری بود که یک جام شیرین برجام ، برداشتن سایه جنگ از سر ملت ایران بود و جام دیگرش قرارداد اخیر با توتال بود که متاسفانه بر سر آن نیز چه انتقادات مخرب و سیاه نمایی هایی که نکردند.
ملت ایران به درک و شعور بالایی رسیدند که پاسخ آن همه هجمه را در اواخر اردیبهشت دادند اما کو گوش شنوا. ما برای درک بهتر اهمیت و ضرورت برجام باید این سوال را مطرح کنیم که با پیروزی ترامپ و اوضاع نابسامان منطقه خاورمیانه و حوزه خلیج فارس ،اگر تاکنون برجام به سرانجام نمیرسید تا قطعنامهای متعددی که شورای حکام آزانس صادر کرده بودو مستند سازی هایی مبنی بر تلاش مخفیانه 20 ساله ایران برای ساخت بمب هسته ای و ایجاد یک اتحاد نامبارک و نامقدس علیه ایران اسلامی و صدور 6 قطعنامه تحریمی در شورای امنیت سازمان ملل ووو چه اتفاقاتی ممکن بود رخ دهد. اگر برجام فقط همین یک نتیجه را داشت که بهانه را از آمریکا و اسراییل بگیرد و 12 قطعنامه شورای حکام بسته شود کافی بود که از برجام که یک اقدام ملی و حاکمیتی است دفاع کنییم .
در آخر تاکید میکنم که نگاهی صفر و صدی به موارد این چنینی عقلایی نیست . ضعف و کاستیهایی هم وجود دارد اما همیشه بر طبل مخالفت با دولت کوبیدن و نکات مثبت را ندیدن و انتقادهای همراه با کینه امری مزموم است و حساب منتقدین دلسوز ، حتی از جناح رقیب دولت با کسانی که هیچ دستاورد مثبتی را نمیبینند و هر توافق و قراردادی را که دولت انجام میدهد با بدترین ادبیات به باد انتقاد می گیرند جداست . برجام هم اکنون تبدیل به یک فرصت خوب برای نظام ما شد و ما الان دست بالا را داریم و دیگر زمان صدور قطعنامهای فله ای علیه ایران به سر رسید وهرجا که به برجام عمل کنند و تحریمها را بردارند ما از خوان برجام برداشت میکنیم و هر جاکه آمریکت بدعهدی کند میتوانیم از راه دیپلماسی بر سرش فریاد برآوریم که ما مرد میدانیم و توافقی کردیم که طبق عرف بین المللی و آموزه های دینی پیمان شکنی نمیکنیم و شما نیز برعهد خود پایبند باشید. و بدین شیوه ازملک و میهن دفاع کردن بهتر از شعار دادنهای بیخود و هزینه بر است.