حسین ساقی
از مهمترین مبانی وحدت رویه و عمل در بین نیروهای همفکر در فضای تعاملات اجتماعی ، آراستگی سیاسی بین نیروهای فعال و علاقمند به فعالیتِ با کیفیت در تمام عرصه های عمومی و اجتماعی می باشد ، بدین صورت است که در غایتِ این عمل نیک ، انتظار همبستگی و استمرار تمامی تعاملات زیستی اعم از فرهنگی ، اجتماعی و حتی اقتصادی را نیز در جامعه می توان شاهد بود .
از طرفی در فضایِ نبود این آراستگی ، توجه به ناملایمتی ها و تشویش های مرسوم و رایج بین فعالین سیاسی در بزنگاه های تاریخی ، ضرورت وجود این آراستگی ها را بیشتر عیان می کند.
البته این تشویش ها در بین نیروهای همفکر اعم از اصلاح طلب و سایر گروه های فکری تنها به تشتت آراء بین این فعالین ختم نمی شود و جای تاسف دارد که تبعات این ناهماهنگی ها بصورت مستقیم در تمام تصمیم گیری ها و انتخاب های همه کنش گران اجتماعی تجلی پیدا کرده که توجه به شهودات و عینیات سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی حاکم بر ایران گویای وجود عمق این کاستی بوده و می باشد.
البته از دیگر عوامل بوجود آمدن این گونه ناآراستگی ها ، به حضور و فعالیت افراد توانمند به صورت فعالیت های انفرادی و غیر متمرکز می توان اشاره کرد که جذب و استفاده بردن از این نیروهای دغدغه مند در راستای اهداف مشترک بسیار میتواند راهگشا باشد .
اما با ظهور و حضور ساختاری به نام تشکیلات قانونی در عرصه های سیاسی و اجتماعی در قالب چارچوب های تعریف شده و با هدف افشاء مناسب و بهنگامِ روابط ، یکی از عمده ترین گام ها در جهت آراستگی سیاسی در جوامع برداشته شد که اقوام و ملتهای مختلف به فراخور زمان و مکان خود از این موهبت نجات بخش استفاده بردند.
از فضیلت های کاربردی و مهم وجود اینگونه ساختارها بعد از حضور متمرکز افرادِ همسو ، باید به ظرفیت های ناشی از تشکیل کمیته های تخصصیِ درون حزبی و درون گروهی اشاره کرد که با فعال کردن آنها با توان حداکثری ، می توان به مشکلات ، مصاعب و درد های مختلف جامعهء پیرامون پرداخته و موجبات التیامِ آلام و حتی رشد و ترقی جامعه را پدید آورد .
لیکن امروز و با نگاهی اجمالی به تاریخ تعاملات سیاسی در ایران با وجود و ظهورِ احزاب و تشکُلات قانونی در کشور ، باز هم براحتی می توان شاهد پراکندگی و عدم تمرکز اعضاء در اینگونه روابط بود و این در حالیست که با تدقیق در این فضا ، بجای تعامل حتی می توان شاهد تقابل ها در بین گروه های هم فکر هم بود .
باری با این اوصاف تکوین ، استحکام و استمرارِ آراستگی ذکر شده با برجسته کردن و تاکید مستمر بر محاسن و مزایای آن از سوی عقلا و متنفذین اجتماعی می تواند صورت پذیرد .