حرف شما / انتقاد از بیمارستان آریا اهواز

در تاريخ 16/3/92 همسرم را براي مداوا به بيمارستان آرياي اهواز بردم تا با صرف هزينه ‌اي در يك بيمارستان خصوصي خيال خود را بابت رسيدگي كامل و بدون حرص و جوش خوردن راحت كنم، البته قصد بي‌احترامي به بيمارستان‌هاي دولتي را نداشته و ندارم، پس از آن كه عمل خانم ام تمام شد حدود 2 ساعت يا شايد بيشتر طول كشيد تا او را از اتاق يا محل نگهداري «ريكاوري» خارج كردند. طي اين مدت استرس و ترس بار رواني زيادي به ما وارد كرد ولي پس از پرس ‌وجو متوجه شديم كه اين همه تاخير و تعلل در حمل مريض‌مان به خاطر تعويض شيفت بود؟!

پس از آن و در حالي كه حدود 10 دقيقه لباس عوض كردن و كارهاي ابتدايي مريض مي‌باشد معطل شديم البته 30 دقيقه شد. وقتي مادر پيرم كه حدود 70 سال سن دارد براي ديدن حال عروس‌اش آن هم با اجازه نيروي حراست به اطاق بيمار رفت با برخورد بسيار زننده و بد يكي از پرستاران مواجه شد. پس از آن به خاطر اينكه مادرم فشار داشت و آن حركت پرستار او را عصبي كرد، مجبور شديم كه كلا همگي به دور مادرم جمع شويم زيرا او به حالت بي‌هوش بود. با هزار دردسر و قرص و... توانستيم شرايط مادر را به حالت نرمال برسانيم. در ساعت ملاقات به نزد بيمار خود رفتيم كه متوجه شديم او در تخت خود نيست. وقتي پيگيري كرديم ديديم كه پس از عمل حالت تهوع به او دست داد؛ ولي از آنچه كه همراهي با او نبود مجبور خودش به تنهايي به مدد خودش بيايد؛ اما نبود دمپايي سبب شد تا او با كفش 10 سانتي و با حالتي گيج كه پس از عمل طبيعي است از جايش بلند شود؛ آيا براي يك بيمارستان خصوصي اين وقايع درست است. به آزمايشگاه مي‌روم، ديدن نوشته‌اي كه حتي حاضر نبودند پس از كلمه مراجعين كلمه محترم را نيز اضافه كنند هم جاي تعجب داشت. يعني آيا نمي‌شد نوشت مراجعين محترم! آيا اين خود بي‌احترامي و بي‌تفاوتي به مراجعيني نيست كه هزينه‌هاي كلاني را متقبل مي‌شوند. از رئيس و مديران اين بيمارستان و ساير بيمارستان‌ها درخواست دارم تا براي بيماران و همراهان آنان شرايط مناسب را فراهم كنند تا آنها از لحاظ روحي حداقل در آسايش باشند. طي تمام اين اتفاقات من عصبي مي‌شدم و گاهي از كوره در مي‌رفتم كه دليلش را در آنچه ذكر كردم، مي‌دانم.

همايون حسن‌پور