شوشان خرمشهر : زندگی امروزه ی همه ما ایجاب میکنه در هر شغل و لباس و منصبی که هستیم اخبار بروز رو در سطوح مختلف و از راههای ارتباطی متفاوت دنبال کنیم.
خوشبختانه در دوره ای زندگی میکنیم که راههای ارتباطی و اطلاع رسانی مختلفی به فراخور نیاز و امکانات افراد وجود داره و میتونه نیاز مارو به خبر تامین کنه .
اما چیزی که توی همه ی این راههای ارتباطی مشترکه ، فرآیند تولید خبر و اصولا شخص تهیه ی کننده ی خبره که ما امروزه به اسم خبرنگار میشناسیمش . شخصی سمج ، جسور ، مطلع و یا مصر بر مطلع شدن .همه ی ما کلی روش برای دریافت اخبار روزانه مون اعم از اقتصادی و سیاسی و ورزشی و شغلی و آموزشی و بهداشتی وفرهنگی و هنری و علمی و غیره داریم ولی شاید توجه نکردیم خیلی از این اخبار که رایگان بدست ما میرسه حاصل زحمت همون اشخاصیه که اصلا دیده نمیشن یا نهایتش سالی یکبار هفدهم مرداد ماه به یادشون میفتیم .
اینکه زحمت خیلی از اقشار زحمت کش تو مملکت ما دیده نمیشه یک حرف تکراریه که ماکاری بهش نداریم اما داستان این قشر خاص وقتی جالبتر میشه که خیلی از اونایی فریادشون از کم کاری خبرنگارا بلنده ، در مقابل واقعیات و موقع عمل سکوت اختیار میکنن .
خیلی از مخاطبینی که رسانه ها و خبرنگارا رو به سکوت یا کم کاری دربرابر معضلات متهم میکنن ، خودشون از ساکت ترین آدما دربرابر نابرابری ها و ناحقی ها هستن. خیلیاشون بعلل مختلف از تخلفاتی که تو اداره ی خودشون هست چشم پوشی میکنن اونوقت میگن چرافلان رسانه چیزی افشا نمیکنه؟ یا فلان خبرنگار دراین باره خبری کار نکرده ؟
یادمون باشه خیلی وقتا این مسئولین خبرگزاریا هستن که مطالب رو سانسور یا حذف میکنن نه خبرنگارا. بسیار پیش اومده خبرنگار خبرو تهیه کرده اما صاحب رسانه به هزار دلیل از انتشارش امتناع کرده . جدای از این، قضاوت عجولانه و نامنصفانه بعضی همشهریاست.
خبرنگار با شهردار مصاحبه میکنه ، متهم میشه به شهردار پرستی . اظهارات فرماندارو منتشر میکنه ، میگن طرفدار فرمانداره . اخبار نماینده رو کار میکنه ، شایعه میکنن پول و امتیاز گرفته . اما دوستان!همیشه اینطور نیست...
برا رسیدن به نتایج باید خط مشی و کل اخبار یک خبرنگار یا رسانه رو بررسی کرد نه خبرهای موردی . ضمن اینکه خبرنگار هم بچه ی همین شهره. اب شورِ همین خرمشهرو کنار ما خورده . هرخبر انتقادی رو هم که بزنه صدتا تهدید و تخریب پشتشه .
همه اینارو گفتیم که برسیم به حرف آخر . حرف اخرم اینه که خبرنگاری هم مثل بقیه شغلا سختیا و مشکلات خودشو داره. مسئولایی که با جایی مشکل دارن و نگران منصب خودشونن توپو میندازن تو زمین خبرنگارا ، که هم خبرنگار سیبل بشه هم خودشون آسیب نبینن .
خیلی از مخاطبین عام هم از این مقاصد خبر ندارن ، مقصر رو خبرنگار میدونن. آقای مسئول ! جناب همشهری! هموطن ! هرکدوم ازشما باقلم و حرف و تصاویرش میتونه منتقل کننده ی خبر باشه اما چند نفر سواد رسانه ای برای تولید خبر ویا نه ، جرات مواجهه با عواقبشو دارن ؟
بجای انداختن توپ تو زمین خبرنگارا ، کنار خبرنگارا تو زمین خودمون ، برای شهرمون بازی کنیم.
عباس مدحجی